ไม่ควรทำทั้งสอง พอลูกหกล้มถ้าไม่หนักจริงๆอย่าโอ๋หรือทำตื่นตัวรีบพุ่งไปหา มันทำให้เค้าร้องถ้าเป็นไม่หนักพอล้มเราบอกเค้าว่าไม่เป็นไรลูก เจ็บไม่มานะ ลุกมาให้แม่ดูแผลหน่อยเดี๋ยวไปทำแผลกัน แล้วยิ้มให้เค้าให้เค้าได้ลุกเอง

ก็ต้องดูสถานการณ์ในตอนนั้นว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็จะให้เขาพยายามลุกขึ้นมาเอง แต่ถ้ามันเจ็บมากจริงๆ และเขาช่วยตัวเองไม่ไหวก็จะช่วยเขาค่ะ แต่ทุกกรณีเราจะปลอบใจเขา ให้เขาเชื่อมั่นว่าเราจะคอยอยู่ข้างๆเขาเสมอ

รอให้เค้าลุกขึ้นมาเอง ถ้าเค้าร้องไห้ก็กอดเค้าไว้ พอเค้าหยุดร้องก็ค่อยพูดคุยว่าทำไมเค้าถึงล้ม เค้าเจ็บมั๊ย เจ็บตรงไหน สาเหตุเป็นเพราะอะไร และสอนให้เค้าระวังมากขึ้นค่ะ

ไม่ทำทั้งสองข้อค่ะ แค่ล้มก็ให้เค้าลุกเอง ถ้าไม่เด็กมากก็ไม่จำเป็นต้องปลอบตลอดก็ได้ แล้วก็ไม่ควรว่าลูกด้วย เค้าควรเรียนรู้ที่จะระวังตัวเองกับเรื่องแค่นี้

มองลูกเฉยๆ แล้วลูกจะลึกขึ้นมาเอง บางทีแกล้งไม่สนใจ แต่หากเค้าเจ็บมากร้องไห้ จะบอกเค้าว่า เจ็บแพพเดียวทเดี๋ยวจะดีขึ้นนะ

ถ้าไม่หนักมากให้ลุกขึ้นเองหรือจับให้เค้ายืนขึ้นค่ะ พร้อมกับบอกลูกว่าต่อไปเดินระวังนะคับ แล้วเพี้ยงให้ทีนึงค่ะ

บ้านนี้เวลาเค้าร้องจะบอกเค้าว่าไม่มีใครทำทำตัวเองไม่ต้องร้อง แล้วเค้าก็จะมาให้เสกเป่าหายจ้าเค้าก็หยุดร้อง😁

ถ้าล้มไม่มากทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น น้องจะไม่รู้ ถ้าล้มแรงจนเป็นแผลจะทำนิ่งๆแล้วเข้าไปหาจ้า ค่อยปลอบเขา

เอาจริงๆไม่น่าเลือกสักข้อ อยากให้เค้าจัดการตัวเองก่อนพร้อมคำพูดแนะนำ ถ้าไม่ได้จริงๆ แม่ค่อยช่วย

จะสอนเค้าตลอดเวลาล้มเองก็ต้องลุกขึ้นเองจะไม่ปลอบให้เค้าชินจนทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้🥰