ปัญหาแม่ผัวกับลูกสะใภ้

สามีคุณเข้าด้วยกับแม่ย่าไหม หรือเข้าด้วยกับคุณ ถ้าเขามาฝั่งคุณก็ดีหน่อยอย่างน้อยสามีเข้าใจ ถ้าสามีเข้าทางแม่เขาก็จะเหนื่อยหน่อยเพราะตัวคนเดียว คุณแม่อาจกลับไปอยู่ทางพ่อแม่เองก่อนไหม เพราะดูแล้วแม่ย่าน่าจะพูดอธิบายยากเหตุผลก็คงไม่ฟัง เขาจะยึดความคิดตนเอง แล้วถ้ายิ่งสามีไม่ช่วยปกป้องก็จะเหนื่อยรำคาญ หรือเลี่ยงได้คือแยกบ้านออกมา แต่ถ้าต้องอยู่ด้วยกันแบบประณีประณอมคือทนเงียบ อะไรทำได้ทำ อะไรทำไม่ได้ไม่ทำ แต่คุณก็จะเหนื่อยมากเพราะเหนื่อยเลี้ยงลูกแล้วเหนื่อยใจกับแม่ย่าอีก ถ้าคุณแม่ไม่สนมากก็เลี้ยงตามปกติที่หมอสมัยนี้แนะนำ เถียงบ้าง ย้อนบ้าง ว่ามาว่ากลับ เขาพูดอะไรก็หูทวนลม ยืนหยัดเลี้ยงลูกแบบตนเอง ย่าจะพูดอะไรอย่าใส่ใจ เช่นแค่ฝากลูกตอนป่วยให้สามีดูอ้างว่าเป็นผช.จะป้อนยาไม่ได้ นั่นก็ลูกของสามีเช่นกันมีปัญญาทำลูกดูแค่นี้ไม่ตายหรอก ฯลฯ สำหรับเราเน้นสู้รบ เราไม่สนเลยถ้าด่ามาเราด่ากลับได้ ด้วยทางบ้านเรามีพร้อมกว่า เราไม่ต้องพึ่งพาอะไรฝั่งโน้นด้วย แม่ย่าเราเคยมีแผลงๆแปลกๆให้เราทำกับลูกเราเถียงและไม่ทำเขาไม่กล้าพูดต่อ อันนี้ต้องขึ้นกับบริบทคุณว่าทำแบบไหนแล้วคุณจะสบายใจหรือโอเคกว่ากันนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ล่าสุดบอกเราไม่ดูลูกดีๆ ลูกเลยไม่สบาย บอกอะไรไม่เคยฟังลูกเลยป่วย พูดบอกตัวเองผ่านมาก่อน แต่ก่อนหน้านี้ทั้งแม่ผัวพ่อผัวไม่สบายทั้งคู่ มาอุ้มมาหอมลูกเรา เอาลูกเราไปนอนในห้องตัวเอง แต่มาโทษเราด่าเราสารพัดเลย เราพยายามไม่เก็บมาใส่ใจแล้ว แต่บางทีพูดบ่อยๆพูดทุกวันเราก็เหนื่อยใจ แค่เลี้ยงลูกเราว่าเราก็เหนื่อยพอตัวแล้ว มาเจอแม่ผัวแบบนี้อีก ค่าใช้จ่ายลูกเราหาจ่ายเองหมดไม่ว่าจะค่านมค่าแพมเพิสหรืออื่นๆ เงินเราทุกบาท เราไม่เคยซื้ออย่างอื่นเลยตั้งแต่มีลูก แต่ชอบว่าเราใช้จ่ายสิ้นเปลือง เขาจ้องแต่จะขอเงินเรากับแฟน เราไม่เคยได้อะไรจากเขาเลยแม้แต่บาทเดียวแล้วไม่เคยอยากได้ด้วย แต่ทำตัวเหมือนมีบุญคุณกับเรานักหนา เขาไม่เคยมาช่วยค่าใช้จ่ายอะไรเลยตั้งแต่วันที่คลอดจนทุกวันนี้ เราจะไม่ฟังเขาเราก็ไม่ผิดใช่มั้ยคะ เพราะตอนนี้เรากับแฟนก็คือมีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้ว เขายังมาคอยจู้จี้จุกจิกไม่เลิก แม่เราเองยังไม่เคยมาพูดอะไรให้บั่นทอนจิตใจเลยค่ะ

บ้านนี้ก็มีปัญหาค่ะแต่กลับกัน บ้านนี้ปัญหาแม่ยายกับลูกเขยค่ะ เพราะสามีมาอยู่บ้านเรา แม่เราก็ขี้บ่นมีเรื่องพูดได้ทุกวัน แม่เราดุ ต้องอยู่ในกรอบต้องทำตามที่แม่บอกเท่านั้นมันทำให้อึดอัด อยู่กันไม่ค่อยสุขเลย สงสารสามีนะแต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่เราก็วางตัวเป็นกลางนะไม่เคยเข้าข้างใคร สามีทำงานหาเงินคนเดียว หยุดสักวันแม่ก็ว่าขี้เกียจแล้วบ่นแล้ว คนเราทำงานจะไม่ให้หยุดบ้างได้ยังไง ทำก็บ่นไม่ทำก็บ่น เฮ้อออออ.. ทุกวันนี้สามีทนอยู่เพราะลูกค่ะ ถ้าไม่มีลูกคงไปนานแล้ว เราก็เข้าใจเพราะเรารู้จักแม่เราดีขนาดเราเป็นลูกแท้ๆเราก็เก็บกด กดดันเหมือนกัน แต่บ้านนี้กินข้าวบดผสมซีรีแลคตอน 5 เดือน กล้วยบ้างแต่ไม่ทุกวัน น้ำส้มคั้น เดือนกว่าเหมือนที่เล่ามากินไม่ได้หรอกค่ะ ส่วนผ้าอ้อมเปื้อนฉี่บ้านนี้แม่ไม่ทำค่ะ

บ้านนี้เป็นเหมือนกันคะเมื่อวานเราเอาลูกนอนเปลเขาเข้ามาด่าเราสารพัดไม่ให้เราเอาลูกนอนเปลหาว่าเขาบอกเขาวอนไม่เคยฟังเขามีลูกมาตั้งกี่คนเเล้วเเบบนั้นเเบบนี้เเล้วเราตกลงกับสามีว่าเราจะนอนก่อนเปลี่ยนกันลุกขึ้นไกวลูกเเม่ผัวก็เดินเข้าห้องมาด่าเราหาว่าให้ผัวเลี้ยงลูกไม่ใช่หน้าที่ผู้ชายทำงานมาก็เหนื่อยมากพออยู่เเล้วเราเหนื่อยใจมากเขามีปัญหาตลอดมีเเต่เรื่องมาด่ามาว่าลูกเราพึ่งได้11วันเขาป้อนน้ำลูกเราตั้งเเต่วันที่คลอดเเล้วบอกจะให้กินกล้วยเลยคือเราเหนื่อยมากเราเถียงก็บอกว่าเขาอาบน้ำร้อนมาก่อนเเล้วเขาก็ไล่เราไปตาย

เห็นใจคุณแม่มากๆค่ะ สิ่งที่คุณแม่ปกป้องลูกในเรื่องผ้าอ้อมเปื้อนฉี่แล้วเอามาป้ายลิ้น กับบดกล้วยให้ลูกกินตอนเดือนกว่าๆเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วค่ะ หนักใจมากนะคะที่ต้องเจอแบบนี้ คุณแม่ปกป้องลูกเราต่อไปคะ ลูกยังเล็กมากระบบการย่อยน้องยังไม่ดี ทำตามแม่ลูกอาจเกิดอันตรายได้ แม่คุยด้วยเหตุผลนะคะว่าเพราะอะไร ถ้าแม่ดื้อรั้นควรคุยกับสามี(แต่สามีต้องเข้าใจและคุยกับแม่ได้นะคะ) ส่วนตัวไม่เคยเจอแบบนี้ เพราะไม่ยอมให้ใครมาทำลูกแบบนี้เหมือนกัน หากพอมีแรงและกำลัง ควรแยกออกมาอยู่เป็นครอบครัวพ่อ แม่ ลูก แม่จะมีความสุขมากๆคะ

เป็นเหมือนกันเลยค่ะเเม่ ทั้งเเม่ย่าเเละเเม่เราเอง ที่ว่าให้ลูกฉี่ใส่ผ้าอ้อมเเล้วเอามาเช็ดลิ้น อะไรก็ไม่รู้ต่างๆนาๆที่โบราณเค้าทำกัน เราพูดไปเลยค่ะว่าอย่าเอาวิธีเลี้ยงสมัยก่อนมาเลี้ยงกับลูกเรา จะให้เราเอาผ้าอ้อมเปื้อนฉี่มาเช็ดลิ้น เราก็ย้อนกับไปเลยค่ะ ว่าทำไมต้องผ้าอ้อมเปื้อนฉี่ ทำเเล้วได้อะไร ลองเอามาทำกับตัวเองสิมันสกปรกมั้ย กล้าทำหรือเปล่า สมัยก่อนทำแล้วมันดียังไง เค้าก็ยังตอบเราไม่ได้ ทุกวันนี้ไม่ยุ่งอีกเลยค่ะ

ถ้าเป็นไปได้นะแยกบ้านอยู่ดีที่สุดค่ะ อยู่ แบบคนละตำบลเลยยิ่งดี นี่อยู่ติดกัน เลย บ้านนี้ก็เป็นพ่อตาโกรธเราเฉย เรื่องลูกนี่แหละ เด็กมันก็ต้องมีร้องไห้งอแงบ้างล่ะ ได้ยินเสียงร้องไม่ได้ ต้องเดินมาหาลูกเราทุกที่มาโอ๋ ตลอด จนเราเบื่อหาว่าเราตีลูกบ้างล่ะ ไม่ตามใจลูกบ้างล่ะ เบื่อมากเลยไม่อยากจะพูดด้วยเขาก็ไม่พอใจเลยไม่มาหาหลานอีกเลย ก็ดีเหมือนกัน ลูกเราๆเลี้ยงเองได้ ไม่สนใจอยู่แล้ว

ช่วยกันทำ ก็ต้องช่วยกันเลี้ยงไม่เห็นแปลก บ้านนี้แยกอยู่ สบายใจหน่อย ลองคุยกับสามีดูค่ะว่าแยกอยู่ได้ไหม ถ้าไม่ได้จริงก็หูทวนลมไป เราทำในสิ่งที่คิดว่าถูกต้อง อันไหนโอเคหรือไม่โอเค เราตัดสินใจได้ค่ะ เราเป็นแม่ต้องปกป้องลูกค่ะ ถ้าเป็นเราคงอยู่ใกล้ลูกไม่ได้ไหน ไม่คิดจะฝากแม่ย่าหรอถ้าเป็นแบบนี้ เดี๋ยวป้อนน้ำ เป็นป้อนข้าว,กล้วย ฯลฯ ลูกเป็นอะไรขึ้นมามีแต่เราที่ลำบาก นอนเฝ้าอยู่ รพ.

ท้อง2เราเปนคน แต่แฟนเราเค้ายุข้างเรา เค้าจะเถียงแม่เค้าสะส่วนใหย่ แต่บางทีวันไหนแฟนออกไปขายของเราจะเอายุยุกับตัวตลอดถ้าลุกนอนเรานอนแต่ไปยุในห้องค่ะ แล้วแต่เค้าจะว่ายังไง แฟนเราก้เข้าใจ ส่วนมากถ้าวันไหนเค้าหยุดเค้าจะเปนคนดุลุกตอนดึกเองซักผ้าอ้อมหากับข้าวให้เราพักแทน หลังๆทนไม่ไหวเลยด่าแม่ผัวไปค่ะ ไม่ช่วยดุก้ไม่ต้องเอ่ยปากพุด เค้าก้จะลดปากเค้าลงเองค่ะ

ไม่ต้องฟังค่ะ เชื่อหมอย่างเดียว ถ้าเด็กเป็นอะไรขึ้นมา เขาไม่โทษตัวเองค่ะ เขาจะโทษเรา ของเรายังดีที่แม่สามีเข้าใจ แถมไม่หัวโบราณด้วย แม่สามีเราอายุ66 แล้ว มีแต่บอกว่าให้ระวังล่าสุดไปซื้อของด้วยกันเขาแทบไม่ให้เราถือของเลยค่ะ ของเราอายุครรภ์ 31 สัปดาห์แล้ว