ทำยังไงถึงจะผ่านช่วงเวลาแม่เลี้ยงเดี่ยวได้บ้างคะ

กำลังใจจากไหน ก็ไม่เท่ากำลังใจที่มีให้ตัวเอง เจอแบบนี้เจ็บทุกคนเสียใจเหมือนกันทุกคนค่ะ แต่พอตั้งสติได้ให้ถามตัวเองว่า -ประโยชน์จากการเสียใจอาลัยอาวรณ์นี้คืออะไร? - จะจมทุกข์แบบนี้อีกนานมั้ย? เราเองก็เพิ่งผ่านความเสียใจแบบนี้มาเหมือนกัน แต่ดีหน่อยที่ทำใจได้ไม่นาน ลูกเราไม่มีโอกาสเจอหน้าพ่อ เคล็ดลับคือ อย่าจมอยู่กับอดีต ใช่เขาเคยรักเรา เขาเคยดีกับเรา ดูแลเรา แต่นั่นมันคืออดีต มันผ่านไปแล้ว ให้ยอมรับความจริงวันนี้ให้ได้ว่าปัจจุบันคือแบบนี้ มองแต่ปัจจุบันแล้วคิดถึงเรื่องอนาคตจะทำอะไร เลี้ยงลูกแบบไหน ทำยังไงชีวิตจะพัฒนาไปกว่านี้โดยที่ไม่มีเขา เข้มแข็งให้ได้นะคะคุณแม่ ลูกน้อยรออยู่😊

เราก็เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเหมือนกันค่ะ​ ตอนนี้ก็มีอ่อนแอบ้าง​ ร้องไห้บ้าง​ สงสารลูกในท้องมาก​ เราต้องเข้มแข็งกว่านี้ค่ะแม่​ ลูกมีเราเป็ยเสาหลักแล้ว​ เราร้องไห้ลูกก็รู้สึกไปด้วยนะคะ​ นึกถึงลูกให้มากๆ​ ลองหาบทความเกี่ยวกับการเลี้ยงลูก​ ตั้งชื่อลูก​ ดูรูปเด็ก​ คุยกับคนรอบข้างที่เข้าใจ​ หรือหาอ่านชีวิตแม่เลี้ยงเดี่ยวคนอื่นเพื่อเป็นกำลังใจก็ได้ค่ะ​ เป็นกำลังใจให้นะคะ​ สู้ไปด้วยกันนะคะ​ ✌🏻♥️ ถ้าลูกต้องมีพ่อไม่ดี​ ไม่มีดีกว่าค่ะ​ ความรักความอบอุ่นของแม่​ก็เพียงพอแล้วค่ะ

คนเราไม่จากเป็นก็จากตาย.. เข้าใจหัวอกคุณแม่นะคะ เหมือนทุกอย่างมันพังทลาย ไม่ได้เตรียมใจเตรียมตัว ยังไงก็ตามถึงเค้าจะจากไป แต่ความรักยังอยู่กับคุณแม่นะคะ มีตัวเล็กที่จะเป็นกำลังใจให้เรา เรายังต้องเข้มแข็งเพื่อให้เค้าเติบโต ขอให้คุณแม่ฟื้นกำลังใจเร็วๆนะคะ พอเริ่มตั้งหลักได้ ค่อยๆคิดค่ะว่าจะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่จะดูแลลูกยังไงต่อ เป็นแม่ที่สู้และมีความสุขนำลูกต่อไปยังไง พูดง่ายแต่มันยากจริงๆค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ พลังความเป็นแม่จะช่วยเราได้ค่ะ

หนูก็เป็นค่ะท้อง2เดือนกว่าเขาไม่สนใจอะไรซักอย่างเขาขอแยกทางเขาขอลูกอีกคน4ขวบแต่เขาไม่เคยพูดถึงลูกในท้องเลยเขาไม่เคยถามถึงเลยเขาไม่เคยคิดเลยว่าหนูกับลูกจะอยู่กันยังไงปกติก้เปนแม่บ้านให้เขาพอท้องก้ไม่มีงานทำชีวิตคือแย่ที่สุดที่เคยเจอมาเลยค่ะร้องไห้ทุกวันกินข้าวแทบไม่ลงแต่ก้พยายามผ่านมันไปให้ได้

แม่บ้านนี้เลิกกับแฟนตอนท้อง4เดือนคะ เพราะจับได้เค้าแอบมีคนอื่น และเค้าก็ไม่ยอมเลิกกันคะ เค้าบอกเลือกไม่ได้ คำตอบก็ชัด เลือกไม่ได้คือไม่เลือกเราคะ เราเลยออกมาเองดีกว่าคะ สู้ๆคะ ตอนแรกก็ทำใจไม่ได้ไม่กินไม่นอนเหมือนกันคะ แต่อย่าไปรั้งเค้าเลย ถ้าไม่รักกันแล้วมันจะบั่นทอนจิตใจกันป่าวๆ ตอนนี้33+3 แล้วคะ

คิดถึงแค่ลูกสิค่ะเราจะอยู่ได้ค่ะบางทีการที่เขามีพ่อมันอาจจะไม่ได้ดีไปทุกอย่างหรอกค่ะในเมื่อเขาไม่อยากอยู่กับเราก็ปล่อยเขาไปค่ะ เผื่อซักวันเราอาจจะเจอคนที่ดีกว่าเขาก็ได้แต่ถ้าให้ดีนะค่ะรักลูกรักตัวเองให้มากกว่ารักคนอื่น มันจะทำให้เราไม่คิดว่าเราขาดอะไร เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆค่ะ

เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ บ้านนี้เลิกกันตั้งแต่ท้องได้3เดือน ตั้งนั่นรถเกือบ2ร้อยโลกลับบ้านไม่มีอะไรติดตัวเลยนอกจากเสื้อผ้า1กระเป๋าเป้ ทุกวันนี้จะ7เดือนแล้วทำใจได้มากขึ้นแข็งแรงมากขึ้นแล้ว คิดสะว่าเข้าก็แค่คนอื่นค่ะ ในท้องคือลูกเราเลือดเนื้อของเราเอง เข้มแข็งนะคะ ลูกยังต้องเพิ้งพาเราค่ะ

สู้ๆนะคะ..คนรอบข้างหั้ยกำลังใจคุนแม่ทุกคนแต่คุนแม่อย่าลืมหั้ยกำลังใจตัวเองเพื่อสู้ต่อไปนะคะ..ตอนแรกอาจจะทำใจยากพอเวลาผ่านไป..เด่วคุนแม่ก้อดีขึ้นเองคะ...หั้ยกำลังใจคะ

สู้สู้นะคะแม่ ขอเป็นกำลังใจให้ อย่าเครียดมากนะคะเป็นอันตรายต่อลูกมากๆ ไม่มีเค้าเราก็ต้องสู้เพื่อตัวน้อยและตัวเราเองคะ

สู้ๆค่ะ ท่องไว้ค่ะ อยู่เพื่อลูกๆ สามีเลิกกันไปก็เป็นคนอื่น เขาไม่ต้องการเราแล้วก็ปล่อยเขาไป แต่ลูกยังต้องการเรานะคะ