ลูกสาวคนโต อายุ 3 ขวบครึ่ง รักแม่มาก คอยดูแลใส่ใจแม่ทุกอย่าง ไม่ดื้อ ช่วยหยิบของ พยายามดูแลตัวเอง ช่วงที่แม่ท้อง ร้องไห้บ่อย ก็จะคอยจับมือ นั่งอยู่ข้างๆแบบเงียบๆ รอจนเราหยุดร้องแล้วถามว่า "มาม๊าดีขึ้นแล้วหรอ" แล้วก็จะคอยทำท่าตลกๆ แล้วบอกว่า "อยากให้มาม๊าหัวเราะ" ตอนเดินห้างเดินตามไม่ทัน ก็จะคอยเดินช้าๆ แล้วบอกว่า "จะไม่ทิ้งมาม๊า"
พอคลอดลูกคนที่สองมา แม่ต้องนอน รพ. คนโตก็จะนอน รพ.เป็นเพื่อน อยากเล่นกับน้อง มาหาแม่ที คือซื้อขนมมาเผื่อแม่เผื่อน้องตลอด (พ่อซื้อให้โดยที่มารู้ทีหลังว่าเผื่อแม่เผื่อน้อง) แต่ด้วยความที่เป็นเด็กวัยกำลังซน และเสียงดัง ทำให้คนเล็กสะดุ้งร้องบ่อยๆ เลยโดนแม่ดุบ่อยๆ "อย่าเสียงดัง เดี๋ยวน้องตื่น" "ระวังขาเตะโดนน้อง" มีเผลอตีไปเบาๆ ที่แขนครั้งนึง แล้วลูกสาวบอกว่า "มิลินรักมาม๊านะ" รู้สึกผิดมากเลยค่ะ รู้สึกว่าทำไมเราเริ่มเหมือนไม่ใส่ใจเค้า ปล่อยเค้าเล่นคนเดียวบ้าง ดุเค้าตลอดเวลาบ้าง ไม่อยากให้เค้ารู้สึกน้อยใจว่าแม่ไม่รักเค้าแล้ว รึ รักน้องมากกว่าเลยค่ะ
วิชุดา พินิจพรอนันต์