เรามีอาการเริ่มเจ็บท้องตอนตี 5 ก็เจ็บเรื่อยมาจนมาถึง 8 โมงรู้สึกเจ็บมากกว่าเดิมแล้วถี่กว่าเดิม เลยเข้าอาบน้ำแล้วให้แฟนพามาโรงพยาบาล มาถึงรพ.ก็ได้เข้าห้องฉุกเฉินหมอได้ทำการตรวจปากมดลูก หมอบอกปากมดลูกเปิดแล้วประมาณ 1 ซม. หมอเลยทำเรื่องส่งตัวเราขึ้นมาห้องคลอด พอถึงห้องคลอดเราก็ได้นอนรอคลอดใส่เครื่องฟังเสียงหัวใจลูก แล้วก็นอนรอปากมดลูกเปิดเพิ่ม พอสักพักพยาบาลได้มาทำการตรวจปากมดลูกอีกครั้งปากมดลูกเราได้เปิด 4 ซม.แล้ว แล้วเราก็ได้นอนรอต่อไปจนประมาน 11 โมงกว่าๆรู้สึกเจ็บมากจนมีลมอยากเบ่งลูกแล้ว พยาบาลเลยมาตรวจปากมดลูกเราอีกครั้งบอกเปิด 9 ซม.แล้ว พยาบาลให้พาเราย้ายไปเตียงทำคลอด พอเราไปถึงเตียงคลอดขึ้นนอนปุ๊ป ลมเบ่งเราก็มาอีกปั๊ป พยาบาลก็ได้บอกถ้ารู้สึกอยากเบ่งก็ให้เราทำการเบ่งได้เลยนะค่ะ เราก็เลยทำการเบ่งลูกเลย เบ่งรอบแรกยังไม่มา เราก็เบ่งอีกรอบสองยาวๆพยาบาลบอกหัวเด็กจะโผล่แล้วค่ะคุณแม่ เบ่งอีกครั้งค่ะคุณแม่ เราก็เบ่งอีกรอบสามยาวๆพยาบาลก็ได้บอกว่าพอแล้วค่ะไม่ต้องเบ่งแล้วค่ะลูกออกแล้วค่ะคุณแม่ เวลานั้นเป็นอะไรที่เรารู้สึกดีมากๆมีความสุขที่ได้เห็นหน้าเค้า เป็นความเจ็บปวดที่งดงาม เราได้คลอดลูกเวลา 11.25 น.ได้เห็นหน้าเค้าแค่แปปเดียว พยาบาลได้บอกเราว่าลูกได้ทำการถ่ายขี้เทาในครรภ์ก่อนเราจะคลอด พยาบาลจะส่งตัวลูกเราไปที่ห้องเด็กข้างล่างเพื่อดูอาการของลูกเราว่ามีความผิดปกติอะไรไหม ตอนนี้เค้าก็ให้คำตอบเราไม่ได้ว่ามีอะไรผิดปกติรึป่าว ถึงตอนนี้เราก็ยังไม่ได้เจอหน้าลูกเลย เพราะเค้ายังไม่ให้เราลงไปให้นมลูก มีแต่แฟนเราที่เค้าไปขอดูลูก พยาบาลห้องเด็กได้ทำการแจ้งแฟนเราว่าเด็กมีอาการหายใจเร็ว และแรง เค้าเกรงว่าลูกเราจะมีอาการสำลักหรือสูดขี้เทาเข้าไปในปอด เพราะถ้าเป็นแบบนั้นอาจทำให้ปอดของลูกเราติดเชื้อได้ เลยต้องรอดูอาการพรุ่งนี้ตอนที่แม่มาให้นม ถ้าลูกกินนมปกติไม่มีอาการอะไรก็คงได้กลับบ้านพร้อมกัน แต่ถ้ามีอาการผิดปกติเค้าก็จะทำการเจาะให้น้ำเกลือแล้วลูกเราก็คงต้องอยู่รพ.เพื่อรักษาและดูอาการต่อไป แต่ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าจะเป็นแบบไหน ต้องรอดูพรุ่งนี้ตอนเราไปให้นมลูก ส่วนเราก็ได้แต่ภาวนาขอให้ลูกอย่าเป็นอะไรเลย ขอให้เค้าแข็งแรงได้กลับบ้านพร้อมกับเรา
วนิดา เขียวแรง