ห่วงความรู้สึกลูก แต่ความรู้สึกจิตใจแม่แย่

จะถอยก็ถอยไม่ได้ จะเดินต่อไปก็เดินไม่ไหว ห่วงลูก ห่วงความรู้สึกลูก ทำใจไม่ได้ต้องห่างลูกเพราะปู่ย่าได้ขอลูกสาวไว้ แกไม่มีใครหลานคนเดียว ลูกคนเดียว เราก็มีลูกได้แค่คนเดียว ใจเราตอนนี้อยากจะไปจากพ่อน้องแล้วแต่เราทำใจไม่ได้ต้องห่างลูก แต่เราก็รับไม่ได้กับสิ่งที่พ่อเขาทำ จะด่าจะว่าจะทำร้ายจิตใจเราอย่างไรเราทนได้ แต่ไปแอบมีผู้หญิงเรารับไม่ได้ ปากก็บอกว่ารักเราและลูกมาก แต่ทำร้ายจิตใจเราตลอดมาด้วยการไม่สนใจใส่ใจเรา เราไม่ว่าเราถือว่าอดทนเพื่อลูก แต่การไปแอบมีคนอื่นเรารับไม่ได้ ที่ผ่านมาถามว่ามีความสุขมั้ย ก็แค่บางครั้ง ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างระแวงเวลาเขากินเหล้าเมามาทุกวันช่วงเราลาคลอด จนต้องหนีออกมาอยู่กับปู่กับย่าค่อยใจโล่งขึ้น เราขอให้เขาเลิกเหล้าเขาก็ไม่กินแค่บางครั้ง แต่มาตอนนี้ตั้งแต่เรามารับรู้เรื่องของเขาทีหลังว่าแอบมีคนอื่นช่วงเราลาคลอด คนทั้งโรงงานเห็นรู้หมดยกเว้นเรา มารู้ทีหลังจิตใจพังเลยตอนนี้ อยากจะอุ้มลูกกลับบ้านใจจะขาดแต่เราก็ทำไม่ได้ เพราะปู่กับย่าดีกับเรามากช่วยทุกอย่างไม่เคยปล่อยให้อด แต่ตรงข้ามกับสามีไม่เคยทำอะไรให้เลย ไม่เคยช่วยอะไรเลย แต่มารู้สึกในตอนนี้ตอนที่ใจเราไม่เอาเขาแล้วมันสายเกินไปแล้ว ความไว้ใจความเชื่อใจที่เคยมีมามันก็หมดลงแล้ว อยากจะเดินไปใจจะขาด แต่เราเอาลูกไปด้วยไม่ได้ ทรมานใจเหลือเกิน