เราเข้าใจค่ะ ถ้าไม่ไหวคือไม่ไหวค่ะ เราเป็นคนนึงที่ฝืนทำงานเราทำงานทุกวันยันคลอดท้องแก่ค่ะ จนเจ็บครรภ์เดือนที่ 7 ไปรพ.คุณหมอสั่งห้ามทำงาน ห้ามทำอะไรเลย ให้นอนเหมือนเป็นผู้ป่วยติดเตียงแบบนี้เลยค่ะ เพราะมันอันตรายมากๆ คำว่าไม่ไหวของคนเราแตกต่างกันค่ะ ของเราไม่ไหวเพราะหัวหน้าค่ะ เราทำงานเป็นเซลล์ค่ะต้องเดินทางตลอดออกตจว. ทำให้เกิดความเครียดสะสมไม่รู้ตัวค่ะ ส่งผลต่อลูกในครรภ์มากๆค่ะ เราแนะนำว่าอย่าฝืนค่ะ ตอนนี้เราคลอดน้องแล้วอายุ 26 วันค่ะ(38+2) ตามกำหนดเพราะสุดท้ายเราต้องลาคลอดก่อนอยู่ดีเพราะหมอสั่งห้ามเด็ดขาดเลยค่ะ เราเคยไปอ่านหนังสือมา เด็กจะเลี้ยงง่ายหรือยากอยู่ ณ วันนี้ตั้งแต่ในครรภ์ค่ะ สรุปสั้นๆ แม่เครียด = เด็กเลี้ยงยาก เช่น งอแง ดื้อรั้น , แม่อารมณ์ดี = เด็กเลี้ยงง่าย
คุณแม่เลือกได้ค่ะ ช่วงชีวิตครรภ์มีแค่ช่วงเดียว ทำให้ดีที่สุดจะได้ไม่เสียใจภายหลังค่ะ ทุกทางเลือกที่ดูเหมือนจะมีปัญหาตามมามักมีทางออกให้เราค่ะ อยู่ที่ทัศนคติเราที่เผชิญกับปัญหานั้นๆ เข้าใจมากๆค่ะ แต่ถ้าเป็นเราย้อนกลับไปได้ เราจะไม่ฝืนทำงานเพราะสุดท้ายคือตัวเรากับลูกที่เจ็บที่แย่ คนอื่นไม่ได้มารับผิดชอบค่ะ แม่อย่าฟังคนอื่นค่ะ เปนจุดยืนที่ดีให้ลูกเลยค่ะ สู้ๆ
อ่านเพิ่มเติม
