กลัวการผ่ามาก

ตอนแรกก็กลัวเหมือนกันค่ะ เพราะคนแรกคลอดเอง พอคนที่ 2 หมอแนะนำให้ผ่าเพราะคลอดยาก ตอนเข้าห้องผ่าตื่นเต้นมาก ใจเต้นแรงและเร็ว จนพยาบาลในห้องคลอดตกใจกลัวอิแม่ช้อค ต้องมาปลอบให้ใจเย็นๆไม่ต้องตื่นเต้นไม่ต้องกลัว ทำตัวชิลๆ สักพักหมอวิสัญญีเข้ามาฉีดบ้อคหลัง ก่อนฉีดถอนหาบใจเฮือกใหญ่ นึกในใจว่ายังไงก็ต้องผ่าไม่มีอะไรให้กลัวไปมากกว่านี้แล้ว อยู่ๆก็ปลงไปเองค่ะ555 หมอให้นอนตะแคง งอตัว ห้ามเกร็ง (ไม่เจ็บเลยค่ะ ฉีดบาดทะยักเจ็บกว่าอีก หรือแล้วแต่มือหมอก็ไม่รุ้นะคะ)สักพักขาเริ่มร้อนวูบวาบ กำลังจะชาพยาบาลจับพลิกตัวเลยค่ะ สวนสายฉี่ต่อ สักพักหมอสูเข้ามาเริ่มเตรียมนั่นนี่เพื่อทำการผ่า แล้วก็ถามเราว่าเจ็บไหม น่าจะเอาอะไรมาจิ้มค่ะ แต่ไม่รุ้สึกเพราะชาตั้งแต่ใต้ราวนมลงไป เหลือบตามองไปบนโคมไฟดันกลัวขึ้นมาอีกเพราะบนนั้นมีกระจก เห็นพุงตัวเองเต็มๆ (เห็นขั้นตอนการผ่าแบบเรียล) อย่าไปมองค่ะ จะยิ่งกลัวไปใหญ่ หมอวิสัญญีะนั่งอยู่บนหัวเป็นเพื่อนคุยกับเราระหว่างการผ่า(ที่ปรอบใจชั้นดี555) ระหว่างผ่าทั้งหมอและพยาบาลจะชวนเราคุยเพื่อให้เราผ่อนคลายค่ะ ตัวก็จะโยกไปมาแต่เราไม่เจ็บ พอตอนจะเอาลูกออกมาจะรุ้สึกแน่นหน้าอกนิดนึงเหมือนมีคนมานอนทับ พยาบาลก็จะบอกว่า เกิดคร้าาาา หลังจากนั้นก็เย็บแผล แล้วนอนดูอาการอีก 1 ชม.ถึงไปหั้องพักฟื้นค่ะ ปล.แนะนำให้บล้อคหลังนะคะเวลาหายชามันจะค่อยๆเจ็บ ผลข้างเคียงแค่คันหน้ายิบๆ แต่แม่บ้านนี้ไม่เป็นค่ะ ไม่มีเอฟเฟคอะไรเลย แต่ถ้าดมยา ตื่นมาเจ็บทันทีเลยน่าจะได้ใส่เครื่องช่วยหายใจด้วยมั้งคะจะทำให้เราไอ ไอทีแผลระบม