ประสบการณ์การผ่าคลอดกับภาวะหลังคลอด

Ep.3 หลังจากที่ท่อนล่างไม่รู้สึกแล้วคุณหมอก็เริ่มจากเช็ดฆ่าเชื้อทำความสะอาด (ทุกคนอาจจะสงสัยว่าทำไมแม่ถึงรู้ ใช่จ้าแม่เห็น🤪) คมมีดเริ่มกรีดทีละชั้นทีละชั้นค่ะ แม่มองผ่านไฟเพดานในห้องผ่าตัด ความรู้สึกตอนที่นอนอยู่หายใจไม่ค่อยสะดวก แต่ต้องพยายามหายใจผ่านสายออกซิเจน ทำใจสบายๆคอยตอบรับเมื่อพยาบาลถามเป็นระยะๆส่วนตัวแม่เมื่อเริ่มเห็นเลือดก็มองไปทางนางฬิกาแล้วค่ะ..(ทนดูต่อไม่ไหวแล้ว😬) ผ่านไป10นาทีทุกคนเริ่มมามุงที่ท้องค่ะพยาบาล ส่งสันญานบอกแม่ว่าจะดึงเด็กออกมาแล้วนะคะจะจุกๆหน่อยนะคะ และแล้วก็จุกจริงๆ จุกตั้งแต่หน้าอกลงไปเลยค่ะเพราะแผลผ่าตัดไม่ได้ใหญ่นะคะ เค้าจึงต้องดึงและดันแม่ได้ยินเยงช่วยกันดึง นี่หัวๆจับดีๆแน่นๆเอาดึง อึ๊ดดดดดดดดดดดดด แงแงแงแงแงเสียงร้องดังขึ้นพร้อมกับพยาบาลที่คอยรับเด็ก 09:14นาที (คือหมอเทพมากไม่กี่นาทีคลอดแล้ว) ระหว่างนั้นพยาบาลพาไปเช็ดตัว (แม่แอบหันไปมองเสียงร้องเรียกแม่ๆๆน้ำตาไหลมาจากความรักที่เค้าอยู่ในท้องเรา9เดือนเราเจอหน้ากันแล้วลูกจ๋าแม่อยากกอดหนู) เดี๋ยวอุ้มมาให้ดูค่ะคุณแม่อย่าหันไปมอง แม่ก็มองแรงไปทีก็ลูกฉัน(คิดในใจค่ะ🤗) ระหว่างนั้นคุณหมอก็ล้างทำความสะอาดและเย็บแผลค่ะ พอเราได้ดูลูกใกล้ๆแล้ว จะโดนฉีดยาอีกหนึ่งเข็มค่ะหลังจากนั้นตาหนักมากแต่ได้ยินทุกอย่างเบาลง อาการหนาวสั่นแบบควบคุมตัวเองไม่ได้เลยค่ะถูกเข็นมาห้องพักฟื้น ตอนนั้นอุณหภูมิข้างนอกร้อนแบบตับแตก แต่แม่หนาวสั่นเหมือนอยู่กลางหิมะ และอาการคันเริ่มมาพร้อมอะการหนาวปากสั่นสลับกันไป (อาการคันจากยาบล็อกหลังค่ะเป็นเอฟเฟกของยา) เมื่ออาการดีขึ้นก็กลับมาที่ห้องของตัวเองค่ะ ต้องนอนราบจนถึง17:00 (แม่ขึ้นห้องมาตอน12:00) และก็นอนตอนนั้นขาก็ยังไม่รู้สึกนะคะนอนไปคันไปคันตามหน้าตามแขนค่ะ ญาติๆและสามีก็ลงไปดูน้องไลลาค่ะ เราก็พักฟื้น (พรุ่งนี้จะมาเล่าต่อนะคะวินาทีที่เจอลูก ความเจ็บปวดประมาณไหน และภาวะความเครียดหลังคลอดค่ะ)💗 ขอบคุณที่ติดตามแม่ขอตัวนอนก่อนจ้า

Ep.4 เวลา 16.50น.แม่ก็ยังคัน ญาติๆและสามีลงไปหาอะไรทานกันพยาบาลเข็น เด็กหญิงซาฟีร่า มาวางข้างเตียงด้วยความที่ยังไม่มีใครมาแม่ถามพยาบาลว่าสามารถลุกได้มั้ยพยาบาลบอกต้องรอจน5โมงเย็นค่ะ ลูกน้อยที่นอนหลับถูกห่อมานอนนิ่งๆใจแม่นี่เต้นๆ เมื่อไหร่จะ5โมงแม่พูดกับลูกรออีก10นาทีนะคะเดี๋ยวแม่จะอุ้มหนูพอนาฬิกา17:00อีแม่ลุกเลยจ้า (แต่ความเป็นจริงปวดมากต้องตะแคงๆเหมือนซอมบี้เลยค่ะกลั้นใจลุกขึ้น) อุ้มลูก น้ำตาไหลเลยค่ะ (ความรู้สึกนี้ที่แม่เท่านั้นที่จะรู้สึกสัมผัสแรก) น้ำหนัก3,130 โอ้ยตัวเล็กตะมุตะมิ (แต่ตอนคลอดหมอบอกโอ้ใหญ่เหมือนกัน🤭) ตอนยืนมันจะรู้สึกหวิวที่ขาเหงื่ออกท่วมตัวเเละเจ็บ เวลาหายใจค่ะ น่าจะเกิดจากตอนที่ทีมคลอดดันเอาเด็กออกค่ะน่าจะแรงแต่ไม่รูสึกในตอนนั้น ทุกคนมาตกใจมากที่เราลุกยืนและอุ้มลูกรวมทั้งพยาบาลก็ตะลึงว่าคุณแม่สุดยอดมากทนได้ไม่ขอยาแก้ปวดและยาแก้คัน (โรงบาลรัฐบาลแต่แม่ฝากพิเศษกับหมอที่คลินิกแล้วมาคลอดที่โรงพยาบาลแม่อยู่ห้องพิเศษไม่ใช้สิทธิ์อะไรเลยนะคะ) ลูกมาอยุ่กับแม่ตั้งแต่วันที่14มกราคม พอตอนจะสามทุ่มพยาบาลจะมาสอนป้อนนมน้องจากแก้ว เนื่องจากน้ำนมแม่ยังไม่ไหลจึงให้นมเสริมค่ะ (แม่คิดในใจเดี๋ยวก็กลับห้องเด็กแล้วคงได้นอนพัก) ไม่จ้าโรงพยาบาลนี้ให้เลี้ยงเองแบบตลอดเวลาอย่างใกล้ชิด (ตายแล้ว😆) จากนั้นก็สอนให้นมทางแก้วแม่ก็เริ่มเพลียเริ่มเหนื่อยกังวลหลายๆอย่าง มอฟินเริ่มหมดฤทธิ์แม่ค่อยๆทรุดแต่ยังอดทน ดีที่คุณยายมาช่วยดูกลางคืน คืนแรกแม่เลยได้นอนนิดหน่อย ความเครียดเริ่มสะสมบวกกับอารมณ์สวิงน้อยใจสามีและน้ำนมยังไม่มีให้ลูกกิน😣😣😣😣😣😣😣😣😣😣

EP.2 ต่อ..นะคะ ก่อนจะถึงเวลางดอาหารคุณแม่ก็กดจนนาทีสุดท้ายค่ะกลัวลูกหิว🤣เวลา06:00 พยาบาลมาเคาะห้องแล้วนำยามาให้ 1เม็ดกับแก้วเล็กๆที่สามารถทานน้ำได้แค่ปริมาณนั้น(แก้วเป๊ก) หลังจากนั้น เริ่มโกนขนอวัยวะ (🤭แอร์เย็นฉ่ำ) และสวนอุจระค่ะ(ลูกใหญ่มากจ้า)จากนั้นให้ไปอาบน้ำให้เรียบร้อย ต่อไปสวนสายฉี่ค่ะ(ก็เจ็บนะแต่ทนได้)หลังจากนั้นรอเวลาขึ้นเขียงค่ะ... เมื้อนาฬิกาบอกเวลา09:00เจ้าหน้าที่มาเข็นไปยังห้อผ่าตัด บรรยากาศดูเป็นทางการจริงจังและตื่นเต้น .......เข้าห้องผ่าตัด........ ทุกอย่างไวมาก เปลี่ยนเป็นอนบนเตียงผ่าตัดนอนกางแขนสองข้างจากนั้นมีการติดเครื่องมือต่างๆมีหมอเฉพาะทางในการฉีดยาบล็อกหลัง(แม่กลัวพิมพ์ไม่ถูก) จากนั้นนอนงอตัวให้มากที่สุดเข่าชิดหน้าอกคางชิดอกให้มากที่สุด(ไม่รู้สึกเลยว่าเข็มทิ่มลงไปชิวๆมากแต่อึดอัดมากค่ะหายใจไม่ออกท้องก็ใหญ่)สักพักตั้งแต่สะโพกลงไปถึงปลายเท้าเริ่มรู้สึกเหมือนมีกองทัพมดเดินบนขายิบๆๆๆๆๆๆแล้วก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลยจากนั้นฉากกั้นได้กั้นไม่ให้เราเห็นขณะผ่าตัด ทีมคุณหมอและพยาบาลขานชื่อ ว่าใครอยู่ในการผ่าตัดครั้งนี้บ้าง เนื่องจากคุณหมอที่ทำคลอดให้เป็นอาจารย์หมอจึงมีนักศึกษาแพทย์อยู่ในการผ่าตัดครั้งนี้ด้วยค่ะ

Ep.1สวัสดีค่ะ...แม่ๆขอเริ่มเลยนะคะ ตอนแรกตั้งใจอย่างแน่วแน่มาก จะคลอดเองโดยวิธีธรรมชาติ (ตั้งใจตั้งแต่รู้ว่าท้อง🤣) พออายุครรภ์ถึงช่วงที่เด็กกลับหัวลง น้องก็กลับค่ะ ช่วง37สัปดาห์เป็นต้นหมอนัดตรวจครรภ์ถี่มากๆ แต่แม่ไปทุกครั้งคุณหมอก็บอกยังอีกนาน จนแม่ถามว่าประมาณกี่สัปดาห์คลอดแน่ๆคะอยากคลอดเอง หมอบอกว่าประมาณ40กว่าสัปดาห์เลย พอสัปดาห์ที่39 หมอบอกว่ายังไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บท้องแบบนี้หัวเด็กยังลอยอยู่ยังไม่ลงมา แม่อยากเห็นหน้าลูกมากๆจึงตัดสินใจปรึกษาหมอและนัดวันผ่าคลอดเลยค่ะ แม่แอดมิดรพ.วันที่13 มกราคม (กำหมดคลอดซาวผ่านช่องคลอด 17มกราคม นะคะลืมบอก) ก็มีการตรวจสาเหตุที่ยังไม่เจ็บท้องค่ะ ก็คือช่องคลอดเล็กเเละแคบ คลอดเองลำบากหรืออาจเจ็บ2ต่อ คุณหมอให้เลือกวันเลยค่ะ แม่เลือกวันที่14 มกราคม (รีบค่ะ🤣) คืนสันที่13 ก็จะมีหมอมาให้คำแนะนำเกี่ยวกับการผ่าคลอดการเตรียมตัวและการเลือกวิธีในการผ่าคลอด มีดมยาสลบ กับ บล็อกหลัง แม่เลือกบล็อกหลังเพราะอยากเห็นหน้าลูกเลย งดน้ำหลังเที่ยงคืน เช้ามืด เจาะสายน้ำเกลือ สวนสายปัสสะวะ (เจ็บมากกกกก) โกนขนอวัยวะ และพอเก้าโมงเช้าก็มีเจ้าหน้าที่ห้องผ่าตัดมารับค่ะ ตื่นเต้นและกลัวสุดๆ

มาต่อนะ รออ่านอยุ่ค่ะ

รออ่านค่ะ แม่

รออ่านต่อค่ะ

ตามค่ะ 🤣🤣

รออ่านค่ะ

รอๆค่ะ