มันทิ้งเราไปตั้งแต่เราท้องได้ 4 เดือน ตอนอยู่ด้วยกันก็ดูถูกเราด่าเราสารพัด ได้ข่าวว่ามันไปมีผู้หญิงคนใหม่นับไม่ถ้วนตั้งแต่เรายังไม่คลอดแล้ว เราเจ็บหนักมากทั้งเจ็บใจทั้งเสียใจกว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ เราเลยตัดสินใจอยากจะตัดให้เด็ดขาด เลยบอกมันไปว่า ถ้าอยากจะช่วยค่าคลอดก็ให้ช่วยมา แต่ไม่ต้องมาช่วยเงินค่าเลี้ยงดูเลย จะได้ไม่มาเป็นบุญคุณกัน และเราจะได้มีสิทธิ์ในตัวลูกอย่างเต็มที่
พอลูกคลอดได้หนึ่งสัปดาห์ มันมาเยี่ยมแค่ 2 ครั้งและเอาเงินมาให้ 40,000 บาท แล้วตั้งแต่นั้นมันก็ไม่เคยโผล่หัวและไม่ติดต่ออะไรมาอีกเลย
เรามานั่งคิด เราหยิ่งเกินไปหรือเปล่าที่พูดออกไปแบบนั้นว่าจะไม่ขอรับค่าเลี้ยงดู เล่าให้ใครฟังเขาก็บอกว่าอย่างนี้ผู้ชายก็สบายไปเลย ไข่ทิ้งไว้ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลย เรามาคิดดูถ้ารับเงินจากมันก็มีทั้งข้อดีข้อเสีย เราจ่ายคนเดียวก็ไหวอยู่ แต่ถ้ามันช่วยก็จะได้ผ่อนแรง แต่เราก็ไม่อยากให้มันทวงบุญคุณหรือมีอำนาจในตัวลูกในอนาคต
บางครั้งเราก็สับสนว่า หรือที่มันเงียบหายไปเลย ที่จริงมันอาจจะอยากช่วยส่งเสีย แต่เป็นเพราะเราเองหรือเปล่าที่ใจแข็งพูดไปอย่างนั้น อีกใจหนึ่งก็คิดว่า มันก็รู้เลขที่บัญชีเรา ถ้ามันอยากช่วยมันก็ต้องส่งเงินมาเองแล้ว ไม่ต้องรอให้เราเอ่ยปากก่อน เราคิดกลับไปกลับมา จะไปเปลี่ยนคำพูดเราก็เสียศักดิ์ศรี
ปล. เราไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินเลยนะ แต่แค่อยากรู้ว่าเราทำเกินไปมั้ยที่ตัดขาดพ่อลูก และหยิ่งเกินไปหรือเปล่าที่ไม่รับเงินค่ะ