แม่ๆคิดยังไงกันมั้งคะกับสามีแบบนี้

ต้องเอ่ยก่อนว่าเราเป็นกำพร้า ไม่มีพ่อเเม่ คลอดมาเเล้ว เขาไม่เคยช่วยอะไรเลย เเม้เเต่เลี้ยง ไปทำงานหาเงินมาไม่เคยให้เรา เลี้ยงเหล้าเพื่อน ออกบ้านเเต่เช้า เย็นไปเตะบอล กลับบ้านมา เที่ยงคืน (ทุกวัน) ใช้ชีวิตเหมือนไม่มีลูกเมีย จนวันนึงความอดทนมันสิ้นสุด ตอนลูกได้ 8 เดือน เลยบอกกับทางเเม่เขาให้เลี้ยงลูกให้จะไปหาเงิน ทางเเม่เขาก็โอเค เราไปเเบบไม่มีเยื้อใย ไม่หันหลังกลับ เอาเเต่ลูกค่ะ ส่งเงินให้ทุกเดือนซื้อของให้ตลอด ผ่านมา 10 กว่าปี จนตอนนี้ลูกขึ้นมัธยม พ่อยังสันดานเดิมค่ะ ไม่มีสมองความคิดที่จะสร้างครอบครัว ไม่เคยรับผิดชอบอะไรลูก เรารับผิดชอบหมด ทั้งค่าเทอม เสื้อผ้า ทุกอย่าง (คนมันจะชั่ว ชั่วโดยสันดาน) สุดยอดจริงๆ เราไม่จำเป็นต้องเอา ชีวิตเราไปฝากไว้กับคนที่ไม่มีความคิดเเละสมองค่ะ

บ้านนี้ก็เป็นค่ะ แต่ดีหน่อยไม่ติดเพื่อนแต่กินต้มกระท่อมเข้าใจว่าทำงานเหนื่อย จะคลอดลูกแล้วเรายังต้องมานั่งทำความสะอาดบ้านอยู่เลยค่ะแม่ ผ้าก็ซัก ทำทุกๆอย่างเราไม่ไหวหรอกค่ะแต่เราฝืนท้องแข็งบ่อย เราทำทุกอย่างเพื่อเขาแต่เขาไม่เคยทำเพื่อเราสักอย่าง

คนนิสัยเดิมเปลี่ยนไม่ได้ค่ะ เราเคยเจอมา เราเก็บเสื้อผ้าเรากับลูก3คน กลับบ้านค่ะ จากนั้นเราไม่ติดต่อทางฝ่ายนั้นอีกเลย ทุกวันนี้ลูก3คนคือที่สุดค่ะ ✌️สู้ๆค่ะ อดทนให้ถึงขีดจำกัด ถ้าไม่ไหว ออกจากตรงนั้นพาลูกเริ่มต้นใหม่ คือทางออกที่ดีที่สุด✌️✌️

บ้านนี้ก็เป็นค่ะเรื่องงานบ้านไม่ช่วยอะไรเลยค่ะ แถมเราต้องช่วยผัวทำงานปลูกผักตั้งแต่ยังไม่ท้องจนท้องใกล้คลอด แต่ดีที่เค้ารู้ว่าเราท้อง เราช่วยได้แค่ไหนก็แค่นั้นตอนนี้37+3แล้ว ผัวให้พักอยู่บ้านจะเป็นอาทิตย์แล้ว

เคลียร์ใจกันไปเลยค่ะ บางทีเรามาถามคนอื่น มันอาจจะไม่ได้คำตอบ แต่ลองบอกเจ้าตัวไปเลย เขาอาจจะไม่รู้ตัว จะได้หาทางออกร่วมกันค่ะ เราจะได้ไม่เก็บมาใส่สมองด้วย คิดมากไปก็ไม่ดี เดี๋ยวตัวเราเองที่จะเครียดเนาะ

ด่าค่ะ รักเพื่อนมากให้ไปอยู่กับเพื่อน บอกเขาว่าถ้าเจ็บทุกได้ยาก เข้ารพ.ให้เพื่อนเฝ้า ขนเสื้อผ้าให้ไปอยู่กับเพื่อนค่ะ เวลาลำบากมีแต่เมียที่อยู่ด้วย เพื่อนมันก็อยู่แต่เวลามีความสุขเท่านั้น

คิดว่าไม่เหมาะที่จะเป็นสามีและพ่อของลูกค่ะ ตั้งแต่ท้องหรือก่อนท้องสามีเราไม่เคยหงุดหงิดใส่เลยทำให้เราทุกอย่าง เราเพียงแต่ทำกับข้าวให้เขาทานแค่นั้น สู้ๆนะแม่เพื่อลูกค่ะ

บ้านนี้สามีทำงานเราก้อทำเองหมดนะคะเค้าเหนื่อยงานนอกมาก้อไห้ดข้าพักวันหยุดจะไปหาเพื่อนก้อไม่ได้ว่าอะรัยเค้าโตแล้วมีเพื่อนมีฟูงปกติ แต่เค้าก้อสนจัยเรากับเจ้าจิ๋วในท้องดี

ทุกวันนี้เหมือนเรายุคนเดียวไหมค่ะ​ ทนให้พอแล้วรีบเข้มแข็งแล้วเดินออกมาคะ​ คุณแม่สู้ๆค่ะ​ ลูกสำคัญที่สุดค่ะ​ ผู้ชายคนนั้นไม่ได้รักเรากับลูกจริง​

เขายังไม่รู้จักคำว่าครอบครัวค่ะ บางคนอายุ40+แล้วแต่ก็ยังติดเพื่อน ติดเที่ยว เราแค่เลือกผิดค่ะแม่ ไม่โทษตัวเอง ไม่โกรธใคร เลือกผิดเลือกใหม่ได้ ค่ะ