อยู่ๆก้อคิดถึงคนที่ทิ้งเรากับลูกไป
อยู่ๆก้อนอนร้องให้
อยู่ๆก้ออยากให้เขามาง้อเรา
แต่...มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วเขาเลือกที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่กะอีกคน!!เขาเดินไปแร้วตั้งไกลเขาทำได้!!ทำไมเรายังอยู่ที่เดิมไม่ก้าวออกไปสักที เสื้อผ้าเรายุ่บ้านเขาเรายังไม่กล้าจะไปเอา บ้านก้ออยู่ใกล้กันอีก เวรกรรมอะไรของเราก้อไม่รุ้