แปลกมั้ยคะที่รู้สึกแบบนี้

ตอนเราแท้งไป อายุครรภ์ 10 สัปดาห์ เรานี่เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยค่ะ ข้าวไม่กิน กินแต่น้ำ เอาแต่นอนไม่ลุกขึ้นมาทำอะไรทั้งนั้น เพราะตอนที่ถุงตั้งครรภ์ที่มีตัวอ่อนหลุดออกมาเราเป็นคนหยิบขึ้นมาจากพื้น เพื่อใส่กระปุกให้หมอ ตอนนั้นที่เห็นคือเขามีแขนขาน้อยๆยื่นออกมาแล้ว ภาพติดตามาก ฝันร้ายแทบทุกคืน เกือบเดือนนึงน้ำหนักลดลง 7 โล ทำงานไม่ได้ไม่มีสมาธิจนต้องลาออกจากงานเลย ที่ตัดสินใจลาออกจากงานเพราะวันสุดท้ายที่ไปทำงานคือเราดิ่งมากๆ ฝนตก หลังเลิกงานเราเดินตากฝนแล้วร้องไห้ไปด้วย ระยะทางเป็นกิโลเลย ใครโทรหาโทรตามก็ไม่รับ วันนั้นรู้สึกไม่ไหวจริงๆแล้ว ตัดสินใจเดินไปท่าน้ำที่วัด ส่งข้อความลาแฟน แล้วนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น มีคนในวัดมาเจอเขาเลยมาถามมาคุยด้วย แล้วโทรเรียกแฟนเรามารับ กลับมาบ้านเราก็หมดอาลัยตายอยากเหมือนเดิม จนเข้าเดือนที่สองก็ไม่ดีขึ้น ช่วงนั้นวูบเป็นลมบ่อยมาก เกือบทุกวัน จนไป รพ. หมอตรวจการตั้งครรภ์ให้และบอกว่าเราท้อง นั่นล่ะค่ะทำให้เราพยายามกลับมาดูแลตัวเอง กลับมาใช้ชีวิตให้ดี ทำให้เราอยากหายใจต่อ ถ้าเราไม่มีท้องนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะเป็นยังไงต่อ สำหรับคนอื่นอาจจะมองว่าเรื่องเล็ก แต่สำหรับคนที่ไม่มีพ่อแม่และญาติแบบเรา ความสูญเสียทุกอย่างคือปัญหาหนักมากค่ะ บางคนบอกเดี๋ยวน้องก็มาใหม่ได้ ก็ใช่ แต่เขาก็คือสิ่งที่เราสูญเสียไป ทุกวันนี้เรายังเก็บสมุดฝากครรภ์ ที่ตรวจ ภาพอัลตร้าซาวด์ไว้อยู่เลย และน้องในท้องตอนนี้ก็ใกล้คลอดแล้ว อยากจะบอกให้สู้ๆ นะ อย่าปล่อยให้อารมณ์ดิ่งจนเป็นแบบเรา

ปกติของแม่ที่ผ่านเหตุการ์ณนี้มาค่ะ ให้อภัยตัวเองนะคะ แม่ไม่ได้เจตนาอย่าโทษตัวเองเลยค่ะ น้องลืมของเดี๋ยวน้องก็กลับมาค่ะ พักกายพักใจให้พร้อมรอน้องกลับมานะคะ พี่สาวเราแท้ง 2 ครั้ง ครั้งที่ 2 แท้งตอนอายุ 37 ปี ตอนนี้เป็นแม่ลูก 2 ไปแล้วค่ะ คนโต 8 ขวบ คนเล็กจะ 2 ขวบ แต่ถ้าให้พูดในเชิงวิทยาศาสตร์ เป็นกลไกลของธรรมชาติค่ะ เด็กถ้าเขาไม่สมบูรณ์เขาจะหลุดออกเพื่อรอปฏิสนธิใหม่แบบสมบูรณ์ครบพร้อม ไม่ได้เป็นที่มดลูกอย่างเดียว เกี่ยวกับกระบวนการแบ่งเซลล์ด้วยค่ะ บางเคสมดลูกแข็งแรงแต่ตัวอ่อนไม่สมบูรณ์เลยหลุดก็มีค่ะ