แม่ๆท่านไหนเคยเจอแบบนี้บ้าง

คือเรามีลูกสาวคนแรก1คน ปู่กะย่า คือออกค่านมให้ เดินมาหาหลานที่บ้านทุกวัน พาไปซื้อเสื้อผ้า พาไปซื้อรองเท้า พาซื้อข้าวซื้อขนมในเซเว่นมาให้หลานกิน ชวนหลานไปเที่ยว ไปกินข้าวร้านอาหาร ส่วนเราอยู่บ้านแง่วๆ รู้สึกอึดอัดทั้งๆที่อยู่บ้านคนละหลัง แต่อยู่บ้านติดกัน เดินมาหาหลานทุกวันตั้งแต่เกิดจนตอนนี้5ขวบ ความรู้สึกเรากับลูกรู้สึกไม่ค่อยผูกพันธ์กันเท่าไหร่ ตักเตือนอะไรนิดๆหน่อยๆก็วิ่งไปหาปูกะย่า ตากับยายนี่เดือนนึงจะไปหากันแค่1-2ครั้งเอง คิดไปแล้วก็น้อยใจคะบางทีก็แอบร้องไห้มันจุกอกยังไงไม่รู้ บอกสามีสามีก็ทำอะไรไม่ได้ เลยขอมาระบายให้แม่ๆฟัง ขอโทษด้วยนะคะไม่รู้จะทำไงดี😭

1 ตอบกลับ
undefined profile icon
เขียนข้อความตอบกลับ

ลองพาไปโรงเรียนดูค่ะ จะลดระยะเวลาของปู่ย่าได้ บ้านนี้ตอนหลานพ้น 2 ขวบพี่ชายพี่สะใภ้ก็ไม่ปล่อยให้มาหาย่าเลย เช้าไปรร.เย็นขังไว้ในบ้าน ตอนนี้จะ 4 ขวบแล้วก็ได้มาบ้างบางวัน เราเองใครอยากพาลูกไปไหนก็พาไปเถอะค่ะ แม่จะนอน เราเลี้ยงเองไม่มีใครช่วย ทำงานหาเงินไปด้วย งานบ้านก็ต้องทำ เหนื่อย แม่เราก็โอ๋หลานมาก ร้องไห้ไม่ได้เลยด่าเราว่าเราใจร้ายกับลูกตลอด รับบทแม่ใจยักษ์ให้ทุกคนเสมอ 😂 อะไรไม่ดีแม่ผิดหมด งงมาก

อ่านเพิ่มเติม
คำถามที่เกี่ยวข้อง