ตอนท้องเราก็เป็นนะแค่เดินมาใกล้ก็คลื่นไส้แล้ว แบบเหม็นกลิ่นตัวเขา เห็นหน้าล่ะหงุดหงิด ตอนท้องนี้ไม่ให้แฟนมาจับตัวเลยนะ เป็นแบบนี้จนคลอดน้องเลย จนนางไปเล่าให้พี่สาวเล่าฟังแบบประมาณว่าน้อยใจเมีย ทำงานมาเหนื่อยๆก็อยากจะกอดเมียกอดลูกบ้าง กลายเป็นเข้าหาเมียไม่ได้เลย พี่เราก็เลยมาแนะนำนะ เอ่อแฟนเราเขาทำงานหาเลี้ยงเรากับลูก เราไม่รู้หรอกว่าเขาต้องเจออะไรในระหว่างทำงานบ้าง ทั้งความเครียด ความกดดันจากที่ทำงาน ในขณะที่เรานอนสบายๆอยู่บ้าน กลับมาเขาก็อยากได้กำลังใจจากคนที่เขารักบ้าง ใจเขาใจเรานะ เข้าใจว่าท้องอารมณ์แปรปรวนง่ายแต่ก็ต้องปรับให้มันเข้ากับรอบข้างได้ ความอดทนคนมันมีขีดจำกัดนะ เราท้องก็จริงแต่จะเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางไม่ได้หรอก นี้พอพี่สาวพูดนี้ถึงกับร้องไห้อ่ะ พอมานึกดูเอ่อเราเป็นแบบนั้นจริงๆ สงสารแฟนขึ้นมาเลย แนะนำนะคะคุณพ่อคุยกับศรีภรรยาตรงๆเลยว่าคุณพ่อเข้าใจอารมณ์คุณแม่ตอนนี้นะแต่ก็อยากให้คุณแม่เบาๆลงบ้าง บอกไปเลยว่าคุณพ่อรู้สึกน้อยใจยังไงรู้สึกอย่างไรกับการที่คุณแม่เป็นแบบนี้ คุณพ่ออยากให้คุณแม่ทำอย่างไรก็ลองอธิบายให้เขาดู ต้องคุยกันตรงๆเลยนะคะคุณพ่อ ยิ่งปล่อยไว้นานๆจะพาลให้ความรู้สึกคุณพ่อแย่ไปกว่านี้แล้วจะกลายเป็นการทะเลาะกันนะคะ เอาใจช่วยค่ะ สู้ๆ
เรื่องเหม็นคุณพ่อนั้น แม่บ้านนี้ก็เป็นค่ะช่วงแพ้ท้อง2-3เดือน แต่ไม่ถึงขนาดที่คุณพ่อพูด มาน่ะค๊ะ (เป็นกับฮอร์โมนและก็แล้วแต่คนด้วยค่ะ) บ้านนี้แค่ไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่อยากเห็นหน้า แค่เค้ามาหายใจใกล้ๆยังผิด ตอนนี้หายเหม็นแล้วค่ะ คุณพ่อต้องใจเย็นๆน่ะค๊ะ คอยดูแลอยู่ห่างๆแอบทำอะไรดีๆให้เค้า อย่าใจร้อนค่ะ
ลมเปลี่ยน ทิศ