ตอนนี้เราท้องได้ 8 เดือน ตลอดระยะเวลาที่เราตั้งท้อง เราสู้อดทนคนเดียวมาโดยตลอด ถามว่าเราเหนื่อยไหมเราตอบเลยว่าเราเหนื่อยมากๆ ร้องไห้ทุกวัน และฉันรู้ว่าฉันกำลังทำร้ายลูก แต่ฉันไม่สามารถจะหยุดคิดเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้ พ่อของลูกเราติดต่อกันตลอด แต่สิ่งที่เราต้องการคือได้อยู่กับพ่อของลูก แต่มันเป็นไปไม่ได้ เรายอมมีปัญหากับที่บ้านเพื่อจะได้ไปอยู่กับเขา แต่เขาที่สัญญาว่าจะมารับเราและเขาก็ไม่มา 4 เดือน ที่ฉันไม่ได้เจอเขาได้แต่ติดต่อกันทางโทรศัพท์ จนฉันคิดว่าการที่ยังติดต่อกันแบบนี้คนที่ต้องเสียใจคือฉันที่ยังรอและกำลังหลอกตัวเอง ฉันคิดว่าฉันควรจะพอ และเลิกให้โอกาสกับเขาสักที ควรกับมารักตัวเองรักลูกบ้าง ถึงไม่มีเขาเราก็ต้องอยู่ให้ได้ ลูกในท้องคือกำลังใจของฉันตอนนี้ ฉันรอวันที่จะได้เห็นหน้าลูกทุกวัน และลูกจะทำให้ฉันลืมทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น