แชร์ประสบการณ์การผ่าคลอด

เนื่องจากวันที่ 27 มิถุนายน 2562 เราได้ทำการผ่าคลอดที่โรงพยาบาล... เวลา 18:06 น. การผ่าคลอดเป็นไปด้วยดีหมอเย็บแผลสวยถึงแม้แผลผ่าจะยาวไปนิดเราก็ถือว่าโอเค . หลังจากผ่าคลอดเสร็จก็กลับมาพักที่ห้องพิเศษตามปกติที่ได้จองเอาไว้ซึ่งการผ่าวันแรกนั้นช่วงแรกแรกก็รู้สึกเจ็บแผลผ่าเพราะมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วพอเข้าวันที่2ที่นอนพักฟื้นก็ยังรู้สึกเจ็บแผลเราก็บอกพยาบาลที่เข้ามาตรวจมาเช็คอาการเราเป็นระยะว่าเราเจ็บพยาบาลก็บอกแค่ว่าเป็นธรรมดานะคะคุณแม่ที่จะมีอาการเจ็บเนื่องจากเป็นการผ่าคลอดพยาบาลก็บอกให้เราหัดลุกเดิน ยืน แผลจะได้จะคลายตัวแล้วจะทำให้เราไม่ท้องอืดถ้าเราได้ลุกยืนเดินนั่งเราก็ทำตามที่พยาบาลบอกทุกอย่างถึงแม้จะทรมานที่สุดเพราะมันเจ็บปวดแผลมากมากเรานอนพักฟื้นที่โรงพยาบาล3วันคุณหมอก็ให้เรากลับบ้านซึ่งก่อนกลับคุณหมอก็ให้พยาบาลซีลแผลให้เราติดแผ่นกันน้ำเพื่อที่จะให้เราอาบน้ำได้ปกติ..แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเรากลับมาอยู่บ้านได้ประมาณเกือบ1อาทิตย์เราก็ยังปวดแผลอยู่ทุกวันแล้วก็เป็นไข้หนาวสั่นทุกวันแผลที่เราปวดเราปวดฝั่งทางด้านขวาปวดตั้งแต่วันแรกที่ผ่าคลอดจนกลับมาบ้านเกือบอาทิตย์ก็ยังไม่หายจนกระทั่งวันที่ 5 กรกฎาคม 2562 หมอนัดดูแผลและตรวจหลังคลอดเราก็ไปตามนัดปกติพอไปถึงโรงพยาบาลก็มีพยาบาลที่ทำการเปิดแผลเราเช็คอาการซักประวัติเราทุกอย่างพอสักพักก็ให้เราขึ้นนอนบนเตียงเพื่อดูว่าแผลแห้งดีมั้ยผลปรากฎว่าแผลแห้งดีทั้งทั้งที่เราปวดทุกวันจนกระทั่งวันนัดตรวจหลังคลอดก็ยังเจ็บปวดอยู่เราเลยแจ้งกับพยาบาลไปว่าเราเจ็บเราปวดตรงนี้นะพร้อมกับชี้จุดที่ปวดให้ดูซึ่งตอนนั้นแผลเราทั้งบวมแดงแต่พยาบาลกับบอกว่าอาจจะแพ้ผ้ากอสก็ได้ค่ะเดี๋ยวคงหาย..ซึ่งอาการตอนนั้นมันก็เห็นได้ชัดว่าทั้งบวมทั้งแดงแล้วเราก็ปวดตั้งแต่วันแรกที่ผ่าจนถึงวันนัดตรวจหลังคลอด..ซึ่งถ้าหากแพ้ผ้ากอสอย่างน้อยเราเองก็ต้องมีอาการคันเป็นตุ่มเป็นอะไรบ้างแต่นี่เจ็บปวดมากเพราะมันบวมแดง..พอหลังจากวันนัดตรวจหลังคลอดเสร็จเราก็ยังคงเจ็บปวดกับแผลเหมือนเดิมทุกวันจนกระทั่งวันที่ 6 กรกฎาคม 2562 เวลาประมาณ 2 ทุ่มกว่ากว่าได้เราเปิดกางเกงดูว่าแผลยังมีอาการบวมแดงมั้ยแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นบริเวณแผลที่เราเจ็บปวดตั้งแต่วันแรกนั้นมีหนองขึ้นที่บริเวณที่เย็บแผลเราก็ลองจับดูก็ไม่มีหนองแตกออกมาเราเลยตัดสินใจไปหาหมอพอไปถึงโรงพยาบาลก็มีหมอทั่วไปที่ทำการรักษาถามอาการเราพอตรวจเสร็จหมอก็ให้ยามากินเราก็กลับบ้านตามปกติ...แต่และแล้วเมื่อถึงบ้านได้ประมาณชั่วโมงกว่ากว่าเราไปเข้าห้องน้ำสิ่งที่พบเจอคือ...หนองแตกออกมาเยิ้มกางเกงในติดขอบผ้าอนามัยเยอะมากไหลซึมออกมาตลอดเวลาแล้วก็มีกลิ่นเหม็นมากถึงมากที่สุดเราก็บอกที่บ้านพร้อมกลับไปโรงพยาบาลอีกรอบเมื่อไปถึงก็ได้เข้าห้องฉุกเฉินก็มีหมอมีพยาบาลเข้ามาดูอาการแล้วก็เปลี่ยนผ้ากอสที่ซับหนองเราอยู่เรื่อยเรื่อยซึ่งมันไหลเยอะมากมากซึมมาตามผ้ากอสตลอดสรุปวันนั้นเราได้แอดมิทนอนดูอาการ..สรุปแล้วเราได้กลับไปนอนโรงพยาบาลอีกครั้งเป็นระยะเวลา1อาทิตย์เนื่องจากหนองแตกแล้วก็ไหลซึมไม่หยุดอีกทั้งแผลที่หนองไหลซึมออกมานั้นแผลเปิดประมาณ3ซม.ได้ เราก็นอนโรงพยาบาลให้ยาฆ่าเชื้อวัน3-4กระปุกได้ให้ยาโดยการฉีดเข้าเส้นเลือดให้น้ำเกลือ1กระปุกเลือดอีก1ถุงเนื่องจากเราตัวซีดเหลืองเลยจำเป็นต้องให้เลือดนอกนั้นคือยาฆ่าเชื้อทั้งหมด..ผลที่ได้จากหนองแตกคือเรารู้สึกโล่งไม่เจ็บไม่ปวดแผลอีกเลยเดินได้คล่องไม่ขัดไม่ปวดเพราะหนองมันแตกออกมาแล้ว..เราออกจากโรงพยาบาลวันเสาร์ที่13กรกฎาคม 2562 ก่อนออกจากโรงพยาบาลคุณหมอก็เข้ามาเย็บแผลที่เปิด2-3ซม.ให้ใหม่ ช่วงระยะเวลาที่นอนโรงพยาบาลนั้นเราต้องล้างแผลทำแผลทุกวันวันละ2ครั้ง ซึ่งคืนที่3-4 พยาบาลต้องเอาผ้ากอสยัดลงไปในแผลเราเพื่อทำทางให้หนองไหลซึมออกมาตามผ้ากอสแผลก็ลึกพอสมควร . เราจึงอยากเตือนฝากเป็นเคสหนึ่งถ้าเรามีอาการผิดปกติอะไรถึงแม้เราจะแจ้งหมอแจ้งพยาบาลไปแล้วก็อาจจะบกพร่องได้ทั้งที่แผลบวมแดงอย่างเห็นได้ชัดกับว่าเราแพ้ผ้ากอส..ตอนแรกเราก็ไม่เอะใจอะไรคิดว่าเป็นอาการปกติของคนผ่าคลอดที่ต้องมีอาการเจ็บปวดธรรมดาแต่นี่เราเจ็บปวดทุกวันเป็นอาทิตย์กินยาแก้ปวดทุกวัน..ส่วนอาหารที่เรากินหลังจากกลับบ้านมากินแต่ต้มจืดข้าวต้มไม่ได้กินของแสลงอะไรสักอย่างก็ยังเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ จึงขออยากฝากเตือนไว้เป็นอุทาหรณ์นะคะ ขอบคุณมากมากนะคะสำหรับการอ่านการติดตาม