แชร์ประสบการณ์ยุติการตั้งครรภ์ 23w

วันที่26สิงหา62 หมอนัดแอดมิน เป็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดและทรมานที่สุด ในขณะที่รอคุณหมอมาเหน็บยา ลูกในท้องก็ดิ้นอยู่ปกติ ซึ่งเราก็ได้แต่คุยกับลูกในใจว่าแม่รักหนูนะ ขอให้ลูกมาเกิดเป็นลูกแม่อีกครั้ง น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด เหมือนใจจะขาดให้ได้ และเวลาประมาน4โมงเย็นคุณหมอได้มาเหน็บยาครั้งแรก ตอนนั้นรู้สึกว่าทรมานมาก ลูกเริ่มหยุดดิ้น และเรารับรู้ว่าลูกเสียชีวิตแล้ว หลังจากยาเริ่มออกฤทธิ์ ไข้ขึ้น39 หนาวมากและมีอาการปวดท้องขึ้นเรื่อยๆ พยาบาลก็เดินมาถามอาการเป็นระยะ ครบ3ชม.คุณหมอมาเหน็บยารอบ2 เริ่มชินกับยา มีปวดท้องเล็กน้อย วันแรกมีเหน็บยาไป 5ครั้ง ทุก3ชม.เด็กก็ยังไม่หลุด ตอนนั้นเริ่มกังวลเพราะการเหน็บในแต่ละครั้งทรมานมาก วันที่27สิงหา62 ช่วงเช้าคุณหมอเดินมาถามอาการว่ามีเลือดออกบ้างไหม เราก็ตอบว่ายังค่ะ คุณหมอก็บอกว่าวันนี้จะงดเหน็บยาก่อนนะคะ เพราะกลัวมดลูกจะแตก พรุ่งนี้ค่อยเริ่มเหน็บใหม่ วันที่28 สิงหา62 ก็นอนรอหมอมาเหน็บยา ประมาน4โมงเย็น เหน็บครั้งที่6 มีอาการปวดมากขึ้น แต่ยังไม่มีเลือด พอครบ3ชม.เหน็บครั้งที่7ตอนนี้เริ่มปวดสุดๆจนทนไม่ไหวต้องกดเรียกพยาบาล ขอยาแก้ปวด พยาบาลฉีดยาให้สักพัก ก็ยังไม่หาย เราทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนดิ้นไปดิ้นมา นอนปวดอยู่ประมาน2ชม.คุณหมอก็มานับท้องแข็ง และตรวจปากมดลูกเปิด2เซน คุณหมอบอกว่าเตรียมย้ายไปห้องคลอด พอย้ายไปห้องคลอด มีแค่เราคนเดียว นอนดิ้นไปมา คุณหมอบอกต้องคลอดเองนะคะ ถ้าคลอดเสร็จแล้วให้กดเรียก เราก็ไม่เคยเพราะเป็นท้องแรก ไม่รู้จะเริ่มยังไง แต่ความเจ็บปวดก็ทำให้เราเบ่งออกมาเอง และก็กดเรียกคุณ หมอว่าคลอดแล้วค่ะ ตอนนั้นเวลา22.37น. พอคลอดเสร็จความเจ็บปวดหายไปหมดเลย "ประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต" ได้ลูกชายนะคะ ชื่อสไปร์ท ไม่มีโอกาสได้กอดลูก แต่แม่กับพ่อก็รักหนูมากนะ ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่เราอยู่ด้วยกัน