แชร์ประสบการณ์ ที่โหดร้ายที่สุด #แต่ยังมีความโชคดี #ยาวหน่อยนะคะ #อยากแนะนำให้ฝากพิเศษค่ะ

สวัสดีค่ะ 😆 วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์คลอดลูกค่ะ คือเราคลอดน้องตอน 39+5 Week เช้าของวันที่ 29 ก.ค.63 คุณหมอได้ทำการกระตุ้นให้จนปากมดลูกเปิด 1 เซนค่ะ แต่ไม่มีท่าทีจะคลอดค่ะ เราเลยต้องกลับบ้านแต่ทั้งวันเรารู้สึกปวดท้องค่ะ และท้องก็แข็งเป็นพักๆค่ะ เรารู้สึกว่าน้องดิ้นน้อยลงค่ะ ช่วงเย็นเราก็เดินออกกำลังกาย เดินเล่นปกติเราก็ปวดท้องมากขึ้นค่ะ ปวดจนทนไม่ไหวเวลา 21:00 เราปวดมากปวดถี่ขึ้นๆเรื่อย โชคดีที่เรามีเพื่อนเรียนพยาบาล เขาก็ให้เรานับเวลาปวด นับว่า 10 นาทีปวดกี่ครั้ง แต่เราทนไม่ไหว เราก็ไปโรงพยาบาลค่ะ แต่ปากมดลูกไม่เปิดเพิ่ม คุณหมอก็กระตุ้นประมาณ 3-4 รอบค่ะ จนถึงเที่ยงคืนเปิดแค่ 2 เซน คุณหมอเลยให้เรากลับบ้านก่อน พอถึงบ้านเราคิดว่าเราต้องนอนพัก แต่เรานอนไม่หลับจริง เรานั่งจับเวลาปวดตั้งแต่เที่ยงคืนยันตี 2 เราปวดจนทนไม่ไหว ทีนี้เราขนของไปเลยค่ะ เตรียมจะไปคลอด แต่ปากมดลูกเราก็ไม่เปิดเพิ่ม แต่เราปวดท้อง ท้องแข็งจนทนไม่ไหว คุณหมอก็ให้นอนรอที่โรงพยาบาลค่ะ จนถึงตี 4 เปิดเพิ่มมาเป็น 3 เซน และคุณหมอก็ติดเครื่องฟังเสียงหัวใจน้อง สิ่งที่เกิดขึ้นหัวใจน้องดรอปค่ะ คุณหมอให้เราใส่ออกซิเจนเพื่อช่วยน้อง ประมาณ 06:00 คุณหมอบอกทางโรงพยาบาลต้องส่งเราไปโรงพยาบาลประจำจังหวัดค่ะเพื่อไปคลอดน้อง แต่พอเราไปถึงโรงพยาบาลในจังหวัดไม่มีคุณหมอมาดูเราเลยค่ะ มีแต่พยาบาล เรานอนรอคลอดเองไม่ไหวค่ะเราขอพบคุณหมอเพื่อจะขอผ่าคลอด เราเสียเท่าไหร่ก็ยอมค่ะ แต่ปรากฏว่าพยาบาลกับว่าเราด่าเราไม่อดทน โกหกเราว่าจะไปตามคุณหมอ จน 09:49 เราทนไม่ไหวแล้วจริงๆเราขอฉี่ค่ะ เขาก็นำกระโถนมาให้เราฉี่ แต่ความรู้สึกเรา เราฉี่ไปแล้วทำไมน้ำเต็มเตียงเต็มที่นอน เราก็เรียกพี่พยาบาล ขอโทษที่ฉี่รดเตียงค่ะ แต่ปรากฏว่าน้ำคล่ำแตกค่ะ แต่น้ำคล่ำเราสกปรกออกมาเป็นสีดำๆค่ะ หลังจากนั้นพยาบาลรีบมารุมและไปตามคุณหมอมาช่วยทำคลอดให้เรา แต่ปรากฏว่าเราคลอดน้องออกมาน้องไม่ร้องค่ะ เราเห็นตัวน้องเขียวคล้ำไปหมด เรารู้แค่ว่าลูกเราเป็นผู้หญิง หลังจากนั้นเขาก็รีบล้างตัวลูกและนำลูกเราออกไปเลย จนคุณหมอมาคุยกับเราว่า น้องมีภาวะแทรกซ้อน น้องสำลักและกลืนขี้เทาลงไปในปอดค่ะ น้องออกมาไม่หายใจ ต้องปั๊มหัวใจ หลังจากนั้นน้องก็มีภาวะหายใจเองไม่ได้ค่ะ คุณหมอต้องใส่เครื่องช่วยหายใจทางปากและต้องให้น้องหลับตลอด เพราะถ้าน้องตื่นน้องจะเหนื่อย และลูกเรายังมีภาวะปอดติดเชื้อรุนแรง ปอดรั่วต้องเจาะปอดเพื่อดูดขี้เทาออกมา เราได้แต่ภาวนาให้ลูกเราอาการดีขึ้นทุกๆวัน แต่คุณหมอพูดแค่ว่าน้องอยู่ในภาวะวิกฤตคุณแม่ต้องคิดเผื่อไว้บ้าง เราเห็นน้องแล้วเรารู้สึกแย่มาก จะร้องไห้แต่ร้องไม่ออก เราสงสารลูกอยากจะอุ้มอยากจะจับตัวเขา บนบานศาลกล่าวเกือบทุกที่ ที่เรารู้จัก เราได้ออกจากโรงพยาบาลก่อนน้อง แต่เราต้องหาที่พักในจังหวัดเพื่อจะมาหาน้องทุกวัน เราไปให้กำลังใจน้อง ปั๊มนมเอาไปไว้ให้น้องทาน ไปเฝ้าน้องอยู่หน้าห้อง Nicu ความหวังของเราก็ดีขึ้นทุกๆวัน น้องเริ่มหายใจเองได้แล้ว ลมในปอดน้องก็หมดแล้ว ขี้เทาในปอดน้องก็ดูดออกหมดแล้ว เหลือที่ต้องให้ยาฆ่าเชื้อและดูอาการน้อง 24 ช.ม. ว่าจะทรุดลงไปหรือป่าว แต่โชคดีมากๆเลยค่ะน้องสู้มาก น้องลืมตามองเรา น้องเริ่มแข็งแรงขึ้นทุกวันๆ จนน้องได้ออกมาอยู่ห้องเด็กธรรมดา เราก็ไปเลี้ยงน้องทุกวันค่ะ ไปให้น้องเข้าเต้าไปคอยถามว่าน้องจะได้กลับบ้านวันไหน วันที่เราไปรับน้องออกจากโรงพยาบาลวันนั้นคือวันที่เรามีความสุขที่สุด เราเหมือนเกิดใหม่เลยค่ะจากหัวใจที่สลายไปตอนนั้นถูกฟื้นฟูขึ้นเรื่อยๆทุกวันจนวันนี้ อยากแนะนำแม่ๆที่จะคลอดโรงพยาบาลรัฐบาลค่ะถ้าคุณแม่ฝากพิเศษได้แนะนำให้ฝากนะคะเพราะคุณหมอจะดูแลคุณแม่อย่างดี เราพลาดค่ะที่ไม่ได้ฝากพิเศษ ลูกเราถึงเป็นแบบนี้เพราะนอนรอคลอด#ท้องแรกคะ #ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาให้กำลังใจนะคะ