1 ตอบกลับ

เอาตรงๆเลยน่ะคะ ตอนนั้นคือแบบ อยากเอาตัวเองออกจากความเจ็บปวดมากค่ะ คือคิดอยู่ในหัวตลอดเวลาเมื่อไหร่จะคลอด อดทนๆๆๆๆๆๆ เมื่อไหร่ปากมดลูกจะเปิดเพิ่ม ทรมานมากกกกกกก มีเจ็บเตือน1วัน คืนวันนั้นก็น้ำเดินเลย แต่บ้านนี้จบที่ผ่าค่ะ แอบเบ่ง ปากมดลูกบวม พอได้ผ่าสบายมากกกกค่ะ รู้งี้ฝากผ่าตั้งนานแลเว

บ้านนี้กลัวการคลอดค่ะ เพราะรู้ว่าไม่ใช่ธรรมดาเเน่นอน พอเจอสถานการจริง ก็คิดประมาณว่า วันนั้นมันมาถึงแล้ว เอาไงดี เอาไงดี ทำไนไม่ได้ก็ทนเจ็บไปเรื่อยๆ จนแอบเบ่ง เพราะมันเหมือนปวดอึค่ะ ปวดมาก เบ่งไม่ออก เบ่งไปเบ่งมาปากมดลูกบวม ถูกส่งผ่า สบายใจเลยค่ะทีนี้ เพราะอยากผ่ามากๆอยู่แล้วด้วยค่ะ

คำถามที่เกี่ยวข้อง

คำถามยอดฮิต

บทความเกี่ยวข้อง