หนูท้องค่ะแต่ยังไม่ได้บอกใคร
หนูชื่อฟ้าค่ะอายุ19ปีตอนนี้ท้องได้1เดือนหนูยังไม่กล้าบอกพ่อกับแม่ค่ะ ปกติหนูเก็บตัวอยู่แต่ในห้องที่ยังไม่บอกเพราะกลัวเขารับไม่ได้กลัวเขาอายคนแถวบ้าน แฟนหนูก็ยังไม่บอก ตอนแรกที่หนูให้เขามาบ้านพ่อแม่หนูจะให้เขามาหมั้นเขาบอกให้หนูรอแล้วเขาจะพาผู้ใหญ่มา แต่พอเขากลับ กทม ไปเขาก็ไม่เหมือนเดิมแล้วไม่พูดถึงเรื่องหมั้นอีกเลย พ่อแม่หนูบอกว่าแค่เขามาแค่นี้ก็มีคนนินทาทั้งหมู่บ้านแล้ว แล้วพ่อก็ไม่คุยกับหนูเป็นอาทิตย์เลย (เรื่องท้องหนูไม่บอกดีไหมคะทั้งพ่อแม่ทั้งแฟนหนูกลัวเขารับไม่ได้)
บอกเถอะนะคะน้องฟ้า พี่เข้าใจว่ามันอาจจะยาก ช่วงแรกๆท่านก็คงปั้นปึงใส่เราบ้าง แต่ความรักของพ่อแม่จะทำให้ท่านเข้าใจเราค่ะ แล้วอีกอย่างคนท้องก็ต้องการคนดูแลนะคะ อย่างน้อยก็มีสักคนอยู่ข้างๆ ลองเข้าไปคุยกับท่าน ท่านน่าจะเห็นแก่ตัวเล็กบ้างค่ะ
อย่ากลัวสิ่งที่ กำลังเจอนะคะ เพราะความผิดผลาดไม่มีใครอยากให้เกิด พอบอกพ่อแม่ ซื้อพวงมาลัย มาขอขมาท่านนะคะ น้ำล้างเท้าท่าน แล้วขอโทดกับสิ่งที่ผ่านมาคะ พ่อแม่ไม่มีทางโกรธลูกได้นานคะ ทำผิดผลาดไปแล้ว เดินหน้า ขอโทดท่าน ท่านจะได้ช่วยเราคะ
บอกเลยค่ะน้อง ยังไงพ่อแม่เค้าก็รักลูกเค้า น้องกลั้นใจ..อึบเดียว บอกไปเลย เชื่อสิเดียวมันจะดีเอง น้องจะโล่ง สบายใจขึ้นเยอะ แค่ทนฟังเค้าด่านิดเดียว บอกขอโทษที่ทำให้เป็นแบบนี้ แค่นั้นเอง เค้าเข้าใจแน่นอน สู้ๆน่ะพี่เป็นกำลังใจให้
บอกเถอะค่ะ เราต้องสู้ค่ะ ความจริงคือความจริง ลูกเป็นสิ่งมีค่านะค่ะเก็บรักษาดูแลให้ดี ลูกคลอดออกมาหนูจะรู้ถึงคำว่ารัก ที่ผู้ชายคนนั้นก็แทนไม่ได้ บอกพ่อแม่เถอะค่ะ ถึงเค้าจะดุว่า ไงก็รักค่ะ หลานออกมาสิ รักกว่าลูกอีก สู้ๆนะค่ะ
ถ้าไม่บอกจะดูแลลูกยังไงค่ะ ? พี่ก็ท้องคนแรกตอน 19 กั้นใจบอกพ่อแม่เหมือนกัน ทุกวันนี้ไม่ได้แตะลูกเลยค่ะ ตายายเลี้ยงเองตลอด หลานเขาๆไม่ทิ้งหรอก ไม่บอกวันนี้ซักวันเขาก็ต้องรู้ อีกอย่างควรจะฝากครรภ์เอายาบำรุงมาทานแล้วด้วย
ถ้าหนูไม่บอก หนูคิดหรือยังจะดูแลลูกยังไง ตัวน้อยต้องการ การดูแล บำรุง วิตามินตั้งแต่เกิดนะหนู หนูตั้งสติยอมรับความจริง อย่ากลัวเลยนะ เพราะตอนพี่พี่ก็กลัวเหมือนกัน แต่ต้องบอกหนีปัญหาไม่ได้นะค่า สู้ๆ เข็มแข็งไว้นะ
บอกท่านไปเถอะค่ะ ให้รู้จากปากเราดีกว่ารู้จากปากคนอื่นนะท้องเราก็โตขึ้นทุกวันแรกๆท่านอาจจะดุบ้างด่าบ้างเพราะว่าท่านเป็นห่วงเรา ดีกว่าเก็บไว้คนเดียวเป็นความเครียดสะสมส่งผลกระทบกับลูกในท้องเราด้วยนะ
บอกเถอะค่ะ ตอนพี่รู้ก็ไม่กล้าบอกเหมือนกัน พอบอกก็ดีใจกันใหญ่ เราอาจจะคิดไปเองว่าเค้าจะว้าเรา พ่อแม่เราไม่ใจร้ายกับลูกขนาดนั้นนะ รีบบอกเลยค่ะจะได้รีบแก้ปัญหา อย่างน้อยก็ไปฝากครรภ์ก่อนค่ะ สู้ๆนะค่ะ
บอกเถอะค่ะ อะไรจะเกิดมันต้องเกิดดีกว่าไห้พ่อกับแม่มารู้ทีหลังนะคะ ถึงท่านจะเสียใจเเต่ยังไงก็หลานท่านค่ะ อีกอย่างก็ลูกตัวเอง อายยังไงมันก็เป็นเรื่องปกติค่ะ ทางที่ดีควรรีบบอกจะได้หาทางแก้ปัญหาค่ั
ถ้าเป็นพี่ จะคุยกับแฟนก่อน ให้เขาร่วมแก้ปัญหานี้ และ ปรึกษาผู้ใหญ่ สิ่งสำคัญที่สุด คือต้องยอมรับความจริง กลัวได้ อ่อนแอได้ แต่ต้องสู้นะคะ เวลาไม่เคยคอยใคร ต่อจากนี้ขอให้มีสติ ในทุกๆเรื่องนะคะ
