มันคือโรคซึมเศร้าหลังคลอดไหม
เวลาลูกร้องไห้ รู้สึกไม่อยากอุ้มลูกตอนนั้นเลยคะ กลัวตีลูกในตอนนั้นเพราะเครียดที่ลูกร้อง ร้องเบาๆยังพอได้ แต่พอลูกร้องหนักๆโอ๋แล้วก็ไม่หยุดมีพลาดตีลูกบ่อยๆ ลูก4เดือน 14วันคะตอนนี้ แต่พอลูกหลับเราก็รู้สึกผิดที่ทำกับลูกแบบนั่น บางทีก็ให้แม่เป็นคนทำให้ลูกหยุดร้อง เป็นเหมือนกันไหมคะ มีวิธีแก้ยังไง
มันเหมือนเป็นอาการโคลิคมั้ยคะ เด็กจะมีช่วงนึงที่ร้องไห้นานๆแต่เป็นช่วงเวลา เช่นเคยร้องไห้ช่วงบ่ายถึงทุ่มนึงทุกวัน เวลาตรงเป้ะ ลูกเราช่วงสามเดือนกว่าร้องตั้งแต่แปดโมงถึงบ่ายทุกวันเลยทำยังไงก็ไม่หยุด ทีนี้มาเลี้ยงหลานก็ร้องตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงสามทุ่มทุกวัน ช่วง6เดือน เด็กจะเป็นประมานสองสามเดือนถึงหายไปเอง
อ่านเพิ่มเติมคุณแม่ใจเย็นๆนะค่ะเราก็เคยเป็นต้องใช้ความอดทนมากในการเลี้ยงลูกเราร้องไห้ทุกวันร้องจนสะอึกแทนที่คุณแม่จะตีเขาลองวิธีอื่นดีกว่าค่ะยิ่งตะครอกยิ่งตีเด็กยิ่งร้องสงสารน้องอุ้มให้เขาอยู่ในอ้ิมกอดเราดีกว่านะค่ะน้องอาจจะตกใจหรือกลัวอย่าปล่อยให้น้องร้องไห้มากค่ะไม่ดีต่อสุขภาพน้อง
น่าจะไม่ใช่โรคซึมเศร้านะคะ เป็นที่บางทีแม่อาจจะเหนื่อยมาก ไม่ได้พักผ่อน บวกกับแม่เครียดด้วยทำให้ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ยาก พอลูกร้องไห้เลยรู้สึกหงุดหงิด แม่อดทนนะคะ ท่องไว้ว่าลูกเรายังเล็กมาก เค้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย เราต้องใจเย็นๆค่ะ
อย่าตีเขาเลยค่ะแม่สงสานเขาค่ะลูกยิ้งร้องเรายิ้งรีบวิ้งเขาไปให้ความอกอุ่นเขาจากแม่นะค่ะลูกยิ้งเห็นเขานอนหลับยิ้งหลงรักเขาค่ะอดทนเดียวเขาโตมาคุยกับแม่ได้แม่จะยิ้งหลงรักเขาไม่อยากจากไปไหนเลยค่ะ
ถ้าอยู่กับสามีรึคนอื่นๆเวลาลูกร้องลองให้คนอื่นอุ้มนะคะอุ้มซักแปบ แล้วตัวเองลองนั่งเอนหลังให้รู้สึกผ่อนคลาย พอรู้สึกดีขึ้นกลับไปอุ้มใหม่ สลับไปเรื่อยๆ เราทำวิธีนี้ลูกก็จะสงบ เราก็จะสงบใจด้วย
ไม่ใช่โรคซึมเศร้าค่ะ... แต่จะเป็นช่วงเด็แรกเกิดจะงอแงธรรมดาทำให้คุณแม่มือใหม่ตั้งรับไม่ทันเหนื่อยนะค่ะเด็กแรกเกิดแต่ผ่านไปซักพักเดะเริ่มปรับตัวได้เองค่ะ
ไม่ได้น่ะค่ะแม่ แค่4เดือนเอง คุณแม่ต้องฝึกจิตใจให้นิ่งกว่านี้ คิดถึงผลที่จะตามมามากๆ ถ้าแม่รักลูกมากพอ แม่จะไม่โมโหลูกเลยไม่ว่าจะงอแงแค่ใหน
เด็กเขาไม่รู้เรื่องนะคะอย่าไปตีลูกนะคะถ้าร้องไม่หยุดให้พาเดินคะบ้นนี้ก้อเป็นก่อนจะนอนต้องเดินก่อนแล้วค่อยเอาบงเปลคะ
ใจเย็นๆนะคุณแม่อาจเหนื่อยจนทำให้เครียด เราก็เคยมาคิดทีหลังตีไปลูกก็ไม่รู้เรื่อง หาอะไรหลอกให้ลูกสนใจเดี๋ยวก็หยุดร้อง
สู้ๆค่ะคุณแม่ เดียวก้อผ่านมาได้ บางครั้งเหมือนจะตีลูกแต่เหมือนกันแต่ก้อยับยั่งอารมได้ เข้าใจความรุ้สึกนั่นดีค่ะ