อยากระบายค่ะ

เขาไม่เข้าใจไงคะ ว่าคนท้องมันหางานยากมาก ถ้าไม่ใช่เอกชนหรือเป็นราชการที่มีระบบรองรับ คนท้องแทบจะถูกเชิญออกจากงานทันทีเลย แถมสมัครงานหางานก็ยากอีก คนท้องก็อยากทำงานจ้า แต่ไม่มีที่ที่รับเข้าทำงานไง เราตอนท้องทะเลาะกับแม่หนักมากค่ะ ทะเลาะกันเรื่องผัวใหม่แม่ เขาลวนลามเรา แต่แม่บอกว่าถ้าไม่มีเขาเราก็เรียนไม่จบหรอก แม่เอาเงินเขาให้เราไปรร.ทุกวัน สำนึกบุญคุณบ้าง แล้วก็หุบปากอยู่เงียบ ๆ ไม่ต้องออกสิทธิ์ทวงเสียงของตัวเอง คือป้องผัวนั่นแหละ วินาทีนั้นโลกเราเหมือนพังลงต่อหน้า เรามีแม่แค่คนเดียว พ่อเสียแต่เล็กแล้ว เลยคิดมาตลอดว่าอยากจะดูแลแม่เพื่อทดแทนในส่วนของพ่อ แต่พอเจอพูดแบบนั้นเรานอนคิดว่าจะย้ายไปอยู่กับสามี หรือจะตายไปตอนนี้เลยดี แต่เพราะลูกเราเลยอยู่ต่อ เราไม่อยากพรากชีวิตลูก จากวันนั้นเราเลยยกลูกไว้เป็นเหตุผลของการมีชีวิตต่อ ไม่ว่าใครจะยังไง จะทำตัวแย่พูดจาแย่ใส่เราจะไม่สนไม่แคร์ใครอีก คนเดียวที่เราสนใจคือลูก คนที่เรารักมีคนเดียวก็คือลูก พอถึงวันที่ลูกเรียนจบใช้ชีวิตได้โดยไม่ต้องพึ่งพาเราแล้ว เราก็จะยุติชีวิตตัวเองค่ะ เราดิ่งจนถึงขั้นว่าแม้แต่ลูกก็ไม่ได้ทำให้เราอยากมีชีวิตอยู่จนแก่ตายเลย ส่วนกับแม่เราก็ยังรักแกนะ แต่ไม่ได้มากเท่าเดิมหรือแคร์ขนาดนั้นแล้วค่ะ

เราก็ไม่ได้ทำงานค่ะ บางครั้งก็คิดมากร้องไห้แต่เวลาที่เห็นลูกดิ้นเราจะพยายามปล่อยวางค่ะไม่คิดอะไรอย่าจดจ่อกะอะไรที่มันเครียดๆค่ะ แฟนเราทำงานคนเดียว ทั้งจ่ายค่างวดรถ ค่าเช่าบ้าน ค่ากิน และเงินเดือนโดนหักหนี้ที่เบิกใช้ก่อนด้วยพูดได้เลยว่าไม่พอใช้หรอกค่ะเรารู้ว่าทุกวันนี้เงินที่ใช้จ่ายส่วนนึงคือยืมบริษัททั้งนั้นบางทีก็เครียดที่ต้องเป็นภาระเขา ยืมพ่อแม่มาด้วยถึงจะไม่เยอะแต่ยังไม่ได้ใช้คืนเลยแต่พ่อแม่ก็ยังอยากช่วย เราเคยร้องไห้เพราะคิดว่าเป็นภาระคนอื่นแต่พอมาคิดกลับกันคนที่เขาทำเพื่อเรากะลูกไม่ว่าจะเป็นแฟนหรือพ่อแม่เขาเต็มใจทำให้เพื่อให้เราได้สบายใจแล้วเราต้องมานั่งเครียดทำไมถึงมันอาจจะมองเหมือนเห็นแก่ตัวแต่คนท้องจะไปหางานทำที่ไหนสิ่งที่ต้องทำคือดูแลตัวเองและลูกให้ดีที่สุดเพื่อคนที่เขาทำเพื่อเราจะได้มีความสุขไปด้วยยิ้มเข้าไว้ชีวิต เวลาเครียดๆเป็นธรรมดาที่คำพูดบางอย่างที่ทำร้ายจิตใจมันจะออกมาจากปากคนที่เรารักแต่ช่างมันค่ะลืมๆมันไปซะร้องได้แต่อย่านานเอาจริงๆตั้งแต่ท้องทะเลาะกะแฟนแค่ไหนเราจะไม่ซึมเกินครึ่งวันค่ะหารัยทำและลืมมันไป