เหนื่อยกายแล้วยังเหนื่อยใจ ระบายมาได้เลยนะแม่จ๋า 😢

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณพื้นที่ดีๆในส่วนนี้ด้วยนะคะ​ ที่เป็นอีกช่องทางให้เราได้อ่านได้รู้ว่าเราไม่ได้มีปัญหาเพียงคนเดียว เราขอระบายความรู้สึกแรกเลยนะคะ​ ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองท้องก็เข้าเดือนที่3แล้ว​ ส่วนตัวดีใจมากค่ะ​ เริ่มหาชื่อมาตั้งให้ลูก​เลย และบอกกับแฟน​ แฟนก็ไม่ได้อะไร​ แถมเราอยากทำยังไงอะไรก็บอกเค้าพร้อมอยู่กับเราและพาเราไปตรวจไปฝากครรภ์​ พร้อมไปคุยกะพ่อแม่เราทุกอย่าง​ แต่กลายเป็นทางครอบครัวเราซ่ะอีกที่ไม่ยินดีด้วย​ พอเราบอกพ่อกับแม่​ เค้าเริ่มวิตกกังวลด้วยความคิดสมัยเก่าว่าผิดประเพณี​ท้องก่อนแต่ง​ บวกกับเค้าไม่ค่อยโอเคกันกับพ่อของลูกเรา​ ถึงขั้นให้เราไปเอาเด็กออก.. เราเริ่มร้องไห้หนักมาก​ แต่ก็พยายามปรึกษากับแฟนคิดแก้ปัญหาตั้งแต่นั้นมา​ เข้าไปคุยทุกอย่าง​ พ่อแม่ก็ว่าไม่อยากให้มาคุย​ บอกคำเดียวว่ารับไม่ได้​ ให้เราเลือกและให้คิดถึงค่าน้ำนมบุญคุณที่พ่อแม่เฝ้าเลี้ยงดู​ รวมๆคือ​หลายๆคนที่รู้ข่าวที่เป็นญาติใกล้ชิดเราไม่โอเคกับพ่อของลูกเรา​ เพราะกลัวเค้าจะมาเอาสิ่งที่พ่อแม่เราสร้างไว้ให้(คือเรามีฐานะกว่าแฟนค่ะ)​ เรายืนยันว่ายังไงเราก็จะรักษาชีวิตลูกเราไว้เราพร้อมทำทุกอย่าง​ ลึกๆก็แอบเสียใจที่พ่อกับแม่เราคิดแบบนี้​ แต่มันก็คงผิดที่เราตั้งแต่แรก​ เราก็เลยพร้อมที่จะทำต่อจากนี้ให้ดีที่สุด.. ถ้าถามว่าเรื่องกตัญญู​ในหัวอกเรามันก็มีมากเลย​ แต่อีก1ชีวิตที่เค้าไม่รู้เรื่องอะไร​ เราก็ว่ามันสำคัญไม่แพ้กัน จนล่าสุดนี้ยังหาทางออกไม่ได้เลยค่ะ​ แต่ที่แพลนได้คือ​ ตอนนี้เราจะทำทุกวันเพื่อลูกเพื่อพ่อแม่เพื่อทุกคนให้ดีที่สุด #สุดท้ายนี้ขอขอบคุณ​พื้นที่ตรงนี้อีกรอบ​ และขอเป็นกำลังใจให้แม่ๆทุกท่านนะคะ​ ยังไงเวลาก็จะเยียวยาทุกสิ่ง​ เราเชื่อมั่นมากว่า.. การที่เราไม่ทำให้ใครเดือดร้อนและดำเนินชีวิตอยู่บนพื้นฐาน​ความถูกต้องมันจะทำให้ชีวิตเราดีขึ้นในทุกๆวันค่ะ

เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ บางครั้งก็อยากหนีไปร้องให้คนเดียว แต่มีลูกที่คอยให้กำลังใจค่ะ เหตุการณ์เริ่มมาจาก ตอนแรกสามีเป็นคนดีค่ะ แต่พอแต่งงานสามีก็เริ่มติดยา ติดเหล้า สูบบุหรี่ค่ะ ตอนนั้นฐานะโอเคค่ะ หลังจากที่พ่อเขาสูบบุหรี่นานๆ ลูกก็หายใจยากเริ่มแพ้ฝุ่น และมีโรค อื่นๆมากมาย วันนึงพ่อเขาติดยาหนัก ทำร้ายเรา เราเลยหลอกลูกว่า เราจะจัดกระเป๋าไปเที่ยวแบบผู้หญิง กัน แต่จริงๆคือคิดว่าถึงเวลาที่ต้อง บอกลาสามีแล้วค่ะ ตอนนั้นคนโต6ปี คนเล็ก4ปี เรารีบเก็บกระเป๋า ตอนนั้นสามีไปอยู่ กับเพื่อนเขา พอเก็บกระเป๋าเสร็จ เรารีบหนีเลย ไปสนามบินสุวรรณภูมิ แล้วจองตั๋วได้ขึ้นเครื่องตอน 20.00 สามีโทรตามตอนทุ่มนึง แต่เราไม่ได้รับ ตัดสายทิ้ง และลบเบอร์ออกจากมือถือ บล็อคไลน์ บล็อคเฟซ บล็อคทุกช่องทางจากเขา ตอนนั้นเราคิดหนักมากว่าจะ ไปที่ไหนดี ก็เลยพาลูกไป คอนโดเก่าที่ขายไปแล้ว เราซื้อกลับมา คอนโด นั้นอยู่ห่างสามีมาก ผ่านมาปีนึงลูกเราถามหาพ่อ เราเลยบอกเขาทั้งคู่ไปตรงๆ จบเรื่องแล้วค่ะ ตอนนี้การเงินเราพอกินค่ะ ไม่ดีเท่าอยู่กับสามีแต่ว่า สภาพจิตใจดีกว่าเยอะค่า ได้ระบายแล้ว

บ้านนี้ลูกเลี้ยงง่ายค่ะ เรารู้ใจลูกรู้ว่าลูกต้องการอะไร เเต่ที่บ้านสามีนี่สิ ลูกหลับทำไมไม่ล้างจานลูกหลับทำไมไม่กวาดบ้าน ทำไมให้ลูกนอนทั้งวัน มีเเต่ให้ลูกกินเเละก็นอน ทำไมไม่หางานทำ เอากล้วยให้ลูกกินสิ แอบป้อนโยเกิร์ตป้อนขนมป้อนไข่ เวลาเราทำงานบ้านลูกเราร้องไห้ไม่มีใครดูเลยบางครั้ง เเละที่สำคัญบ้านสามีเป็นครอบครัวใหญ่เด็กที่บ้านเยอะมากเสียงดังมากลูกเรานอนต้องได้ไกวตลอดเพราะเสียงรบกวนบางทีเปิดทีวีเสียงดังจนคุยกันไม่รู้เรื่อง ตอนเด็กเสียงดังเราดุเขาก็ไม่ได้ พ่อแม่เขาไม่ให้ดุลูกเขาเราก็ได้เเค่นั้นนิ่งมองลูกเราที่นอนยุในเปล สงสารลูกสงสารตัวเอง หยุดเปลก็ไม่ได้ เลี้ยงลูกคนเดียว แทบไม่มีใครดูช่วยเลย ถึงขั้นเข้าห้องน้ำยังต้องอุ้มไปด้วยทั้งๆที่คนที่บ้านก็เยอะ เราเครียดมากที่ทนอยู่เพราะรักสามี ถ้าไม่มีสามีเราคงออกจากที่นี่นานเเล้ว

เหนื่อยทั้งกลางวันและกลางคืน ตื่นเช้ารีบล้างหน้าเเปรงฟัน เตรียมของให้ลูก พอลูกตื่นก้เช็ดหน้าเช้ดตาเปลี่ยนผ้า ให้นม ลูกตื่นแล้วไม่ยอมนอนต่อ แม่ก้อุ้มวนไปกว่าจะหลับงอแงอีก กินข้าวที9โมง10โมง กินก้ไม่อิ่มต้องรีบมาดูลูกจะตื่นรึยัง วิ่งหน้าวิ่งหลัง ไหนจะซักผ้าลูก ผ้าตัวเอง เก็บกวาดห้องที่นอน ไหนจะปั้มนม เวลา24ชม.นี่แทบไม่พอ เเปปเดียวลูกตื่น โอ๊ยอันนี้ยังไม่เสดอันนี้ยังไม่ได้ทำ หลงหน้าลืมหลัง ดูลูกคนเดียว ไหนจะเรื่องเรียนอีก งานอีก ค่ำมาอาบน้ำลูก งอแงไม่นอนอีก กว่าตัวเองจะได้ทำทุระส่วนตัว พ่อมันก้ไม่ได้ช่วยอะไร ว่าจะงีบหลับกับลูกก้มีนั่นนี่ให้ทำตลอด จะปล่อยวางก้ไม่ได้อีก ลูกตื่นดึกก้ต้องมานั่งให้นม กล่อมนอน ถ้าร้องไห้อีกวันละ3ชม.นอนทีก้เช้าเลย เวลาขี้ยังไม่มีเลย

เหนื่อยมากค่ะ เหนื่อยกับอารมณ์ตัวเอง ลูกคนโต5ขวบ เรียนออนไลน์ ก็ไม่ค่อยสนใจ แม่ต้องคอยดุคอยว่า บางทีแม่ก็ฟิวขาด เบื่อตัวเองมากท้องด้วยแล้วอานมณ์ฉุนเฉียว บางครั้งก็แอบมาคิดคนเดียวสงสารลูกต้องคอยระบอารมณ์แม่เวลาที่เขาดื้อหรือไม่ตั้งใจ แม่จะอารมณ์ฉุนเฉียวกว่าเดิม2เท่า แล้วจ้องเลี้ยงคนกลางอีก24ชม. วัย2ขวบ กำลังอยู่ในช่วงเข้าใจยาก เอาแต่ใจ เลย แม่ก็ใกล้คลอดแล้วอีก2อาทิตย์ แล้วต้อมาเครียดเรื่องเงินอีก แฟนเปิดบริษัท ได้2ปีกว่า บริหารเองทุกอย่าง มาช่วงโควิด ตามเงินลูกค้าไม่ได้ ลูกค้าจ่ายล่าช้า งานเข้าเยอะมาก แต่ตามเงินเก่าไม่ได้ ไม่มีเงินลงทุนงานใหม่ เข้าเนื้อจนตอนนี้หมดตัวก็ว่าได้ เงินมีแต่ยังไม่มาถึงเรา แล้วลูกก็อีกตั้ง3คน วัยกำลังต้องใช้เงิน เครียดสุดๆ ดิ่งสุดๆ

เหนื่อยค่ะ ตั้งแต่รู้ตัวว่าท้อง ท้องแรกเครียดมาก แฟนก็ไม่ได้ใส่ใจเราเท่าไหร่ เรากลัวเราทำอะไรพลาดเพราะไม่เคยมีน้อง ตัวเราเองเลยอยากจะไปหาหมอเขาก็บอกว่าไม่ต้องไปตอนนี้ ไม่เคยมาปรึกษานั่งคุยกันเลยค่ะ เราต้องอาศัยถามเพื่อนถามแม่เราว่าต้องทำยังไงบ้าง ด้วยพอท้องอารมณ์แปรปรวน ยิ่งเป็นแบบนี้ยิ่งน้อยใจใหญ่เลยค่ะ เรานอนเยอะมาก เมื่อยเนื้อตัว อ้วก และเวียนหัวทุกวัน นอนเท่าไหร่ก็ไม่พอ ปวดนมมาก ลุกเข้าห้องน้ำทั้งคืน แถมเวลางานยังนั่งหลับไม่รู้ตัวเลยค่ะ เขาเองก็ออกไปข้างนอกไปบ้านเพื่อนแทบทุกวัน กลับมาก็เจอเราหลับไปแล้ว ไม่เคยจะได้นอนคุยเล่น หรือปรึกษากันเลย มีจุดที่เครียดมาก อยู่ดีๆก็ร้องไห้ออกมาเลย เหมือนต้องการคนมาใส่ใจบ้างแค่นั้น 😢

พึ่งจับได้ว่าพ่อของลูกไปเจอเด็กเก่า เขาบอกแต่จ้าง อม...ไห้แต่เราคิดว่าคงไม่จบแค่นั้นแน่ คำพูดมามีแต่รักลูกรักเมีย ตอนนี้ท้อง21w แล้วร้องไห้ก็ห่วงลูกในท้อง เครียดมากเลยค่ะ พึ่งย้ายมาอยู่ ตจว ด้วยไม่รู้จักใคร ก็ต้องทนต่อไป เรอบอกไฟฟ้าเข้าไปหาที่ลงเพราะตอนนั้นเราปวดท้องเราไม่มีอารมณ์ แต่เขาก็ไม่แสดงอาการอ่ะไรจนเราคิดว่าเขาคงไม่มีอารมณ์เหมือนกันต่อมาก็มีอ่ะไรกันปรกติ คำว่าปรกติคือ1อาทิตย์ ครั้งนึง จนคิดว่าไม่มีปัญหาจนย้ายมายุตจว เขากลับนัดเด็กเก่ามา อม..ไห้บอกแค่จ้างไม่ได้คิดอ่ะไร แล้วทะเลาะกันเขาบอกก็เราบอกไห้เขาไปซื้อกิน สรุปเราผิดที่บอกแบบนั้น แต่ถ้าคนมันรักลูกรักเมียจริงๆคงไม่ทำหรอก 😭😭😭😭😭😭😭😭ขอบคุณค่ะที่ไห้ที่ระบาย

เหนื่อยมากค่ะ ทั้งงานทั้งสามี ครอบครัว ความรู้สึกดิ่งแทบอยากฆ่าตัวตาย พ่อของลูกก็ไม่สนใจ ไม่ดูแล เอาแต่เที่ยวเล่นสนุกกับเพื่อนไปวันๆ ครอบครัวเราก็ไม่ค่อยจะสนใจเรื่องเด็กในท้อง เพราะไม่มีใครอยากให้ท้องตอนนี้ ซึ่งอายุ25-26แล้ว เหนื่อยใจมากกว่าเหนื่อยกาย นอนร้องไห้ทุกคืน เลิกงานดึกๆแฟนก็ไม่ห่วงสักนิด กลับถึงบ้านก็นอนหลับกันหมด ท้อทุกวัน แต่ก็ได้ทำแค่คุยกับลูก เป็นห่วงเขา วันไหนเครียดมากๆ ลูกก็จะดิ้นแรงหน่อย ทำให้เรามีสติกลับมาอีกครั้ง ว่ามีอีกคนนะที่ห่วงเรา 😢😢 อารมณ์อ่อนไหวง่ายมาก ก่อนท้องไม่ค่อยแคร์เม่าไหร่กับคำว่าแฟนไม่ห่วง เลยพึ่งพาตัวเอง พอท้อง ห่วงที่สุดคือคนในท้องยิ่งทำให้เข้มแข็งกว่าเดิม สู้เพื่อลูกที่สุดค่ะ

ท้องแรกค่ะ อยู่กับสามีทุกอย่างโอเคหมดค่ะ แยกบ้านอยู่กับสามี2คน สามีดูแลดีมากๆ แต่พอกลับบ้านตัวเอง รู้สึกเศร้า เสียใจ แม่ที่รักมากจากไป กลับบ้านเพื่อดูแลปู่และพ่อ แต่มีน้าที่บ้านคอยยุ คอยหาเรื่องทะเลาะอยู่บ่อยครั้งตั้งแต่เด็กๆ จนโต พอแต่งงานแยกบ้าน ก็หาเรื่องตลอดว่าไม่อยากดูแลคนที่บ้าน ทั้งตัวเราเองไม่คิดแบบนั่นเลย สามีที่อยากแยกบ้านอยู่ตั้งแต่แรก กันไม่ให้ทะเลาะ แต่กลับบ้านทีไรเพื่อมาเจอปู่กับพ่อ ดันเจอน้าตัวเอง ก็ดิ่ง ทุกอย่างมืดหมด ไม่ว่าจะเป็นคำพูดที่เขาว่าเรา ด่าเรา โดยไร้เหตุผล ขนาดท้องยังด่าว่า แต่ถ้าต่อหน้าสามีน้าจะไม่ค่อยว่า สามีไม่อยู่จะว่าจะด่าตลอด แต่ก็ดีที่กลับบ้านสามีทุกอย่างดีขึ้นค่ะ😔

เริ่มเครียดแล้วค่ะท้องแรกตอนนี้ 18+2 ต้องดูแลตัวเองมีความวิตกลูกจะไม่สมบูรณ์ไม่แข็งแรง ไม่ได้ทำงานกำลังทรัพย์ในการที่จะเลือกของมีประโยชน์ไว้บริโภคก็ไม่มีบางวันดื่มนมบำรุงครรภ์วันเว้นวัน สามีก็เหมือนกำลังจะไม่รับผิดชอบเพราะเขาจะกลับไปหาแฟนเก่า ทิ้งทั้งความรู้สึก ทิ้งทั้งกำลังใจตอนนี้เหมือนกำลังจะขาดอะไรไปทุกสิ่งทุกอย่างแต่ก็ต้องอยู่ต่อให้กำลังใจตัวเองพยายามคิดบวกว่าอนาคตอาจจะได้เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวต้องต่อสู้กับปัญหาอะไรอีกหลายๆอย่างสงสารลูกต้องมาเจออะไรแบบนี้ ... ขอบคุณพื้นที่ที่ให้แม่คนหนึ่งได้มีพื้นที่ระบายเพราะพูดไม่ได้ปรึกษาใครไม่ได้ตอนนี้มีความกลัวไปหมดค่ะ😭😭😭