กังวลมากเลยค้ะ

จะมาเล่าประสบการท้องเเรกค้ะ พอตรวจรู้ว่าตั้งครรภ์ค้ะ เเล้วก้อไปฝากท้องทันทีค้ะ คุณหมอเขาจะให้ยาบำรุงมาให้ทาน เเต่ตัวเราไม่ยอมทาน ค้ะ ไม่เคยทานยาตามที่หมดสั่งเลยค้ะ เเล้วก้อไม่เคยได้ซาวดูเลยค้ะ ว่าน้องสมบูณร์รึป่าว จนตั้งท้องได้5 เดือนค้ะ ท้องเล็กมากค้ะ มองเเทบไม่เห็นว่าตั้งท้อง ในใจเเม่คิดอยู่ตลอดค้ะ ว่าน้องจะสมบูณร์มั้ย เเต่ก้อคิดในเเง่ดีเข้าไว้ ว่าน้องไม่เป็นอะไรหลอก จน หมอนัดฝากท้อง ค้ะ เเล้วได้ซาวดูน้องให้ หมอบอกน้องไม่มีกระโหลกศรีษะค้ะ ในใจเเม่ยังไม่เชื่อ เราก้อเรยไปหาคลินิกเพื่อจะซาวดูน้องอีกรอบ ได้คำตอบเดิมค้ะ น้องไม่มีกระโหลกศรีษะ หมอบอกต้องเอาเด็กออก เพราะถ้าน้องคลอดออกมา น้องก้อยุได้ไม่ถึง5 นาที ใจเราจะขาดอยู่ตรงนั้นเรยค้ะ ร้องจนไม่มีสติ เกลียดตัวเองมากที่ไม่ดูเเลลูกให้ดี โกดตัวเองมากๆ เดินร้องไห้เหมือนคนบ้า ทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้ามาเจอหน้าสามี ไม่กล้าพูดให้สามีรุ้ ตอนที่เอาน้องออก น้อวน้ำหนัก300 กรัมค้ะ น้องมีทุกอย่าง ยกเว้นศรีษะ น้องเป็นเด็กผู้ชาย เห็นหน้าลูกก้อได้เเต่ร้อง พูดอะไรไม่ได้จุกไปหมด พอเเท้งน้องได้1 ปี เราปล่อยให้มีค้ะ ตอนนี้ ท้องได 12w3b ค้ะ กินยาตามที่หมดบอกทุกอย่าง ดูเเลตัวเองดีค้ะ เเต่ก้อยังกังวลว่าน้องจะเป็นเหมือนเดิมมั้ย ว่าจะไปซาวดูน้องค้ะ