ปัญหาหน้าท้องแตกลายจากการตั้งครรภ์

สวัสดีค่ะแม่ๆทุกคน อยากสอบถามแม่ๆที่มีประสบการณ์เคยตั้งครรภ์แล้วหน้าท้องแตกลายค่ะ เราเริ่มหน้าท้องแตกช่วงที่ตั้งครรภ์ได้7เดือนค่ะ ตอนแรกมันก็ขึ้นจากข้างๆทั้งสองฝั่งแค่นิดเดียว พอผ่านไปก็ลามไปทั่วเลยค่ะ แตกเยอะและเส้นแตกนี่ใหญ่สีเข้มเลย เส้นกลางก็ดำใหญ่เลยค่ะ ตอนนั้นเครียดมาก รู้ว่าตัวเองเป็นคนผิวไม่ดี มันต้องแตกแน่นอน ก็โบกครีมที่ท้องมาตลอดตั้งแต่ก่อนที่มันจะแตกอีกนะคะ ทาหลายครีมมาก แต่มันเอาไม่อยู่จริงๆ แต่ก็ทามาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ก็ยังทาอยู่ค่ะ สีของรอยแตกนั้นกลับมาเป็นสีเดียวกับผิวหน้าท้อง บางจุดก็ดูเหมือนว่าจะสีขาวกว่าผิวหน้าท้อง ตรงส่วนที่แตกมันจะเป็นผิวที่ดูมันๆ ถ้ามองตอนกลางคืนก็คงไม่ค่อยเห็นรอยเท่าไหร่ แต่ถ้าโดนไฟหรือแสงแดดส่องก็จะเห็นรอยแตกชัดเลยค่ะ ผิวตรงส่วนรอยแยกนั้นมันจะมันๆแล้วก็มีtextureเป็นคลื่นๆหน่อย ถ้าลูบหน้าท้องก็ไม่เรียบสม่ำเสมอกันทั้งหมดเลยค่ะ มันรู้สึกได้เลยว่าตรงส่วนแตกจะเป็นส่วนที่บุ๋มลงไป สะดือก็กว้างยานไม่กลับมาเหมือนเดิม ตรงนี้คือจุดที่เครียดสุด ผิวหน้าท้องที่ไม่เรียบกับสะดือบาน คงจะกลับมาเหมือนเดิมยากแน่.. ถึงน้ำหนักจะกลับมาเท่าเดิม แต่หน้าท้องก็ยังย้วยบวกกับรอยแตกทำให้หน้าท้องเหี่ยวย่นเป็นหน้าหมาหน้าย่นเลยค่ะ อย่าให้พูดถึงตอนนั่ง มันเหี่ยวมากซะจนทุกครั้งที่เห็นก็รู้สึกเสียใจ แล้วคือต้องเห็นทุกวัน ก็เสียใจทุกวันค่ะ อยากจะร้องไห้ซะด้วยซ้ำแต่ก็ไม่มีเวลาค่ะ ถ้าไม่เห็นก็จะพยายามไม่คิดถึงมันค่ะ ไม่อยากฟูมฟายด้วย เราเคยผอมมาก่อน พอเป็นแบบนี้ก็รู้สึกรับไม่ได้มากๆเลยค่ะ เราปล่อยตัวมาก เพราะคิดว่าตัวเองคงไม่สวยอีกแล้ว มันคงไม่กลับไปเหมือนเดิมอีกแล้ว รู้สึกหมดกำลังใจในการพยายามดูแลตัวเองมากๆเลยค่ะ ทุกๆวันเราปล่อยตัวเป็นอีเพิ้งมากค่ะ แต่ตอนนี้ลูกพึ่งหย่าเต้าไปได้10กว่าวัน อยู่ๆเราก็ฮึดอยากกลับมาดูแลตัวเองขึ้นมาแล้วค่ะ พิมพ์มายืดยาวมาก สรุปสิ่งที่อยากจะพูดก็คือ อยากถามคุณแม่ๆที่เคยตั้งครรภ์แล้วหน้าท้องแตกลายค่ะ ว่ามันสามารถหายได้มั้ย หายจนแทบจะมองไม่เห็นร่องรอย หายด้วยวิธีไหนกัน เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ถึงจะหาย ได้โปรดช่วยมาให้ความหวังเรา ให้เราได้มีกำลังใจในการดูแลตัวเองต่อไปที ต่อให้ใช้เวลา3ปี5ปีถึงจะหายจนแทบไม่เห็นรอย ก็ช่วยบอกทีว่ามันหายได้(ถ้ามันหายได้นะ..) ปล. เรารู้ว่ามีคนเป็นหนักกว่าเราเยอะค่ะ แต่ไม่ว่าใครจะเป็นน้อยเป็นมาก ถ้าเครียดและคิดมากก็คือเครียดและคิดมากค่ะ มันคือปัญหาของเรา ที่ตัวเราเองรับไม่ได้ ต่อให้มันอาจจะเล็กน้อยสำหรับคนอื่น แต่มันคือเรื่องใหญ่สำหรับเรา เราเครียดค่ะ หมดกำลังใจจริงๆ.. รูปอาจจะไม่เรียงกัน