15 ปีที่รอคอย 28/10/64 💕เด็กหญิงชากีร่า💕 รายงานตัวช้าไปหน่อย4/11/64

วันพฤหัสบดี 28ตุลาคม 2564 นน 3,210 กก เวลา 11:22 น ตั้งใจคลอดธรรมชาติ เจ็บคลอดตอน41w วันพุธ 27ตุลาคม เวลา ตี3 รอจนแน่ใจว่าเจ็บคลอดแน่ๆ ไปถึงร.พ 6.30 ตัวผลโควิดเรียบร้อย พยาบาลตรวตปากมด ลูกเปิดแค่1เซน หมอให้นอนรอจนมดลูกเปิดถ้าวันพุธไม่เปิดเพิ่มก็จะส่งตัวไปร.พใหญ่ตัวเมือง นอนเจ็บรอมดลูกเปิดไป1วัน1คืน ระหว่างนั้นพยาบาลก็ตรวจอยู่เรื่อยๆ 8.00 วันพฤหัสดี 28 ตุลาคม มดลูกเปิด 9 เซน และเริ่มเจ็บท้องอยากเบ่งแล้ว พยาบาลเตรียมเข้าห้องคลอด เตรียมพร้อมเรียบร้อยพยาบาลเจาะน้ำคร่ำแต่น้ำน้ำคร่ำเป็นสีออกเขียว เพราะด้วยอายุครรภ์มาก คุณหมอว่ากลัวน้องจะกินน้ำคร่ำนี้แล้วติดเชื้อ (ตอนนั้นแม่กังวลมาก)แม่ก็เบ่งคลอดอยู่หลายครั้งน้องก็ไม่ออก เมื่อคุณหมอมาถึงก็ลองเบ่งคลอดอยู่อีกจนดูแล้วจะไม่ไหวเลยส่งตัวไปร.พ ในตัวเมือง ระหว่างเดินทางแม่ต้องพยามอย่าเบ่งคลอดทั้งๆที่ลมเบ่งก็มาเป็นระยะ จนถึงร.พตัวเมือง เข้าห้องคลอด ระหว่างรอคุณและสอบประวัติ แม่ก็ต้องเบ่งคลอดไป แต่น้องก็ไม่ออก จนคุณหมอมาใช้เครื่องดูด ลองดูดอยู่3รอบพร้อมแม่ช่วยเบ่งน้องก็ไม่ออก คุณหมอตัดสินใจให้ผ่า ตอนระหว่างเตรียมห้องผ่าเป็นอะไรที่ต้องทรมารเพราะกลัวลูกจะเป็นอะไร เจ็บท้องคลอดก็เจ็บ ต้องทนจนกว่าพร้อม เมื่อพร้อมก็ไปห้องผ่าบ็อกหลังเรียบร้อยรู้สึกโล่งเพราะหมดความเจ็บปวดไป รอลุ้นน้องจะเป็นไรบ้าง เมื่อพยาบาลบอกกำลังจะเอาร้องออกแล้วนะคะ เสียงน้องร้องดังลั้นห้อง คือโล่งใจมากอย่างน้อยก็ได้ยินเสียงน้องแล้ว หมอเด็กมาดูแลเช็ดตัวทำความสะอาดน้องเรียบร้อยก็ให้แม่ดูประมาณไม่ถึง2นาที เห็นครบสมบูรณ์ก็สบายใจแต่คุณหมอเด็กบอกว่าต้องพาน้องไปดูแลในห้องNICUก่อนนะคะ เมื่อแม่ผ่าตัดเสร็จไปห้องกลังคลอด เมื่อสามีมาหาถามว่าลูกเป็นไงบ้าง สามีบอกว่ายังไม่รู้เลยคุณหมอบอกว่าพาไปดูแลสัก2-3วัน น้องหัวใจเต้นผิดปกติ ตอนนั้นกลัวมาก น้องจะเป็นไรมัย ได้แต่มองเตียงข้างๆอุ้มลูกดูแลลูกๆ ช่วงนั้นโควิดก็เยอะ เราก็ ต้องระวังทุกอย่างมีแต่สามีให้กำลังใจอยู่ตลอดเพราะญาติเข้าไม่ได้เลย มีคนเฝ้าได้คนเดียว ปวดแผล แต่ห่วงลูกคิดถึงลูกมากจนวันศุกร์ 29/10/64 คุณหมอเด็กโทรให้พ่อนำชุดน้องไปให้ (บอกสามีถ่ายรูปลูกมาให้ดูหน่อยอยากเห็นหน้าน้องมาก) สามีกลับมาบอกว่าน้องหัวใจดีขึ้นแต่น้องมีภาวะตัวเหลือง ต้องย้ายไปอีกชั้นให้คุณพ่อไปดูแลน้อง (แม่เริ่มสบายใจน้องก็ดีขึ้น สามีต้องขึ้นลงดูแลแม่และลูก จนให้ยายตรวจโควิดเพื่อดูแลหลานได้ตลอด(แม่ได้แต่เห็นรูปจากที่สามีถ่ายมาให้ดูนอนอบในตู้อบ น้ำตาก็ไหลเพราะห่วงลูกมาก) จนวันเสาร์ 30/10/64 ช่วงสาย ยายอุ้มลูกมาที่เตียง น้ำตาไหล เห็นลูกที่รอมานานเต็มๆตาสักที หมอว่าน้องปกติดีแล้วเลยให้มาอยู่กับคุณแม่ได้ เป็นการรอคอยที่ยาวนาน และลุ้นมาก ทั้งแพ้ท้อง เจ็บคลอด ผ่าคลอด อาการของลูก ทุกอย่างที่ผ่านมามากลับหายไปหมดเมื่อเห็นเขาแข็งแรง 💖#ลูกคนแรก "เรื่องราวยาวไปต้องขอโทษด้วยนะคะ "อยากแบ่งปันประสบการณ์ให้แม่ๆนะคะ