มาแชร์การ การผ่าตัดคลอดกันค่ะ

บ้านนี้ตั้งใจจะคลอดเองตั้งเเต่เเรกจน40wหมอเลยให้เเอดมิส ร.พ หมอก็ปวดปากมดลูกมาเปิดยังเเต่ตอนนั้นเปิดเเค่ครึ่งเซน พอเย็นมาหมอมาเเจ้งว่าต้องผ่าเพราะเรามีภาวะน้ำคล่ำเยอะกับลูกตัวโต พอถึงเวลาต้องสวนเยี่ยวก็ไม่เจ็บนะเเต่จะเคืองๆพอใกล้ถึงคิว รอเกือบครึ่ง ชม ความคิดตอนนั้นคืออยากกลับบ้านมากไม่อยากผ่าเลยกลัวไปหมดตื่นเต้นอีก พอถึงคิวผ่าหมอก็ใสเข้าไปห้องเย็นๆเหมือนจะโดนหันยังไงไม่รู้ ความคิดนะ หมอก็ให้นอนหันไปทางซ้ายเเล้วเอามือกอดเข่าเเล้วดึงเข้าหาตัวให้เยอะที่สุดตอนหมอจะชีดยาบลอคหลังก็สะดุ้งเเต่ไม่เย็บเลยพอชีดเสจหมอจะให้เรานอนกางเเขนให้เร็วๆเเล้วใส่ออกซีเจนให้เเล้วมันจะรู้สึกร้อนขาจนถึงอกผู้ช่วยก็จะเอาของเเหลมๆจิ้มว่าเจ็บไหม จนเราตอบว่าไม่เจ็บเขาถึงจะเตรียมผ้าพร้อมผ่า ตอนนั้นคือรู้สึกว่าหมอเอายาฆ่าเชื่อทาท้องมันก็ต้องคิดอีกว่า เห้ยย เอาของทาท้องยังรู้สึกอยู่เลยเเล้วตอนผ่าจะไม่เจ็บหรอเนี่ย ตายเเน่ๆ เเค่เเปปเดียวเท่านั้นหมอก็ดึงลูกออกมาตอนนั้นก็เอ้าลงมีดเมื่อไร เเต่ตอนหมอดึงมันจะตีจุกเลยดึง2ทีก็ได้ยินเสียงลูกเเล้วก็ดึงลกอีก พอลูกออกมาเเล้ว ก็อยากจะหลับๆง่วงมาก้เเล้วก็อยากให้เสจเร็วๆดพราะหมอชีดยาชาในน้ำเหลือมันทำให้เราเเน่นน่าอกหายใจยาก ตอนเย็บจะนานหน่อยพอเสร็จเอามาอยู่ห้องพักฝื้นตอนไสออกมาเขาจะถามว่ามีอาการอะไรไหม เราก็ตอบว่าจะอ้วกค่ะดีที่หมอไว เอาผ้ามาลองให้ เเต่ไม่มีอะไรออกมาเพราะไม่ได้กินอะไรเลยก่อนผ่า ผ่านไปเกือบ 1 ชม ก็ได้กับห้องพิเศษ ยาชาไม่หมดก็ชิวๆก็หมดเท่านั้นเเหละเเค่จะอุ้มยังลำบากเดินไปเข้าห้องน้ำกว่าจะถึงคือน้ำตาร่วงเลยค่ะ ตอนนั้นคือกลัวพุงจะไหลออกมากเเต่หมอก็ท้องเเล้วละว่าไม่ต้องกลัวพุงไหลนะเเต่ก็กลัวเยี่ยวก็เจ็บต้องเดินตัวงอ พอ2อาทิตย์หลังคลอดก็ดูเเลลูกได้เเล้วค่ะ ตอนนี้คือไม่อยากได้คนที่2 เเล้ว ค่ะ 😁😁😁