สวัตดีคะ ? ฉันอายุแค่ 19ปีวันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ตั้งครรภ์ครั้งแรก
ย้อนไปเมื่อวันนี้เมื่อปีที่แล้ว ฉันกำลังจะเรียนจบอีกแค่ 4-5เดือนเท่านั้น ครั้งแรกที่ฉันตัดสินใจตรวจคือ มีอาการง่วง และอ่อนเพลียมาก ฉันคิดว่ามันปกติเพราะอาการคล้ายใกล้จะเปน ประจำเดือนเหมือนทุกครั้ง นี้ไม่ใช่การตรวจครั้งแรก ฉันตรวจมาหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่เคยเจอ เลยคิดว่าครั้งนี้ก็คงไม่เจอ แต่ก็เจอ ครั้งแรกที่เห็นเป็นแค่ขีดจาง ๆ จางมาก อันนี้อันที่ 3 เจอครั้งแรกคือบอกแฟนคนแรก แฟนก็ดูเฉย ๆ ไม่ได้อะไร ไม่ได้บอกให้เอาออก เขาดูดีใจนิด ๆ แต่ฉันก็รู้สึก อึน ๆ ดีใจ เสียใจ กลัว ความรู้สึกล้านความรู้สึกที่รวม ๆ กัน จะบอกแม่ยังไง ทุกคน ต้องโกรธและผิดหวังในตัวฉันมาก ๆ และจิง ๆ เราไปฝากครรภ์มาแล้ว เจอ 5w แล้ว เราจึงตัดสินใจบอกที่บ้าน ที่บ้านเสียใจมาก ๆ ให้ฉันไปเอาออกสะ พยายามมาบอกฉันหลายรอบ ฉันก็ไม่เอาออก แม้ต้องตัดจากครอบครัวก็ต้องยอม เพราะลูกของฉัน ทางบ้านแฟนพอรู้ ก็มาแต่ง แต่วันแต่งของฉันเตมไปด้วยแต่คำพูดแย่ ๆ ทั้งแม่ฉันและแม่แฟน บอกฉันว่าแค่ก้อนเลือด ทำเปนร้องไห้ใหญ่ แม้ตอนนั่นลูกฉันจะยังเปนแค่วุ้นเลือด ฉันก็รักของฉัน ฉันถูกให้ออกจากบ้านแล้วมาเช่าห้องอยู่ ตอนนั้นลำบากมาก ๆ ฉันกำลังเรียน และทำงานพาสไทม์ 7-11 ทั้งแพ้ท้อง ต้องไปเรียน ง่วงบ้าง เหนื่อยบ้าง เลิกเรียนมาก็ต้องไปทำงานแล้ว ฉันแบกลูกน้อย ๆของฉันทำแบบนี้จน 2-3เดือน ฉันโดนเพื่อนที่ทำงานแกล้ง เพราะฉันท้องฉันไม่อยากยกของหนัก เขาบอกว่า ถ้าทำไม่ได้ ก็ออกไปสะให้คนอื่นเข้ามาทำ ฉันอดทนเพื่อจะเอาเงินมาเลี้ยงลูก ค่าเช่าห่อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากินในแต่ละวัน และยังต้องไปเรียน อดจนอดไม่ไหว ฉันตัดสินใจออก แล้วแช่งให้ที่นี้อย่าได้เจอสิ่งดีๆ ขนาดคนท้องยังทำกันได้ ฉันตัดสินใจตั้งใจเรียน ตอนนั้นฉันกับแฟนก็ไม่ได้ดีกันหรอก เปนช่วงที่แย่ที่สุดของฉัน ที่บ้านก็ให้ออกมา แฟนก็นอกใจฉันปล่อยฉันนอนแพ้ท้องอยู่ห้องคนเดียว ที่ทำงานก็ให้ออก มันแย่มาก ! ฉันตามเขาเพราะอยากให้ลูกมีพ่อ ฉันดูไร้ค่ามาก ตามจนครั่งสุดท้าย เขาถึงคิดได้และกลับมาดูแลฉัน เขาได้ทำงานใหม่ ฉันก็ยังไม่ได้ดีด้วยเตม 100 ที่บ้านฉันเริ่มยอมรับและหางานน้อย ๆให้ทำ จนฉันเรียนจบ ฉันย้ายมาเช่าอยู่ใกล้ๆที่บ้าน ฉันเรียนจบได้เกียตินิยมอันดับ1แม้จะเปนแค่ ปวช.ฉันทำงานเกบเงินจนมีทุกอย่างไว้รอลูก ฉันกับแฟนก็ดูรักกันขึ้นนี้จะเปนโอกาสครั้งสุดท้ายที่ฉันจะให้เขา จนตอนนนี้ลูกฉันออกมาได้ 5เดือนแล้ว เขารักลูกเขามาก แม้จะมีทะเลาะกันบ้างแต่ฉันก็ยังอยู่เพื่อลูก #ขอเปนกำลังใจให้คนที่ยังไม่พร้อมคะ ส่วนใครที่รู้ว่าไม่พร้อมก็ป้องกันกันด้วยนะคะ ไม่พร้อมแล้วมันลำบากมาก ๆ ??