ลูกรักที่ไม่สามารถรักได้

แม่ๆจ๋า พ่อๆจ๋า บ้านไหนมีปัญหาระหว่างเรื่องเลี้ยงลูกบ้าง พักอยู่ด้วยกันกับปู่ย่า แต่พ่อแม่ต้องทำงานเข้ากะเลยปล่อยให้นอนกับปู่ย่า พอเวลานานไปหลายเดือนจนจะขวบ พอใกล้วันหยุดแม่จะเอาน้องมานอนด้วย เดือนละครั้งเอง มีปัญหากันทุกรอบ เอามานอนทีไร พ่อน้องกับปู่ย่ามีปากเสียงกันตลอด ต้นเหตุเป็นเพราะเขาหาว่าห้องเราร้อน แต่น้องมันก็นอนปกติของน้องแหละ ครั้งล่าสุดเอามานอนด้วย น้องเจ็บแผลที่ปาก นอนแล้วตื่นมาร้อง เขาก็มาเคาะห้องเรียกเอาหลานออกไป แต่เราไม่ยอม กล่อมนอนต่อ พอเรามารู้ทีหลังว่าน้องเจ็บแผลที่ปาก พ่อเขาไปเอาเสื้อมาเปลี่ยนให้น้อง แต่เราไม่รู้เรื่องว่าขึ้นเสียงใส่กัน พอตื่นเช้ามามีเรื่องกันอีกรอบ สุดท้ายคนที่ผิดคือตัวเราเองที่อยากนอนกอดลูกแค่เดือนละครั้งสองครั้งยังไม่ยอม จนตอนนี้เราอยากย้ายไปที่อื่นแล้ว อยากไปอยู่ที่ไกลๆคนเดียว คิดถึงลูกแค่ไหนก็จะอดทนเอา ถ้าอยู่ใกล้แล้วทรมานใจ บางครั้งท้อมานอนร้องไห้คนเดียว แล้วก็บอกว่าทนเอา จนตอนนี้ตัวเราเองกลายเป็นคนไม่พูดไม่อือกับครอบครัวแล้ว เข้าบ้านจะเงียบไม่พูดไม่จาอะไร นอกจากเล่นกับลูก คุยกับลูก พอไปส่งลูกให้เค้า แล้ว ก็นอนเงียบแล้วกดเล่นโทรศัพท์ไม่คุยไม่อือกับใคร ขนาดแฟนเราแท้ๆเขาก็ยังยอมใจพ่อแม่เขาแล้ว ตัดปัญหาคือไม่เอาลูกมานอนด้วย แต่เราคนเป็นแม่ ที่คลอดออกมาเกือบเอาชีวิตไม่รอด ได้แต่นอนร้องไห้ ดูพวกเขามีความสุขกับหลาน อยากหอบลูกกลับบ้านตัวเองเหลือเกิน ไม่มีทางออกแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้ จะย้ายหนีพ่อน้องก็ไม่ยอมให้ตัวเราไป อยู่ไปก็เหมือนคนตายทั้งเป็น อยากจะอยู่ในห้องตัวเองแล้วคอยฟังเสียงหัวเราะลูกเอา ไม่อยากเจอหน้าใคร แต่มันก็ฝืนไม่ได้ เคลียดที่สุด