เหนื่อยกายแล้วยังเหนื่อยใจ ระบายมาได้เลยนะแม่จ๋า 😢

ไม่รู้ว่าเป็นเป็นเพราะท้องหรือเป็นเพราะอะไรความรู้สึกที่เรารู้เราคิดแค่รู้สึกว่าเหงามากขึ้นเหมือนอีกคนไม่เข้าใจเรามากขึ้นรู้สึกน้อยใจโกรธงอลได้ตลอดเวลาบางทีนั่งนึกถึงการกระทำหรืออะไรบางอย่างของเค้ายังมานั่งคิดมากคิดไปนั่นนี่ต่างๆนาๆร้องไห้คนเดียวก็มี..รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวต้องทำไรอะไรเองคนเดียวทุกๆอย่างพึ่งใครไม่ได้นอกจากอดทนก้าวผ่านไปเพียงลำพังเหมือนแต่ล่ะวันจะผ่านไปได้เพราะกำลังใจจากตัวเองเท่านั้น อารมณ์คนท้องหรือเพราะโชคชะตามักเล่นตลกเสมอ🤔

เหนื่อยค่ะ ท้อด้วย ทำงานช่วยแม่สามีที่ร้าน ทำเองทุกอย่าง ยกโต๊ะ ล้างจาน เก็บกวาด ไม่เคยได้หยุดพัก ช่วงบ่ายง่วงนอนแทบตายต้องอดทนเอา แม่เหนื่อยอ่ะไปนอนพักพ่อเลี้ยงผัวเหนื่อยอ้ะไปนอนพัก คนท้องเหนื่อย ง่วง อ้ะนั่งเฝ้าหน้าร้านรอ หิวทนเอา จะซื้ออะไรกินเค้าก็บอกว่าให้ประหยัดใช้เงินน้อยๆหน่อย ค่าจ้างไม่มี ช่วยฟรีทั้งนั้น ไปร้านช้าโดนบ่นบอกให้ไปเร็วๆต้องไปตั้งแต่7โมงปิดร้าน2ทุ่ม เหนื่อยจนอยากเลิกกับผัวหลายรอบ จะยอมเลี้ยงลูกคนเดียว บอกหลายครั้งแล้วผัวก็ไม่เข้าใจ

เป็นท้องแรกที่รู้สึกดีเพราะไม่มีอาการแพ้ท้องมากเพราะแฟนแพ้แทนแต่อารมณ์มันจะแปรปรวนขึ้นๆลงๆพยายามไม่เศร้าเพราะกลัวส่งผลต่อลูกในท้องแต่ก็จะโดนคนแถวบ้านพูดให้ว่าใจแตกรีบเอาผัวพูดให้สาระพัดต่างๆนาๆทั้งที่ไม่มีอะไรจริงเลยเราที่เป็นคนได้ยินก็รู้สึกนอยกับเฟลมากกแต่ก็พยายามไม่แคร์คำคนแต่มันก็แอบเอามาคิดไม่ได้เพราะมีคำพูดหนึ่งที่แทงใจเรามากคือ"นิสัยมันก็คล้ายๆกันทั้งตระกูลนั้นแหละ"แบบคือเอามาคิดที่ไรก็ร้องไห้ทุกทีแต่ดีที่คนรอบข้างคอยให้กำลังใจ🤍✌🏻

เพิ่งคลอดน้องได้ 1เดือน18วันค่ะ ให้น้องทานนมแม่+นมผง นมแม่ไม่พอน้องทานเลยเสริมนมผง แม่พยายามปั๊มนมแรกๆได้นิดเดียวหลังๆได้ครั้งละแค่ 2ออนซ์ คนนั้นคนนี้ก็พูดตลอดว่าทำไมให้ทานนมผง เลยบอกไปว่านมแม่มีน้อย อย่าให้ทานนมผงนะมันไม่มีภูมิต้านทานเหมือนนมแม่ อย่าให้ทานเยอะนะเดี๋ยวท้องอืด อย่าอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่อยากเก็บมาคิดแต่บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ใครจะไม่อยากให้ตัวเองมีน้ำนมเยอะๆ เคลียดร้องไห้ตั้งหลายครั้ง แต่แม่ก็สรรหายามากินก็ยังดีที่น้ำนมเพิ่มขึ้นทีละนิดๆ

เหนื่อยเหลือเกิน ท้องแรกแปดเดือน ทั้งต้องทำงาน ทั้งงานบ้าน คนในครอบครัวสามีไม่เคยถาม ไม่เคยเห็นใจ หนักสุดคือสามีก็ไม่เข้าใจ หาว่าตื่นสาย หาว่าขี้เกียจ ยังจะมาโมโหอารมณ์เสียใส่เราอีก บ้านก็ไม่กลับมานอน รายได้เราไม่มี ต้องแบกท้องใหญ่ๆขับรถไปทำงาน แม้แต่ไปซื้อของให้ลูก ก็ต้องไปคนเดียว… ความน้อยใจเพิ่มมาเป็นทวีคูณ พยายามอดทนให้ผ่านไปให้ได้ สุดท้ายน้ำตาก็ไหลไม่หยุด… ถ้าคลอดคงไม่มีใครดูแล จะกินจะทำอะไรคงต้องทำเอง มันเหนื่อยเหลือเกิน

เหนื่อยมากค่ะเหนื่อยกายยังพอทน เราอยู่บ้านที่มีแม่ผัวที่น่ารำคาญ ชอบว่าเรา งานบ้านเราก็ทำ ชอบพูดเหน็บ เราไม่เคยเถียงซักคำแต่ก็อยากจะพูดเหมือนกัน ถ้าสามีได้ยินสามีก็จะว่าเค้าแต่เค้าก็หาว่าสามีเข้าข้างเรา จะให้เราทำงานหนักโดยเอาตัวเองเป็นที่ตั้งนี่สมัยใหม่แล้วนะไม่ใช่สมัยเค้า ทำกับข้าวให้กินก็พูดมากว่าเราทำอะไรแปลกๆ ไม่กินก็กินอย่างอื่นซิจะพูดทำไม เหมือนจะเอาชนะเรา บางทีเราถึงกับร้องให้ ดีที่ผัวเข้าใจเราทุกอย่าง ใครเจอแบบนี้บ้าง

ตอนนี้ท้องได้4 เดือนแล้วค่ะ แต่มีเรื่องเครียดแล้วได้ร้องไห้แทบทุกอาทิตย์ ขอโทษลูกในท้องทุกครั้งที่ร้องไห้ แม่กลั้นไม่ไหวจริงๆ ทั้งสิ่งรอบข้างที่เจอสามีเรามีลูกติดหนึ่งคนค่ะ เวลาเขาจะสั่งสอนลูก ลูกก็จะเอาเรื่องพ่อด่าไปบอกแม่เขา แม่เขาก็จะมาด่าสามีเราแล้วก็ลามมาว่าเราว่าสำออยแพ้ท้องบ้าง เยอะแยะ เราเจ็บปวดนะ เจ็บสุดตรงที่สามีเราไม่เคยปกป้องเราเลย ปล่อยให้เมียเก่าด่าเรา นั่งทำงานไปก็น้ำตาไหลไป บางทีก็อยากินยาที่ทำให้ตาย

มีเหนื่อยบ้างค่ะ นอยสามีก็มาก ..พอเราท้อง หาเรื่องซื้อไก่ไข่มาให้เราเลี้ยง 100 ตัว เข้าใจว่าอยากให้มีเงินเพิ่ม แตาเราก็ต้องทำแหละค่ะ เพราะสามีหาเงินคยเดียว และอย่างว่าเค้าเป็นคนให้เราออกจากงานเอง จริงๆ เราก็น้อยใจทำไมต้องให้เราออกจากงานทั้งที่งานสบายมาก แต่ก็เนาะพอแต่งงานเค้าเลยไม่อยากห่างกัน เฮ้อ .. .. แต่สุดท้ายเราต้องอยู่ด้วยกันต้องเข้าใจกันช่วยกันแหละ ตอนนี้ท้อง 8 เดือนแล้ว อดทนมากๆ ✌😊😊 เพราะเริ่มเหนื่อยมากขึ้น สุดๆ

แม่บ้านนี้ท้องที่สามท้องนี้รู้สึกว่าขี้หงุดหงิด,ขี้น้อยใจ,ขี้เหวี่ยง,ขี้วีนทุกอย่าง น้อยใจแฟนเก่งร้องไห้บ่อยแล้วแม่จะต้องแยกกับแฟนเพราะแฟนทำงานทุกวันแฟนกลัวจะเอาโควิดมาติดลูกเลยและตัวแม่เองเพิ่งจะมีภาวะแท้งคุกคามไปถ้าอยู่บ้านแฟนไม่มีคนดูแลเลยมาอยู่บ้านแม่ ยิ่งทำให้เรายิ่งเครียดร้องไห้ตลอดเลยะค่ะ แฟนก็ค่อยปลอบอย่าเครียดนอนพักผ่อนเยอะๆแต่ก็เป็นช่วงอารมณ์ที่แอบร้องไห้อยู่ดีค่ะ

ท้อมากค่ะทำงานคลังมาเกือบ3ปีมีแพลนจะออกสิ้นปีที่ผ่านมาแต่น้องมาซะก่อนเลยต้องอยู่ต่อรอจะกว่าน้องจะคลอดงานที่ทำทุกวันนี้หน้าที่แบบเดิมกับตอนไม่ท้องเลยค่ะมีทั้งของเบาขอบหนักอันไหนหนักมากๆเราก็ไม่ฝืนนะคะที่สำคัญคือเดินค่ะเดินทั้งวันต้องเดินตามงานแก้งานเหนื่อยมากๆค่ะสงสารลูกมากเรารู้สึกเลยว่าอ่อนล้ามากอยากจะออกก็สงสารแฟนอีกต้องทำงานคนเดียว ตอนนี้จะ19wแล้วค่ะ อีกนานเลย ท้อแท้มากๆ