ให้กำลังใจคุณแม่นะคะ ถ้าเราทำทุกวิถีทางแล้ว น้องไม่มา หรือร่างกายเราต้องทนเจ็บบ่อยๆ เราเลือกที่จะไม่มีดีกว่าค่ะ สงสารตัวเอง เพราะเราไม่สามารถทำเด็กหลอดแก้วได่เนื่องจากราคาสูงมากๆๆ ทางนี้ตอนแรกเอกทำ IUI ครั้งที่1ก่อนค่ะ เนื่องจากเรากับสามีแต่งงานกันเราอายุ 37จะ38 และสามีอายุ44ปี แต่งเสร็จรอมาปีกว่าน้องก็ยังไม่มาบวกกับอายุมากแล้วเลยตัดสินใจไปทำ IUI ที่คลีนิคพิเศษมีบุตรยากเป็นเคสหมอเฉพาะทางค่ะ ครั้งแรกคือไม่ติดค่ะ ฉีดยาทุกอย่างเจ็บมากๆๆค่ะทรมาน ที่ตั้งใจหวังไว้ไม่ได้ ตอนไปทำช่วงไข่ตกก็ภาวนาขออย่าให้มีเลือดออกมาเพราะอยากให้การตั้งครรภ์สำเร็จ สรุปเลือดออกมาเยอะมากๆๆร้องไห้โฮเลยเราจำความเสียใจวันนั้นได้ดีมากๆ เลยคุยกับสามีว่าถ้าเรามีลูกไม่ได้ก็อยู่กัน2คนตายายนะ เลยตัดสินใจทำ IUIครั้งที่ 2 เป็นครั้งสุดท้าย เจ็บตัวกว่ารอบแรกค่ะต้องฉีดทั้งกระตุ้นไข่ตก หลายเข็มค่ะ ส่วนตัวคือไม่ชอบการฉีดยาเอามากๆๆค่ะ กลัวเข็ม เจ็บ สรุปรอลุ้นครั้งที่2 ติดแบบ งงๆค่ะ เพราะคุยกับสามีแล้วว่าถ้าเค้ามาคือมา ถ้าไม่มาก็ไม่เป็นไร จะไม่ไปถึงขั้นหลอดแก้วค่ะค่าใช้จ่ายสูงมากๆไม่ไหวค่ะ สิ่งที่อยากจะบอกคือ การที่ไม่มีลูกก็มีความสุขนะคะ เพราะเราตอนนี้น้อง 4เดือนแล้วเรายังคิดเลยถ้าย้อนกลับไปถ้าเราไม่มีทุกวันนี้คงไม่ต้องกังวลคุณภาพชีวิตเค้า สงสาเค้ามากๆๆค่ะมนุษย์วัคซีนต้องเกิดมาในยุคเชื้อโรค คุณภาพชีวิต เศรษฐกิจข้าวของแพงมสกๆๆค่ะยิ่งของใช้ ผ้าอ้อม เเพมเพิส อุปกรณ์ต่างๆของเด็ก ไม่ถึง3เดือนหมดเกินแสนค่ะ ยังไม่รวมความเสี่ยงระหว่างตั้งครรภ์นะคะ ทั้งภาวะเบาหวาน คุณต่อสู้หนักมากๆ ต้องประคองให้เค้าครบอายุครรภ์ให้ได้มาก ของเราน้อง 38สปดาห์3วันหมอให้ผ่าฉุกเฉินค่ะรกพันคอน้อง 2 รอบ แถมนกเสื่อมน้องตัวเล็กหยุดโต,มันคือความเครียดจริงๆค่ะ พอคลอดเเล้วต้องลุ้นอีกขนาด MFM ตรวจแบบพิเศษละเอียดก็ไม่ได้หมายความว่าเด็กจะสมบูรณ์ 100%นะคะ เคสเราลูกมีผังผืดใต้ลิ้นต้องตัดออก วันที่ส่งเค้าเข้าห้องผ่าตัดเราร้องไห้ค่ะ ถีงมันจะไม่เจ็บแต่เราคนเป็นแม่ร้องไห้ค่ะ และเเจ็คพอตคือน้องมีนิ้วเกินมาค่ะ ในอนาคตต้องผ่าตัดสงสารลูกมากๆๆค่ะ ถ้ารับความเสี่ยงได้ก็ตั้งใจมีต่อได้ค่ะ มีหลายเคสนะคะลูกตัวเหลือง ต้องห่างจสกแม่บางคนไม่ได้กลับพร้อมลูกค่ะ บางเคสเด็กป่วยโรคแปลกๆเกิดขึ้นเยอะ เราเจอเคสแม่2 คนที่รู้จักเกิดไล่ๆกันค่ะ คนนึงน้องมีลำไส้ปูดตอนMFMไม่เจอค่ะ อีกคนเป็นอีกโรคที่นีฟไม่สามารถตรวจเชิงลึกได้ค่ะ โรคที่เกิดขึ้นในล้าน คล้ายๆออทิสติคค่ะ และเมื่อคลอดแล้วต้องเผชิญกับปัญหนภาวะซึมเศร้า ยาวนานค่ะ ผอมโทรม แทบไม่ได้นอนสามีต้องมาช่วยอุ้มค่ะ เพราะกว่าแผลคลอดจะหาย เราแพ้ยาหลายตัว สุดๆๆไปเลยค่ะ มีรุ่นพี่ญาติหลายๆๆคนที่เค้าขอไม่ไปต่อเราคิดว่าเค้าโชคดีมากๆ อนาคตเด็กคนนีงที่จะต้องเติบโตไม่ง่ายเลย ต้องวางแผน ต้องทำประกันเด็กค่าใช้จ่ายค่าเทอม มันคือความรับผิดชอบที่สูงมากๆ สุดท้ายลูกเราในอนาคตเค้าก็ไปมีครอบครัวของเค้าค่ะ สุดท้ายเราก็ต้องอยู่กับสามีกัน2 คน การไม่มีลูกก็เป็นลาภอันประเสริฐเหมือนกันนะคะ หมดห่วง ไม่ต้องกลัวว่าอนาคตเค้าจะยังไง ลองตัดสินใจดูค่ะ บางเคสไปทำเยอะไม่มีก็มีค่ะ อยู่ๆมาเองก็มี ขอให้โชคดีนะคะ
อ่านเพิ่มเติม
