คุณแม่ช่วยแชร์ประสบการณ์การคลอดกันหน่อยจร้า

บ้านนี้ท้องเดียวเจอทั้งคลอดเองแล้วผ่าด้วยค่ะ ส่วนตัวอยากผ่ามาก แต่แม่เป่าหูให้คลอดเอง ก็เลยเออๆคลอดเองก็ได้ แต่คิดผิดค่ะ ก็น้ำคล่ำแตกตอนตี2ครึ่ง ก็ให้สามีพาไปรพ. พอถึงพยาบาลก็ให้เปลี่ยนชุด ทำความสะอาดจิมิ แล้วก็เริ่มวัดปากมดลูกค่ะ นอนไปสักพัก ความปวดเริ่มมาค่ะ มันถี่ทุก5-10นาทีค่ะ แต่ละครั้งปวดนานเกือบนาที ตั้งแต่ตี2ครึ่งถึง6โมงเช้าปากมดลูกเปิดแค่3เซน จาก6โมงเช้าถึงเที่ยงเพิ่มมาอีกเซนเป็น4เซน คือแบบเป็นช่วงเวลาที่ทรมานมากค่ะ แม่บ้านนี้ไม่สนอะไรใครเลย พอปวดมาอยากร้องก็ร้องเลย มันหุบปากไม่ได้จริงๆค่ะ เขย่าเตียงดังมากตอนนั้น555 ไม่สามารถนอนหงายได้เลยค่ะ ถ้าความปวดมาแล้วนอนหงายยิ่งปวดค่ะ ต้องตะแคง บางทีพยาบาลมาวัดปากมดลูกแล้วเขาให้นอนหงายแล้วความปวดมา ก็บอกพยาบาลแปปน่ะคะ แล้วนอนตะแคงพอหายปวดก็ให้เขารีบๆวัด เริ่มมาปวดเบ่งตอนเที่ยงค่ะ ปวดเบ่งนี่หนักเลยค่ะ ทรมานโครตๆเลย คือเหมือนเราปวดอึแล้วกลั้นไว้ ถ้าปวดอึกลั้นไว้มันจะค่อยๆคลายความปวดใช่มั้ยคะ แต่เจ็บท้องคลอดคือ ยิ่งกลั้นยิ่งปวดค่ะ ยิ่งกลั้นไม่ให้เบ่งยิ่งอยากเบ่ง พอหลังเที่ยงมาแม่บ้านนี้นอนไม่ได้เลยค่ะ ลุกมานั่งข้างเตียงขอให้สามีนวดตรงก้นกกให้ ก็โอเคขึ้นค่ะ พยาบาลมาวัดอีกทีตอนบ่าย2 ปากมดลูกบวม แฮร่ๆ แอบเบ่งค่ะ บางทีไม่ไหวจริงๆ ก็เบ่งๆนิด พอให้ไม่ทรมานมากค่ะ พอปากมดลูกบวมก็ทำให้ต้องรอหมอมาดูว่าจะเอาไงส่งผ่ามั้ย หมอมานู่นค่ะบ่าย3 รพ.ที่แม่ฝากครรภ์เป็นรพ.เล็กๆ วันนั้นมีหมอคนเดียว หมอมาวัดปากมดลูกก็ตัดสินใจส่งผ่าค่ะ เพราะน้ำคล่ำแตกนานแล้ว เด็กจะอันตราย ก็ส่งไปผ่าอีกรพ. อำเภอใกล้ๆกันค่ะ กว่าจะถึงรพ.นั้นก็4โมงครึ่ง พอถึงก็นึกจะได้เข้าผ่าเลย แต่ไม่ค่ะ ต้องไปให้พวกผู้ช่วยพยาบาลล้วงจิมิเข้าออกเข้าออกอีก คือคนนึงมาวัดปากมดลูกไปล้ะรอบ อีกคนสงสัยว่าบวมขนาดไหนก็มาวัดอีก วินาทีนั้นคำว่าอายมันได้หายสาบสูญไปเลยค่ะ โฟกัสอยู่กับการปวดเบ่ง ล้ะตอนนั้นคือมันควรจะต้องคลอดเเล้วค่ะ ปวดเบ่งมาเต็มมากกกกก ก็นอนรอ พยาบาลก็เอาเอกสารยืนยันการผ่ามาให้เซน เซนๆเสร็จ อะ สวนฉี่ ไอสวนฉี่นี่ก็เจ็บค่ะ เจ็บแบบเสียวเหมือนฉี่ไม่ออกอะค่ะ พอสวนฉี่เสร็จ สักพักใหญ่ก็มีคนพาเข้าห้องผ่า ถึงห้องผ่าเสจ หมอก็มาบล๊อกหลังให้ บล๊อกหลังคือไม่เจ็บเลยค่ะเหมือนฉีดยา โดนไป2เข็มจากนั้น ความสุขความสบายใจก็มา คือรอคอยมานานแล้ว มันโล่งสบายยยยยยย ไม่ปวดไม่ทรมารแล้ว หมอก็ผ่าๆๆๆเสจเย็บแผล พาไปห้อง หลับเลยค่ะ 555 คือตั้งแต่น้ำคล่ำแตกก็มารพ.ตั้งแต่ตี2ครึ่ง พอถึงรพ.ง่วงก็นอนไม่ได้ พอเคลิ้มๆจะนอนเจ็บท้องอีกค่ะก็เลยไม่ได้นอนตั้งแต่มารพ.เลย พอผ่าเสจทุกอย่างมันโล่งก็เลยหลับเลยตื่นมาอีกที ก็ยาชาก็เริ่มหมดฤทธิ์ เริ่มขยับขาได้แต่ยังไม่ได้ลุกจากเตียงค่ะ กลัวล้ม เพราะยังชาๆอยู่ ความปวดแผลผ่า ไม่ปวดเท่าเจ็บท้องคลอดค่ะ ปวดแผลผ่าเนี่ยเรายังกินพาราบรรเทาได้ แต่ปวดท้องคลอดพาราหมอก็ไม่ให้กินค่ะ ปล่อยเราปวดแบบนั้น ได้แต่คำปลอบใจว่าหายใจเข้าลึกๆค่ะแม่ อย่าไปโฟกัสที่ปวดท้อง โฟกัสที่ลมหายใจค่ะ จ้าาาคุณหมอ วินาทีนั้นจะให้ดิชั้นไม่โฟกัสที่ปวดท้องไม่ได้แล้วละค่ะ เริ่มลุกจากเตียงได้วันถัดมาหลังจากผ่าเลยค่ะ เดินบ่อยๆแผลหายไวจริงค่ะ

บางคนเลือกที่จะผ่าคะ เพราะไม่อยากเจ็บท้องนานคะ. ถ้าคลอดง่ายคลอดเองก้อฟื่น ตัวเร็วคะ