คิด

เหมือนกันค่ะ รู้สึกเสียใจแต่ไม่เคยคิดจะเอาเค้าออกเลยค่ะ แต่รู้สึกหาทางออกไม่เจอ ท้อมากๆเลยค่ะ ต้องแบกความรู้สึกนั้นไว้คนเดียว เพราะแฟนอยู่ในกรมทหาร ไม่สามารถติดต่อได้เพราะทางกรมเค้าไม่ให้ติดต่อ เลยตัดสินใจบอกพี่สาวก่อนค่ะ แล้วค่อยให้พี่สาวเกริ่นๆ สุดท้ายแล้วพ่อแม่ก็รักเรากับหลานอยู่ดีค่ะ บอกแม่ด้วยน้ำตาแล้วกราบเท้าเค้าค่ะ วินาทีนั้นเหมือนยกภูเขาออกจากอกเช่นกันค่ะ เพราะตัวเราเองก็ไม่อยากเครียดมาก เพราะกลัวส่งผลกระทบกับลูก สู้ๆนะคะ ตั้งสติ หาจังหวะบอกเค้า ขอโทษแล้วกราบเค้าด้วยนะคะ ขอให้ตัวเล็กแข็งแรงค่ะ 💕✌🏻

เหมือนเราเลยค่ะ เราดื้อกับพ่อและแม่มาตลอดสุดท้ายสิ่งที่เขากลัวสิ่งที่เขาห้ามเราก็เกิดขึ้นจริงๆ เราท้องเราไม่กล้าบอกแม่เลย สองวันต่อจากนั้นก็ตัดสินใจกลับบ้านบอกความจริงค่ะ ว่าท้อง แม่ก็ด่าก็ว่าเราสารพัด จะให้เราเอาออกแต่เรายืนยันคำเดียวเลยไม่เอาออก เขากลัวเราลำบากค่ะถ้าท้องไม่พร้อมเหมือนเรา แต่แม่ก็หาที่ฝากครรภ์ให้ทุกอย่างเสียเงินค่าฝากครั้งแรก ซื้อนมให้กิน เขาด่าเขาว่าเขารักและห่วงเราค่ะ บอกความจริงดีที่สุด.

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตายค่ะ บอกไปตรง ๆ เลย พ่อแม่รักเรา ถึงจะโกรธเรา แต่ไม่นานจะให้อภัยค่ะ (ยังไงพ่อแม่ก็อยู่ข้างเรา เชื่อสิ)

บอกพ่อแม่ไปตรงๆเลยค่ะ แรกๆท่านอาจจะไม่ค่อยโอเค แต่สักระยะท่านก็จะเย็นลงและเข้าใจเราที่สุดค่ะ

บอกความจริงกับท่านไปเลยค่ะ ผิดก็ยอมรับผิดค่ะ ขอโทษท่าน ท่านรักเราท่านคงไม่โกรธเราหรอกค้ะ

บอกความจริงค่ะ อาจจะตกใจหน่อย แต่ลูกและหลานยังไงก็รักและให้อภัยเหมือนเดิมค่ะ สู้ๆ✌️✌️😊☺️

บอกไปตามตรงค่ะแม่ ยังไงแล้วแม่ต้องผ่านไปได้ เป็นกำลังใจให้นะคะ

บอกไปตรงๆเลย ท่านน่าจะเข้าใจนะคะ ยังไงก็รักลูกรักหลานค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ