ปรึกษาปันหาครอบครัว

เอาลูกกลับมาอยู่กับเราดีกว่าค่ะ เลิกเป็นผัวเป็นเมียกันได้ แต่แค่สำหรับลูกเลิกเป็นพ่อเป็นแม่กันไม่ได้ ให้เขาอยู่ในสถานะพ่อของเด็กเฉยๆจะดีกว่ามั้ยคะ บางทีการถอยออกมาอาจจะทำให้อะไรหลายๆอย่างปรับตัวดีขึ้น ให้พ่อเค้าอยู่คนเดียวใช้ความคิดสักนิด ทบทวนอีกรอบ เผื่อเค้าจะคิดได้ แล้วในส่วนของแม่ ก็ทำหน้าที่ให้ความอบอุ่นแก่ลูกให้มากพอที่จะแทนที่พ่อเค้าได้ คือคนเป็นแม่ต้องสตรอง ทนกับทุกเรื่อง แก้ไขปัญหาได้ แต่อย่ารักเขามากเกินไป จะทำให้เด็กอึดอัด ให้เด็กได้มีพัฒนาการของเขา ให้เขาปรับสมดุลกับร่างกายเขาเอง ให้เขาได้มีความคิด ความเป็นผู้นำของเขาเอง การเป็นพ่อเป็นแม่มีหน้าที่สนับสนุนลูกในทางที่ดี

แปลกนะคะ แม่ๆหลายคนไม่อยากแยกทาง สงสารลูก กลับกัน เราพร้อมจะแยกทางตลอดเวลา ตลอดเวลาจริงๆ เราเคยสงสารลูก แต่ในอีกมุมมองหนึ่ง การที่ลูกต้องมีพ่อติดเหล้า(ไม่มากแต่กินเกือบทุกวัน) เขาจะต้องโตมากับสภาพแวดล้อมแบบนี้ เราก็ชักจะสงสารลูกในเรื่องนี้มากกว่าค่ะ สู้มีแค่แม่เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเขาเพียงคนเดียว พอเขาโตมา เขาจะเข้าใจว่าทำไมแม่ถึงเลือกทางนี้ หลายเรื่องมันรุมเร้าจนเราไม่อยากทน อยากกลับไปอยู่กับแม่เรามากกว่า ขนาดยังไม่คลอดนะคะ ถ้าคลอดแล้วคงหนักกว่านี้ เอาใจช่วย ทุกคนมีปัญหาต่างกันค่ะ อยู่ที่เราเลือก สู้ๆนะคะ ✌🏻

อยู่ด้วยกันแล้วทะเลาะ มีปัญหากันตลอด นั่นคือสงสารลูกของจริงค่ะ แม่ถามตัวเองให้ดี ที่ไม่อยากเลิก เพราะตัวเองหรือเพราะลูกกันแน่ เพราะการอยู่ครบ แต่มีปัญหาตลอด เด็กแย่มากนะบอกเลย กลายเป็นคนมีปัญหาได้ สู้ให้ลูกอยู่กับแม่ เลี้ยงเขาดีๆ อารมณ์เบิกบาน เด็กซึมซับแต่พลังบวก คุณเป็นทั้งพ่อและแม่ให้เขาได้นะ ส่วนพ่อ อยากเจอก็มาเจอตามความเหมาะสม จะดีกว่าทนทุกข์ทรมานจากการพยายามประคองชีวิตคู่แบบคนรุ่นเก่า จากประสบการณ์ส่วนตัว ตอนเด็กเวลาพ่อแม่ทะเลาะกัน เราเจ็บปวดร้องไห้มาก ขนาดไม่บ่อย แต่เกิดทีไร ใจมันฝ่อทุกที

ลองดูที่ต้นเหตุก่อนไหมค่ะ ว่าเราได้แบ่งปัน ให้โอกาสคุณพ่อได้มีส่วนร่วมตัดสินใจเรื่องลูกไหม บางทีถ้าความคิดต่างกัน แต่หากความคิดของคุณพ่อไม่เป็นอันตรายต่อลูก บางครั้งคุณแม่อาจจะต้องยอมให้บ้าง

ต้องให้เวลาคุณพ่อได้มีโอกาสใกล้ชิดลูกบ่อยๆเวลาอาบน้ำก็ให้ลองทำคือคุณแม่ทำอะไรก็เรียกคูณพ่อมาดูความสัมพันก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ

หันหน้าคุยกันดีๆใช้เหตุผลไม่ใช้อารมณ์ค่ะ ถ้าอีกคนร้อนอีกคนต้องเย็น​ คิดถึงลูกให้เยอะๆค่ะ​ ช่วยกันหาเหตุ​ แล้วช่วยกันแก้ค่ะ​

เราว่ามันเป็นช่วงจังหวะของชีวิตหลังคลอด ครอบครัวเราก็เป็น หากเราอยู่ให้เป็นเย็นให้พอ มันจะดีขึ้นเองนะคะ สู้ๆๆๆๆๆ

สู้ๆนะคะคุนแม่ ทุกคนมีปันหาคะ แต่อยากไห้แม่นึกถึงลูกให้เยอะๆนะคะ อดทนคะ

ลองนั่งคุยกัน ปรับความเข้าใจ คุยถึงเหตุผล ลดอารมณ์ตัวเองคนละครึ่งค่ะ