❤️ดวงใจของแม่❤️

💥ยาวหน่อยนะค่ะ💥ตอนนั้นเราท้องได้24wเรามีอาการท้องแข็งบ่อยส่วนตัวเราคิดว่าคงเป็นเรื่องปกติไม่ได้คิดอะไรจนถึงวันหมอนัดเราก็ยอกอาการสรุปต้องแอดมิสจ้าเสี่ยงคลอดก่อนกำหนดหมอห้ามไม่ให้ทำไรเลยจ้าห้ามเดินต้องฉี่ที่เตียงหมอบอกถ้าน้องคลอดตอนนี้โอกาสรอดน้อยมากตอนนั้นใจเสียไปเลยค่ะ👉(มีอาการผิดปกติต้องรีบไปหาหมออย่าปล่อยไว้นะค่ะเพราะนั้นหมายถึงชีวิตลูกเราค่ะ)👈จนอาการดีขึ้นหมอให้กลับบ้านแต่ห้ามทุกอย่างค่ะเดินให้น้อยที่สุด 🙂ผ่านมาจนถึง36wวันนั้นหมอนัดค่ะไปหาหมอเราเป็นคนตัวเล็กท้องเราเล็กแต่ลูกเราน้ำหนักเกินเกณฑ์จ้า ทำให้ท้องเราแข็งง่ายหมอก็บอกว่ายังไงก็พยายามให้ถึง38wน่ะ😅เราคิดในใจถ้าจะคลอดก็ต้อวคลอดห้ามได้ด้วยหรอแต่สุดท้ายก็ถึงจ้าหมอนัดวันที่2มิถุนาวันนั้น38wพอดีหมอบอกเราว่าคลอดได้แล้วน่ะตอนนี้ถือว่าครบสมบูรณ์ดีแล้วพอรุ่งเช้าตอน10โมงน้ำเดินเลยจ้าพอไปถึงโรงพยาบาลหมอให้ยาเร่งงดน้ำงดอาหารเลยค่ะหมอบอกเรามีน้ำเดินต้องให้ยาเร่งเราได้รับยาตอน11.18 ผ่านไป5-10นาทีก็เริ่มมีอาการปวดท้องมันปวดมากขึ้นเรื่อยๆปากมดลูกเราตอนมาถึงเปิด2ซ. หลังจากได้ยาก็เปิดเพิ่ม ชม.ละ1ซ.มันเจ็บขึ้นเรื่อยๆเลยจ้าจนถึง6โมงครึ่งเราบอกหมอว่าปวดไม่ไหวแล้วเราปวดจะเบ่งหมอตอนนั้นปากมดลูกเปิด8ซ.หมอยังไม่พาเข้าห้องเตรียมคลอดน่ะค่ะต้องรอเปิด10ซก่อนเราปวดไม่ไหวแล้วเบ่งที่เตียงเลยจ้าหมดมาตรวจเปิด9ซ.เลยพาเราเข้าห้องเตรียมคลอดอันนี้คือท้องแรกนะค่ะ หัวน้องลงต่ำมากแล้วรอจะออกแต่เราคลอดน้องไม่ออกทำให้หัวใจน้องเต้นช้าน้องเริ่มไม่มีอากาศหายใจแล้วค่ะ🥲หมอจึงส่งตัวเราไปโรงพยาบาลใน จังหวัดเพราะกลัวน้องจะไม่รอดเราคิดว่าจะต้องผ่า แต่พอไปถึงหมอบอกให้ลองเบ่งดูใหม่ค่ะ เบ่ง2ครั้งน้องออกมาเลยสรุปเราคลอดน้องตอน20:20 เราเจ็บยุ9ชม. ตอนนั้นเราบอกเราไม่ไหวแล้วหมอบอกเราว่าเราต้องช่วยลูกก่อนน่ะลูกจะไม่ไหวแล้วหัวใจน้องเต้นช้ามากแล้วเรานี้อึบขึ้นมาเลยทำให้น้องออกมาอย่างปลอดภัย 03/06/64 🌟เป็นความเจ็บปวดที่แสนงดงาม🌟