แม่เลี้ยงเดี่ยว vs ลูก1ขวบ9เดือน

เครียดสะสม รู้สึกตัวเองเจ้าอารมณ์ จี้หงุดหงิด อารมร้อนมากกว่าเดิม ลูกดื้อนิดนึง ลูกเข้าเต้าไม่ยอมคาย ลูกไม่ยอมนอน ลูกเล่นเสียงดัง ก็ตีลูก บางทีหยิกลูก บางทีก็อยากไปพบจิตแพทย์ เรารู้ว่าสิ่งที่เราทำมันไม่ดีเลย แต่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย สงสารลูกจริงๆค่ะ เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่เลี้ยงลูกเอง100% ไม่เคยฝากใครและไม่มีใครช่วยดู อยุ่บ้านกันสองคน มีบ้านไหนตีลูก บางมั้ยคะ ขอคำปรึกษา ว่าควรจะทำยังไงดี เสียใจค่ะที่เป็นแบบนี้ เหมือนตัวเองเป็นประสาทเลย สงสารลูก เค้ามีแค่แม่จริงๆ 😔

9 ตอบกลับ
undefined profile icon
เขียนข้อความตอบกลับ

เราเป็นค่ะ นิสัยแทบจะถอดแบบมาเลย แต่เราไม่ใช่แม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ แค่กลางวันเรียกว่าเลี้ยงลูกคนเดียวเลยก็ว่าได้ ไม่มีญาติอยู่ด้วย ส่วนสามี ก็กลับบ้านมาค่ำแล้ว บางทีเห็นเราพักก็ว่าเราไม่ดูแลลูก กลางวันเราทำงานบ้าน ลูกก็เรียก วัยกำลังซน ชอบทำแต่อะไรอันตราย ห้ามไม่ฟัง เราก็เผลอดุแรง เผลอตีค่ะ เสียใจทุกครั้ง ด่าตัวเองก็บ่อย แต่ไม่ได้เป็นทุกวันนะคะ แม่น่าจะเครียดเหมือนเราค่ะ แรงกดดันเยอะ ของเรามีปัญหาภายในครอบครัวอยู่พอสมควรด้วย กลัวเลี้ยงลูกออกมาไม่ดี แม้หมอจะบอกว่าถ้าลูกดื้อจับลูกเข้ามุม ให้พูดคุยด้วยเสียงเด็ดขาด แล้วตั้งคำถามกับเขาซ้ำๆ ว่าทำทำไม และอธิบายว่าไม่ดียังไง แต่เพราะเราเองอดทนไม่พอจะให้ลูกเปลี่ยน พอลูกทำซ้ำ + เหนื่อย ก็หงุดหงิดลูกบ่อยค่ะ ตอนนี้ก็เหมือนแม่ โทษตัวเอง พยายามใจเย็นๆทุกวัน ไม่อยากตีเขาเลย ตีแล้วก็สงสาร แต่เขาบอกว่าเด็กวัยนี้จะทดสอบพ่อกับแม่ลองทำสิ่งต่างๆ แต่ยิ่งเรามีปฏิกริยาเขาก็จะยิ่งสนใจ และบางทีใช้เรียกร้องความสนใจจากเรา เขากำลังเรียนรู้ด้านสิ่งของ กับอารมณ์ เขาจะทำการทดลองทั้งวันเลยค่ะ บางทีเรารู้แต่ก็มีหลุดบ้าง แต่ตอนนี้เราก็เบาลงกว่าแต่ก่อนมากแล้วค่ะ ถ้าเป็นแต่ก่อน สติไม่มา ปัญญาเราไม่เกิดสักรอบเลยค่ะ โมโหอย่างเดียว ไม่อยากให้เขาซึมซับความรุนแรงเลย ยิ่งเรารู้สึกว่าเราเหนื่อยเพื่อเขาขนาดนี้ทำไมยังดื้อ แต่ในมุมมองเขา เด็กไม่รู้หรอกค่ะ เขาแค่กำลังเรียนรู้โลกใบนี้ สู้ไปด้วยกันค่ะ ฮึบไว้ หลังๆเราใช้วิธีเรียกเสียงยาวนำไปก่อน (พยายามไม่เสียงดัง) ลูกเราจะชะงักนิดนึง เตรียมหนี อย่างน้อยก็หยุดการกระทำลงพอให้เรามีเวลาพักสูดหายใจให้หายโกรธ แนะนำแม่ใช้ฟีเจอร์ติดตามทารกเลยค่ะ ช่วยให้เราเข้าใจพฤติดรรมเขา แต่ละช่วงวัย ทำให้อารมณ์โกรธเราลดลงเลยเมื่อเราเข้าใจเขามากขึ้น บางสิ่งลูกไม่ได้ดื้อ แต่เป็นพัฒนาการของเขา การมีพัฒนาการแสดงว่าเขาเติบโตปกติค่ะ เราพยายามส่งเสริมเขาแบบถูกวิธีได้ พอเรารู้หลังๆ เราก็พยายามปรับ เช่น ลูกใช้ดินสอสีวาดผนัง เรามีเวลาก็จะชวนลูกวาดลงกระดาษ (จัดหามาแทนผนัง) บางทีทำงานบ้าน ก็จำเป็นต้องวางของเล่นให้เล่นเองบ้าง ลดการงอแงได้พอสมควรค่ะ ของเล่นเสริมพัฒนาการ ไม่จำเป็นต้องซื้อเสมอไป ขวดน้ำพลาสติกเปล่าล้างสะอาด เคาะเกิดเสียงเบาๆ ก็ยังได้ค่ะ แค่ลูกไม่เล่นปลั๊กไฟ เราก็ดีใจมากแล้ว

อ่านเพิ่มเติม
คำถามที่เกี่ยวข้อง