ตั้งแต่คลอดลูกจะ1 เดือนแล้ว เราเลี้ยงลูกเองคนเดียว ไม่มีพ่อแม่คอยช่วย ท่านอยู่ต่างจังหวัดยังไม่มีใครได้เห็นหน้าหลานแบบตัวๆเลย เห็นแค่ทางวีดีโอคอล เล่าก่อนว่า เราอยู่กับแฟน ตอนปวดท้องคลอดเป็นช่วงที่แฟนต้องอบรมเข้าทำงานติดต่อกัน 10 วัน ลาไม่ได้ไม่งั้นต้องเริ่มใหม่หมดไม่ก็ลาออกเลย ละอยู่ในช่วงลำบากที่ต้องการงานนั้นมากๆจริงเพราะลูกกำลังจะเกิด ภาระค่าใช้จ่ายเยอะ เราเลยเข้าใจในจุดนั้น โอเคยอมนอนรอคลอด แบบไม่มีสามีอยู่เฝ้าหน้าห้อง เป็นความเจ็บปวดที่มันทรมานที่สุดในชีวิต เหมือนจะขาดใจตาย อยากให้มีคนคอยอยู่รอข้างนอกห้องเผื่อเราเป็นอะไรไปตอนนั้นคิดงี้จริงๆละอยากได้กำลังใจด้วย แฟนเรากำลังอบรมอยู่ ไม่สามารถพกมือถือเข้าไปอบรมได้ ตอนค่ำเขาเสร็จอบรม ก็ได้แต่ส่งข้อความกับโทรมาให้กำลังใจ เราก็เข้าใจบอกไม่เป็นไร ยังไงมาก็เข้ามาในห้องคลอดไม่ได้อยู่ดี มันดึกละด้วย บอกให้เขามาอีกวันแทนเพราะคงคลอดแล้ว เราทนปวดตั้งแต่เที่ยง จน5 ทุ่มครึ่งถึงจะคลอด ละคือเรานั้งรถไปโรงพยาบาลคนเดียว ทำทุกอย่างคนเดียว ตอนคลอดเรามีไข้และภาวะครรภ์เป็นพิษหลังคลอด ความดันสูง เท้าบวมขาบวมหนักมาก แล้วลูกคลอดมาก็มีไข้เหมือนกัน โดนแยกกันตั้งแต่ห้องคลอด เรามาพักฟื้น เป็นห้องพักรวมธรรมดา แต่พยาบาลดูแลดี ช่วยดูลูก ช่วยดูเรา กว่าเราจะได้เจอลูกคืออีกวันนึงเลย รอไข้น้องลด วันที่คลอดคือวันพุธ ซึ่งแฟนเราต้องอบรมทำงานจนถึงวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ถึงจะหยุด ละเวลาเยี่ยมคือ 12:00-18:00 เท่านั้น เลยเวลาเข้าไม่ได้เด็ดขาด ที่ห้องพักฟื้นเข้มงวดมากๆ แฟนเราเลิกงาน6โมงคือมาไม่ทันแน่นอน เราอเทน ดูแลลูกเองคนเดียวอยู่ 3 วัน เป็น 3 วันที่ยาวนานมากๆ ปวดท้องเพิ่งคลอดเนอะ ปวดแผลเย็บ เท้าบวมปวด ไม่ได้นอนเลย จริงๆคือแทบไม่ได้พักเลย เรานอยมาก เตียงอื่นมีสามีมาดูแลมาเยี่ยมทุกวัน แต่เราคิดว่าเราต้องเข้าใจแฟน เขาทำงานเพื่อหาเงินมาดูแลครอบครับดูแลลูก แล้วมันจำเป็น เราเลยอดทน มีร้องไห้ทุกวัน ด้วยความเหนื่อยความน้อยใจความเสียใจ จนวันเสาร์ เราดีใจมาก เพราะวันนี้แฟนได้มาหามาเจอเรากับลูกแล้ว 😭 แต่ก็อยู่ได้แปบเดียว เพราะหมดเวลาเยี่ยม ละเราคิดว่าวันเสาร์จะได้กลับบ้าน สรุปลูกตัวเหลืองต้องเข้าตู้อบอีก 2วัน วันอาทิตย์แฟนก็มาเยี่ยมอีก จนกลับ วันจันทร์หมอให้กลับบ้านได้ แต่แฟนเราต้องทำงานอีก เราเลยคิดว่ากลับเองก็ได้ สรุปพยาบาลไม่ยอม บอกญาติหรือใครก็ได้ต้องมารับกลับ มาทำเรื่องเอกสารการเงิน ยาให้ แม่ไปทำเองไม่ได้เพิ่งคลอด เราเลยบอกแฟน ปกติแฟนจะเห็นเราเป็นคนเก่ง ทำไรเองได้หมด คือพูดง่ายเราแทบทำอะไรเองได้ทุกอย่าง ไม่ค่อยรบกวนใคร แต่ปัญหาก็มีปากเสียงกันนิดหน่อย เราน้อยใจด้วย ไม่มีใครมารับกลับ จนตกลงว่า จะมารับ 6โมงเลิกงาน พยาบาลมาถามว่าจะกลับตอนไหน ญาติมารับตอนไหน หลายรอบจนเราร้องไห้ จนแฟนทักบอก ว่าคงเลิกชเามาไม่ทันเวลาการเงินปิด เรายิ่งเสียใจ เลยบอกงั้นจะโทรบอกญาติ ให้มารับแต่ไม่รู้เขาว่างมาไหม พูดไปมาจนบอกงั้นจะรีบมาให้เร็ว เขาเลยนั้งวินมา จนทันพอดีเปะ ละกลับ คือมันนอยด้วยปัญหา ว่าไปคลอดเอง พักฟื้นเองไม่มีแฟนมาอยู่ด้วยเลย ละเหนื่อยมากไม่ได้พัก แถมแหนดันได้งานตอนเราคลอดพอดี คือมันติดขัดไปหมด แม่แฟนป่วยวันที่เรากลับจากโรงพยาบาลอีก แฟนมาส่งเสร็จต้องไปดูแม่ต่อ เรานั้งร้องไห้กอดลูก เราไม่รู้ว่าเราผิดไหมที่งอแง ร้องไห้ เราพยามเข้าใจเขาทุกอย่างนะ ทุกวันนี้ ดูแลลูกเองแทบคนเดียว100% แฟนเลิกงานกลับมาค่ำ อุ้มบ้างนิดหน่อย ละนอน เราต้องซักผ้าเอง หาข้าวกินเอง ทำทุกอย่างเอง ปวดแผลก็ทน แฟนเราทำงานบ้านไม่เป็นเลยด้วย เราเหนื่อยมากๆ พอเราร้องไห้บอกเขา เขาก็พูดว่าแค่อยู่บ้าน จะเหนื่อยอะไร เราจุกอกมาก น้ำตาไหล วันหยุด เขาก็จะมีธุระนั้นนี่ที่ต้องไปทำตลอด ไม่ค่อยมีเวลาอยู่บ้านกับเรากับลูก เราก็เข้าใจว่ามันต้องทำธุระอะเนอะ แต่เรามารู้ว่าเขาไปดูหนังคนเดียวคลายเครียด เพราะเขาบ่นตลอด ทำงานเครียดมาก กดดันมาก แต่เราก็ไม่ว่าไร เข้าใจบอกว่าดีแล้วพักผ่อนสมองบ้าง แต่พอวันหยุดอีกวัน ก็รีบไปดูแม่อีก เราไม่รู้ว่าเราต้องรู้สึกยังไง ต้องเข้าใจขนาดไหน เขาถึงจะมองเห็นว่าเราต้องการเขาต้องการเวลา ความใส่ใจห่วงใยจากเขสเหมือนกัน ถึงเก่งแค่ไหน แต่ก็เหนื่อยเป็น แต่เขายังมีเวลาว่างไปผ่อนคลายไปทำนั้นนี่ เราแค่คิดว่าทำไมเวลาว่างตรงนั้นไม่มอบให้เรากับลูก อยู่ช่วยเราบ้าง ตอนนี้คือไม่กล้าจะร้องไห้ให้เขาเห็น เขาจะหาว่าดราม่าอีก พูดไรเยอะก็ไม่ได้ เขาไม่ชอบให้บ่น เราทำได้แค่ดูแลลูกไปเพราะตอนนี้ลูกสำคัญกว่าความรู้สึกเหล่านั้นของเรา เราต้องตัดความต้องการทั้งหมดของเราออกไป เพื่อลูก #ขอบคุณที่รับฟังค่ะ
Kanok.K