เหนื่อยใจค่ะ บ้านไหนเป็นแบบนี้บ้าง

ความเจ็บใจไม่เท่าบ้านนี้หลอกค่ะให้ฝั่งยายเลี้ยงก็ไม่ยอมให้ฝั่งพ่อเลี้ยงก็ไม่มีใครเอา ตกลงกันแต่แรกแล้วว่าให้ลาออกจากงานมาเลี้ยงเองเพราะมีภาวะแท้งคุกคาม แรกๆก็ดีค่ะไปๆมาๆการเงินเริ่มหมุนยากขึ้น เริ่มว่าเราเป็นภาระเกาะแดกมั่ง เราพยายามข่มใจทุกๆวันพยายามให้เขาเห๊นหน้าที่ที่เราต้องทำทั้งเลี้ยงลูกทั้งงานบ้านที่เรียบร้อยกับมาแค่กินน้ำเย็นๆกินข้าวเข้าอายน้ำไปทำงานลูกไม่เคยต้องเลี้ยง เราไม่เคยบ่นเคยพูดเลยสักคำ เจอคำว่าเกาะแดกเข้าไปแทบล้มทั้งยืน ขอไปทำงานก็ไม่ให้ไปทุกวันนี้ข่มใจแทบจะอกแตกตายแล้วค่ะ แม่ค่อยๆพูดค่อยๆอธิบายนะคะถ้าไม่มีแม่บ้าน บ้านมันก็จะไม่เป็นบ้าน แล้วอย่ามาว่าเหนื่อยจากงานแล้วยังจะต้องมาเหนื่อยงานบ้านอีก สู้ๆค่ะ

ขึ้นอยู่กับคนค่ะ บ้านนี้คุณแม่ลาออกมาเลี้ยงลูกแบบฟูลไทม์ ตอนเย็นพ่อจะช่วยล้างขวดนมเล่นกับลูกให้แม่ได้มีเวลาส่วนตัว วันหยุดก็ช่วยดูแลค่ะ ไม่ถือว่าเป็นหน้าที่ใคร ส่วนค่าของใช้ค่าแพมเพิสนมเค้าเป็นคนดูแลให้เงินค่ากับข้าวเราเดือนล่ะ 10,000 ไว้จับจ่ายเรื่องอาหารในบ้าน ส่วนตัวคิดว่าขึ้นอยู่กับการตกลงก่อนมีลูกค่ะ บ้านนี้ตกลงกันว่าจะช่วยเลี้ยง และพาอจะดูแลค่าใช้จ่ายเพราะแม่เสียสละท้องและลาออกจากงานซึ่งเงินเดือนค่อนข้างสูง (ปูย่าอายุเยอะไม่สะดวกเลี้ยงหลายค่ะ ส่วนพ่อแม่เราทำงานอยู่ต่างประเทศ)

บ้านนี้ไม่เป็นค่ะ เราอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียวเหมือนกัน แฟนเราก่อนไปทำงานจะล้างขวดนม ล้างจาน หาซื้อกับข้าวไว้ให้เรา เพราะรู้ว่าเราจะไม่มีเวลาทำ กลับมาก็ทำกับข้าวให้กิน ช่วยเปลี่ยนผ้าอ้อม อุ้มลูก เล่นกับลูก กลางคืนช่วงตี1จะลงมาเปลี่ยนช่วยดูลูก ให้เราขึ้นไปนอนบ้าง แม่ต้องลองให้เค้าเลี้ยงลูกดูสักวันนะคะ เค้าจะได้รู้ว่าเลี้ยงลูกมันเหนื่อยกว่าทำงาน แฟนเราเองยังเอ่ยปากเลยว่า เลี้ยงลูกเหนื่อยกว่าทำงาน เพราะแบบนั้นเค้าถึงเข้าใจ พยามช่วยทุกอย่างเท่าที่จะช่วยได้

ต่างคนต่างมีหน้าที่เป็นของตัวเอง แต่หน้าที่ “พ่อ-แม่” ของลูก ต้องมีเท่ากันค่ะ มันไม่ใช่หน้าที่ของใครคนใดคนหนึ่ง ลองให้เขาคิดดูนะคะ เรื่องค่าใช้จ่ายมันก็เป็นหน้าที่ที่ควรจะต้องรับผิดชอบอยู่แล้วนะคะ ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่า “หัวหน้าครอบครัว”

เป็นกำลังใจให้แบบกอดเลยค่ะ นี่ก็เจอแบบนี้จนคิดว่าครอบครัวอาจจะไปต่อไม่ไหว มันหนักที่เราคนเดียวเลย เหนื่อยมากๆ