บ้านนี้แฟนเป็นคนเชียงตุง พม่าค่ะ ตอนที่รู้ว่าท้องถามเขาว่าเขาดีใจมั้ยเค้าบอกดีใจ แต่เขาก็หนักใจตรงที่ว่าจะเอาอะไรมาเลี้ยงลูก ตอนนั้นเราอยก็อยู่เชียงตุงกับเขา เราทำงานทางนู้นไม่ได้เลยค่ะ เพราะมีแต่งานทำนา คือคนไม่เป็นก็ไม่เป็นจริงๆค่ะ แฟนก็หาทำงานก่อสร้างได้วันแค่250 พอท้องก็ตัดสินใจพากันมาอยู่ที่ไทยค่ะ ทำเรื่องลงมาอยู่ให้ถูกกฎหมาย พอลงมาอยู่บ้านเราที่ไทย พ่อก็ชวนแฟนไปทำงานด้วย เขาบอกว่าให้แฟนเรามีรายได้ ถ้าคลอดลูกจะต้องใช้เงินเยอะ แม่กับพ่อเราหย่ากันตั้งแต่เราป.4ค่ะ เราอยู่กับแม่ ส่วนกับพ่อก็ไปหาพ่อบ้างนานๆที พอแฟนไปทำงานกับพ่อก็มีปัญหาตรงที่ว่าพ่อไม่ชอบคนไตย เรารู้ค่ะ รู้นิสัยพ่อดีชอบดูถูกคนมากๆ เราก็พอรู้ว่าแฟนเราจะเจอคำพูดดูถูกอะไรบ้าง เราก็บอกว่าหางานอื่นเถอะ เราเองไม่อยากให้ไปทำงานกับพ่อค่ะ เพราะเรามีอคติกับพ่อ เพราะพ่อมีเมียน้อยเลยไม่ค่อยอยากจะไปอะไรด้วย ตอนนี้พ่อก็อยู่กับเมียใหม่ พอนับวันพ่อเริ่มดูถูกแฟนเราเยอะขึ้น เราก็ไม่ให้แฟนไปทำงานกับพ่ออีก พอดีแฟนเป็นคนเข้ากับคนง่ายก็ไปรู้จักคนแก่แถวๆบ้านเขาก็ชวนกันไป ทำไร่ทำสวนบ้าง ได้วัน300-350ก็ยังดี ตอนนั้นสงสารแฟนมากค่ะ เหมือนพาเค้ามาลำบาก แต่เค้าก็บอกว่า ลำบากเพื่อลูกเพื่อเมียก็ไม่เป็นไรหรอก เขาดิ้นรนหางานทำทุกวันค่ะ บางวันก็ไม่มี บางวันก็มี อยู่แบบนี้จนเราคลอดน้องค่ะ คลอดน้องมารายจ่ายก็เยอะกว่าเดิม พอดีแฟนรู้จักกับลุงแถวบ้านก็ให้ลุงพาไปฝากกับงานก่อสร้าง ก็ได้ทำงานที่นั่นค่ะ ได้วัน400 ก็ถือว่าดีมากๆเเล้วสำหรับเรา ค่าใช้จ่ายกับข้าวเดือนหนึ่งรวมค่าน้ำมันรถแฟนไปทำงานก็3200ต่อเดือน ค่านมลูกแพมเพิสลูก ก็3000ต่อเดือนแล้ว ไหนจะติดหนี้ยาย42,000ตอนคลอดยืมเงินชื้อหลายอย่างด้วยรวมทำบัตร10ปีด้วย เดือนหนึ่งไม่เหลือเก็บบางทีแฟนเขาก็บอกว่าท้อ แต่ก็ต้องทนเพราะมี2ปากท้องให้ดูแล เราก็พยายามไม่เพิ่มรายจ่ายห้แฟน เสื้อผ้าของใช้ลูกบางทีก็ขอแม่ๆแถวบ้านบ้าง ขอแม่ๆในกลุ่มเฟสบ้าง ก็ได้มาให้น้องใส่ไม่เยอะแต่ก็ยังดีกว่าจะต้องชื้อ เพราะถ้าชื้อตัวหนึ่งมันหลายบาทเลยค่ะ เงินจะชื้อนมบางทีก็ไม่ค่อยพอเท่าไหร่
อ่านเพิ่มเติม
