เราโตมาในครอบครัวที่คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว มุมของเราตอนโตขึ้น รู้สึกว่า ก็ไม่แย่ ไม่ได้รู้สึกขาด อาจจะเพราะด้วย คุณตาใส่ใจเรา แม่เลี้ยงเราเเบบเพื่อน และ ก็รู้ว่าใครคือพ่อ หน้าตาพ่อเป็นยังไง เพราะที่บ้านไม่เคยสอนให้ชังพ่อ แต่รู้สาเหตุที่เกิดขี้น(ตอนโตเป็นวัยรุ่นแล้ว) ว่าทำไมพ่อกับเเม่ถึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน ส่วนมุมมองที่ตอนนี้เราเป็นแม่คนเเล้วเหมือนกัน เราว่าในการตัดสินใจเดินทางแม่เลี้ยงเดี่ยว เราจะใส่ใจลูก เลี้ยงลูกเเบบคุยได้ทุกเรื่อง เหมือนที่แม่เลี้ยงเรา เราว่าเราทำได้ในฐานะแม่ ณ ตอนนี้ แต่อาจจะลำบากนิดนึงตรงเรื่องค่าใช้จ่าย หรือ เราอาจจะต้องเอาลูกฝากให้ใคร หรือ จ้างใครเลี้ยง เพราะต้องออกไปหาเงิน * ปัจจุบันตอนนี้ เรากับแฟนใช้เงินกระเป๋าเดียวกัน แต่ก็คอยดูค่าใช้จ่ายของลูกตลอดว่า แต่ละเดือนใช้ประมาณเท่าไหร่ อนาคตคนเราไม่แน่ไม่นอน ไม่จากเป็นก็จากตาย ต้องยืนเเละอยู่ได้ด้วยตนเอง สู้ๆนะคะ