ความทรงจำของเจ้าตัวน้อย

#ท้องแรกคะ ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง เมื่อต้องได้ยินคำว่าให้ยุติการตั้งครรภ์ เราแต่งงานเดือนธันวาคม หลังจากนั้นเราได้ตรวจและรู้ว่ากำลังจะมีน้อง เราดีใจมาก เราตั้งใจไปตรวจเลือดเพื่อเตรียมฝากครรภ์ ในวันที่ 13 ก.พ เราไดจาะเลือด พร้อมทั้งได้ซาวดูน้องฟังเสียงหัวใจ เราและแฟนดีใจมากเมื่อได้ยินเสียงหัวใจน้อง หลังจากนั้นหมอนัดฟังผลเลือด 27 ก.พ (เราไม่มีอาการแพ้อะไรเลย กินเก่งมาก บำรุงอย่างดี) เมื่อวันหมอนัดมาถึง ผลเลือดพ่อแม่ดีทุกอย่าง พอถึงช่วงหมอซาวดูน้อง ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ หมอซาวนานมาก และตัวน้องไม่โตขึ้นจากครั้งก่อน และที่ทำให้น้ำตาไหลออกมาคือช่วงฟังเสียงหัวใจ เราไม่ได้ยินอะไรเลย หมอหาจุดหัวใจน้องเพื่อจะฟังเสียงก็ไม่เจอ เราตกใจและเสียใจไปพร้อมๆกัน ว่ามันเกิดแบบนี้ได้ยังไง หมอถามเราว่ามีเลือดออกทางช่องคลอดไหม เราตอบว่าไม่มี หมอเลยให้ดูอาการอีก บำรุงอีก2อาทิตย์แ ล้ววันที่13มีนา มาดูกันอีก หมอบอกว่าถ้าน้องไม่มีการพัฒนาหมอขอให้ยุติการตั้งครรภ์ แอดมิดวันนั้นเลย ใจนึงก็แอบมีหวัง และเศร้า เครียดไปพร้อมกันที่รับรู้เรื่องราวแบบนี้ จากนั้นเราก็ดูแลตัวเองบำรุงตลอด จนวันที่13มีนามาถึง หมอซาวอีกครั้ง ผลเหมือนเดิม เราเสียใจร้องไห้มาก เราไม่มีอาการอะไรที่เตือนว่าจะต้องแท้ง หมอบอกเพียงว่าตัวอ่อนไม่สมบูรณ์ ใจเราพังคนท้องแรกที่ไม่สมหวัง ต้องไปแอดมิดให้หมอเหน็บยา จนวันที่น้องหลุดออกมา ภาพมันยังคงติดตาและฝังใจนั่นคือ ลูกของเรา 😢 เรายังคงสงสัย หรือเป็นเพราะเราทำงานหนักไปเดินขึ้นลงอาคารสอนมากเกินไปรึเปล่า รึนั่งรถบ่อย เราทำใจไม่ได้ 😔 ขอให้ครั้งต่อไปเราได้สมหวังเหมือนแม่คนอื่นๆนะคะ (12สัปดาห์)ความทรงจำ