โปรดอย่าเลื่อนผ่าน! ถือว่าช่วยเราตัดสินใจที

ผ่านจุดนั้นมาแล้ว ค่ะ คล้ายๆกันเลย เรื่องของบ้านนี้เกิดเมื่อปี 54 แอบคบกับแฟนมา 4 ปี พลาดท้อง ก่อนแต่ง ตั้งใจจะสร้างตัวกันแล้วจะเปิดเผย ทางบ้านก็ เคร่งไม่ชอบคุยเรื่องแฟนกับลูกๆ เป็นบรรยากาศที่ ไม่พามา รู้ตัวว่าพ่อต้องยังไม่ชอบแฟนแน่ๆ เพราะช่วงนั้นอายุ 22-23 ปีกัน ผู้ใหญ่คงมองว่า ยังโตไม่พอ ยังไม่มั่นคงอะไรกันเลย พอพลาดไม่กล้าบอกจน ท้องได้5 เดือน ทั้งที่เข้าบ้านตลอดเวลานะ แต่พ่อแม่กับลูกคุยกันน้อยด้วย เลยไม่สังเกต ท้องแรกมันเล็กๆด้วย สรุป แม่มาทักเอง ว่าท้องเหรอจะเอาไงก็เอานะ จะให้ ผู้ช มาคุยก็มานะ จะบอกพ่อยังไง ก็รีบบอกเอง นะ สรุปแฟนเราบอกเอง มาเผชิญหน้ายอมรับผิดเอง พาพ่อแม่เค้ามา ทุกอย่าง มันดีทุกอย่างยกเว้นเรื่องเงินค่าเสียหาย เพราะทางพ่อแม่เค้าก็หาเช้ากินค่ำ ช่วงนั้น เงินเก็บหมดกัน แฟนก็ไม่ได้มีมาก ทางบ้านเราก็รู้ว่าเสียเปรียบแล้วล่ะ ก็ ไม่เอาเงินก็ได้ช่วงนั้น รู้สึกเห็นใจอีกฝ่าย จนวันนี้ท้องคนที่ 2 แล้วค่ะ อยู่ด้วยกันมา 12 ปีพอดี ทางฝ่าย พ่อแม่แฟนช่วยเลี้ยงลูกคนแรกให้จนโต ดีกับทางบ้านเรามาก แบบ เป็นฝ่ายรับฟัง ข้างเดียว หมดปัญหาลูกสะใภ้แม่ผัว ชิลๆมากค่ะ สบายใจ พ่อพูดคำเดียววันนั้นว่า"ตระกูลกูไม่เคยมีใครท้องก่อนแต่งนะ เค้าได้แต่งกันหมด " เราก็จุกนะแต่ก็ไม่ได้ตั้งใจ มันพลาดตั้งใจสร้างตัวถึงจะเปิดตัว แต่ก็พลาดไป แต่ก็ก้มหน้ายอมรับผิดทั้งคู่ ไม่โทษฝ่ายใดค่ะ เราก็ผิดด้วย แฟร์ๆไปเลย ช่วยกันดูแลลูก ดูแลพ่อแม่ หาเงินสร้างตัวกันต่อไป ทำผิดก็กล้ายอมรับแมนๆ เฉยๆ กับชาวบ้านกับญาติๆ บอกเลยไม่สนใจ จะทำข้างหน้าให้ดี ละกัน เริ่มไม่สวยแต่ขอจบสวย ละกันค่ะ คิดบวกไว้ดีกว่า 2 คนจับมือกันเดินต่อ ใครๆก็ ทำอะไรเราไม่ได้ เดี๋ยวเค้าก็ยอมรับกันเองค่ะ เราบริสุทธิ์ใจ คิดดี ทำดี ทำพิธีขอขมา ผูกข้อไม้ข้อมือ แบบเรียบง่าย ตอนลูกคนแรกอายุ 2 ขวบ เดี่ยวลูกคนที่ 2โตหน่อยจะไปถ่ายพรีเวดดิ้ง ครอบครัวทีเดียวค่ะ 😃 (ขอโทษยาวไปหน่อยค่ะ😂)

คนที่เจ็บท้องคลอดคุณมา คอยเลี้ยงดูจนโต ก็คือพ่อแม่ตัวเองนะ ไม่มีพ่อแม่คนใหนไม่ห่วงลูกหรอกค่ะ ลองคิดกลับกันถ้าคุณมีลูกลูกคุณทำแบบคุณแล้วไม่บอกบ้าง คุณคิดว่าแฟร์มั้ยคะ? ว่าด่าไม่แปลกเขาไม่ใช่คนอื่นคือพ่อแม่เราเอง ไม่เข้าใจทำไมต้องกลัวพ่อแม่ตัวเองมาก แต่กลับไม่กลัวคนอื่น ช้าเร็วควรบอกพวกท่านค่ะ ยิ่งปล่อยนานคนเป็นะอเป็นแม่จะเสียความรู้สึก เสียใจลูกทั่งคนมีอะไรไม่บอก คิดดูนะคะ ไม่ต้องกลัวว่าจะด่าหรอกค่ะด่าว่าแล้วยังไง? สำคัญกว่าความรู้สึกพ่อแม่ตัวเองหรอ?

บอกเถอะนะคะ เพื่อนเราคนนึง เจอเหตุการณ์คล้ายๆกัน ที่บ้านเคร่งมากๆๆๆ พอท้อง นางหนีไปอยู่ออส จนคลอดลูก ทางบ้านไม่รู้เรื่องเลย จนพ่อล้มป่วย ถึงมาบอก สุดท้ายเสียใจกันมาก ตาเจอหลานแค่แปปเดียว สุดท้ายตายายรักหลานมาก เพื่อนเราเสียใจที่ไม่เคยบอกพ่อแม่มาก่อน ถ้าบอกก่อนหน้าพ่อแม่คงมีความสุขกว่านี้ คำว่าพ่อแม่ ท่านโกรธเราก็จริง แต่ไม่นานหรอก พอเห็นหน้าหลาน ก็กลายเป็นความรักแทน ทนเจ็บแปปเดียวตอนท่านโกรธ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะคะ

เป็น​เหมือนกันค่ะหนีมาอยู่กินกับแฟนที่บ้านแฟน​ ตอนแรกก็ไม่กล้าบอก​ พ่อแม่เราเลยโทรมาหาแม่แฟน​ แม่แฟนก็บอกว่าเราอยู่กับเขา​ พ่อแม่เรารับไม่ได้ค่ะ​ แต่นานๆไปเริ่มเข้าใจ​ ไม่อยากแยกเราออกจากกัน​ เค้าคงรู้​ค่ะจับแยกก็ไม่มีประโยชน์​เดี๋ยว​ก็​กลับมาหากันอีก​ พ่อแม่เราเลยปล่อยค่ะ​ ตอนนี้เราท้องได้8เดือนแล้ว ทางพ่อแม่เราก็รู้ค่ะ​ แต่ไม่ว่าอะไรแถมอยากได้หลานด้วยค่ะ​ สู้ๆนะคะ​ เดี๋ยว​เรื่องทุกอย่างมันจะดีเองค่ะ

เราก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่เราก็ตัดสินใจบอกพ่อแม่ พ่อแม่ก็เข้าใจ ทางครอบครัวแฟนก็ใจดี ยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง แฟนเราดิ้นรนหาเงินทุกวิถีทาง เพื่อที่จะมาสู่ขอ และแต่งงานให้เร็วที่สุด จนกระทั่งเราได้แต่งงานในขณะที่เราท้องได้7เดือน ถามว่าอายมั้ย ไม่เลย กลับมีความสุขที่สุด คนที่มาร่วมงานต่างก็ยินดี เราว่าถ้าแฟนเราแสดงออกถึงความรับผิดชอบ ยังไงพ่อแม่เราก็ต้องเข้าใจ และให้อภัยในที่สุด

ตอนที่รู้ว่าตัวเองท้องก็ไม่กล้าบอกพ่อเหมือนกันค่ะ เพราะยังเรียนไม่จบเลย ทำได้แค่บอกแม่ แต่ดีหน่อยที่แม่เข้าใจพาไปคุยกับครู ไปฝากครรภ์เสร็จทุกอย่าง แม่ถึงไปคุยกับพ่อ ช่วงแรกๆพ่อก็ช็อคทำไรไม่ถูก แต่สุดท้ายพ่อก็ให้อภัย จนทำให้รู้ว่าไม่ว่ลูกจะผิดจะพลาดอย่างไรก็มีพ่อกับแม่อยู่ข้างๆเสมอ เพราะฉะนั้น เราต้องกล้าบอกพ่อแม่เราให้ท่านช่วยให้แนะนำเราดีกว่าค่ะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ

เราให้แฟนบอกพ่อแม่เราค่ะ ให้เค้าแสดงความรับผิดชอบ คุยกับพ่อแม่เรา ขอโทษพ่อแม่เราที่มันเป็นแบบนี้ จะแต่ง ไม่แต่ง จะรับผิดชอบแบบไหน ให้แฟนเปิดใจพูดเลยค่ะ พ่อแม่เราโอเค ไม่ว่าไม่ด่า แต่หลังจากนี้ก็เค้าแฟนทำงานหาเลี้ยงครอบครัวของเราเองค่ะ ทุกวันนี้แฟนทำงานหนัก ทำ 2 งาน เหนื่อย เราก็สงสารเค้านะ แต่เค้าก็แสดงความเป็นหัวหน้าครอบครัว และดูแลเราได้ พ่อแม่แฮปปี้ค่ะ

ของเราไม่กล้าบอกคุณพ่ออย่างเดียว เราบอกคุณแม่ตั้งแต่ท้องน้องอ่อนมากๆ พอตรวจว่าท้อง อีกวันก็ไปบ้านแม่พร้อมแฟน เราตั้งใจว่าขอรับใบปริญญาก่อนแล้วจะไปบอกคุณพ่อ พร้อมอุ้มน้องไปหา (บ้านเราพ่อแม่แยกทางกันค่ะ) แต่เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากให้บอกกับทางบ้านดีที่สุด ไม่ว่ายังไงก็ตามเราคือลูกและลูกเราก็หลานของเขาค่ะ ปล. เราเรียนอยู่ใกล้จบแล้วค่ะ

คล้ายกันเลย เราแต่งงานมาใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศแล้ว หนีมาด้วยซ้ำ เราวางแผนที่จะออกจากบ้านตั้งแต่อายุ20 พอเครียทุกอย่างเสร็จอายุ24ออกเลยค่ะ อิสระ สบายใจ เลือกที่จะไม่ติดต่อที่บ้านอีกเลย เพราะไม่เคยมีใครรับฟังเรามาตั้งแต่เด็กแล้ว บ้านมันไม่ใช่บ้าน ไม่รู้ว่าจะเล่าให้โดนด่าหรือจะกลับไปทำไม ยังไงก็ไม่มีใครสนับสนุนเราเอาใจช่วยนะคะ

เราก็ท้องก่อนแต่งค่ะท้องได้จะ 7 เดือนแล้วถึงบอกแม่แถมเรายังเรียนอยู่ด้วยตอนแรกคิดว่าโดนตัดขาดแน่ที่ไหนได้แม่ร้องไห้กอดเราบอกอยู่ได้ไงแข็งใจเก็บไว้คนเดียวได้ไงหลังจากนั้น 3 วันแต่งเลย เราไม่อายไม่อะไรเลยพอดีคลอดช่วงก่อนเปิดเทอม ตอนนี้ 29+5w แล้ว คลอดแล้วเรียนต่อที่บ้านมีแต่คนแย่งกันเลี้ยง บอกเถอะค่ะยังไงก็ครอบครัวเรา