การที่เราท้องนับยังไงค่ะ เช่น เรามี

ตอนนี้ท้องได้7เดือนแล้วค่ะ มกรานี้ก็คลอดแล้วแต่อยู่ดีๆก็มีความคิดเข้ามาในหัว ไม่พร้อมมีน้องเพราะอะไรหลายๆอย่าง จะจัดการความคิดยังไงดีค่ะ ก่อนจะรู้ว่าท้อง เราไม่มีอาการอะไรเลยค่ะ ทำไมถึงชล่าใจ!?? 4-5ปีมานี้เราปล่อยในกับแฟนเก่า ตลอด 4-5ปี ก่อนจะมาเจอคนใหม่ก็ปล่อยอีก1ปีเกือบ2ปี ประจำเดือน5-6เดือนมาครั้ง หรือแทบไม่เคยมาเลย เราเลยไม่ได้เอะใจ เราทำงานเป็นprค่ะ ดื่มกินเหล้าบ่อยมากๆ แต่ก่อนจะตรวจว่าท้องคือกินเหล้าหนักเพราะทำงานหาเงินใช้หนี้อยู่ แต่มาตรวจเจอน้องก็ได้3เดือนกว่าแล้ว หยุดทำงานหาของขายแต่ก็มีอุปสรรคตลอดโดนโกงบ่อยมาซิ้อเสื้อผ้ามือ2มาขาย รายได้ก็ได้จากตรงนี้ นี้สินก็ยังเหลืออีก30,000สุดท้ายจะหมดก็ไม่หมดสักที ได้แต่จ่ายดอก ประคับประคองตัวเองไป พอมาคิดยังไม่พร้อมไห้น้องเกิด เพราะค่าใช้จ่ายในอนาคตหรืออะไรหลายๆอย่างท้อแท้ไปหมดแต่พอเห็นคลิปเด็กในติ๊กต็อก ก็ด่าตัวเองทำไมมีความคิดแย่ๆแบบนี้ ลูกเราทั้งคนนะ อีกแค่นิดเดียวเขาก็จะเกิดมาเป็นโลกทั้งใบของเราแล้ว (เราไม่มีครอบครัวช่วยนะค่ะ พอเขารู้ว่าเราล้มเขาตัดหางปล่อยวัดเราค่ะไม่ขอรับรู้อะไรเกี่ยวกับเราแต่ตอนเรามีเงินเราให้เขาทุกบาททุกสตางอยากให้ครอบครัวมีกินมีใช้) อาจจะเป็นเพราะเรานอยอยากได้ความรักจากพ่อแม่ครอบครัวหรือคำปรึกษาจากพวกเขาแต่ไม่มีเลยค่ะ ทุกวันนี้ดีที่มีแฟนและครอบครัวแฟนคอยช่วยเหลือ ไม่รู้เหมือนกันค่ะมาตั้งกระทู้เพราะอะไร หนูคงอยากพูดอยากระบายอยากปลดปล่อยมันออกมามันอึดอัดพูดกับใครไม่ได้เลย #ขอบคุณล่วงหน้านะคะ

1 ตอบกลับ

เราไม่จำเป็นต้องรัก ให้ค่าคนที่ไม่รัก เห็นใจเราค่ะแม่ ในเมื่อเขาไม่รักเรา เราก็ต้องรักตัวเองนะ เราไม่จำเป็นต้องร้องขอความรักความเห็นใจจากใครถ้าเรามีสิ่งนั้นให้ตัวเองแล้ว เขาให้ค่าเราแค่เพราะเรามีเงินให้ ก็ถือว่าใช้เงินซื้อตาให้ตัวเองแล้วกันค่ะ ยอมรับความจริงอย่าหลอกตัวเองจะได้ไม่ต้องทุกข์นาน หลุดออกมาให้ได้แม่ แม่มีแฟนที่ดี มีครอบครัวแฟนที่ดีอยู่นะ เราชีวิตไม่ได้ดีเลยค่ะ ตั้งแต่เด็กยันทุกวันนี้เราไม่เคยมีความสุขกับการมีชีวิตเลย เราอยากจากโลกนี้ไปมาก ช่วงมีลูกช่วงหลังคลอดยิ่งหนักค่ะ ไม่มีใครเข้าใจเห็นใจใส่ใจเราสักคนหันไปทางไหนก็เจอแต่ตัวเองกับลูก เป็นภาวะซึมเศร้าหลังคลอดอีกเกลียดลูกมาก อยากฆ่าให้ตาย อยากตายหนีมัน ไม่อยากอยู่ต่อ คิดสั้นทุกวินาที ร้องไห้จมทุกข์ทุกวัน แต่อีกใจนึงก็คอยเถียงตัวเองตลอดว่าไม่ใช่ ฉันรักลูก เขาคือทุกอย่างของฉัน เขาคือเหตุผลเดียวที่ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อ ฉันจะต้องอยู่ต่อเพื่อทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุด เราฮึดสู้ ทิ้งทุกสิ่งที่ถือแล้วหนักถือแล้วทุกข์ แคร์คนที่แคร์เรา รักตัวเองมากขึ้น กอดตัวเอง ให้กำลังใจตัวเอง ชมตัวเอง มีความสุขอยู่กับลูก สุดท้ายปลงตกเลยรอดมาถึงทุกวันนี้ค่ะ

แต่ไม่ได้รักแม่เหมือนเดิมแล้วนะคะ กับผัวแม่ตอนนี้เขาก็กลับมาอยู่บ้านเราได้ปีแล้วค่ะ ประสบอุบัติเหตุขาหักต้องพักฟื้น ส่วนเราปลงละ ช่างมันเถอะ ความทุกข์ถือไว้ก็เท่านั้น เอาเวลาไปมีความสุขอยู่กับลูกดีกว่าค่ะ ชีวิตที่แบกความทุกข์คิดวนเวียนแต่อะไรลบ ๆ มันไม่แฮปปี้หรอกแม่ ทำในสิ่งที่พอใจจะทำมีความสุขที่จะทำก็พอค่ะ อย่าไปเป็นทุกข์เพราะใครเลยแม่ จิตใจเมื่อดิ่งลงไปแล้วมันเอากลับคืนมายากนะ

คำถามที่เกี่ยวข้อง

คำถามยอดฮิต

บทความเกี่ยวข้อง