Impak trauma selepas bersalin czer

Hi. Saya baru bersalin 6/12. Anak saya kurang gerak. Induce pada genap 39w. Anak first juga. Pregnancy yg saya tak rancang. Masa bersalin doktor dok ulang2 ayat ‘dia nie tak pandai meneran’ waktu saya tengah kerah tenaga nak push. Saya bersalin normal tetap kaedah vakum. Baby saya fetal distress pada bukaan 10cm, dah berak and dikejarkan ke NICU. Saya rasa saya dah jadi mak yg gagal. Dpd pukul 8pm masuk LB, pukul 4am baru saya ditolak keluar dpd LB masuk wad, nurse tolak naik trolley bukan wheelchair mcm org lain, tangan saya berdrip. Nurse LB pesan rehat la 1 jam nanti baru bangun ke toilet tukar pad and bersihkan diri. Pukul 4.30am ada nurse wad datang tanya dah tukar pad belum and perli saya setakat bersalin normal apa la sangat nak compare orang yg 2x czer. Dia kata saya nie tak prepare mental & fizikal. Dia kata buat apa dalam LB lama lama, tidur je bukan berlari pun. Lol bayangkan depan patient lain saya kena condemn. Koyak ooo, tapi saya diam je. Pukul 8am saya nak lelapkan mata, saya kena kejut dgn nurse lain. Katanya jangan asyik nak baring aje, kena duduk kena nampak aktif baru boleh discharge. Tapi doktor yg datang check saya kata saya takboleh discharge hari yg sama sebab saya bersalin vakum and perlu dipantau. Anak saya dalam inkubator. Sana sini riuh dalam wad ‘patient katil 21 balik esok, anak duduk dalam box’. Nurse yg perli saya tu? Tak mampu nak bertentang mata. Tapi ada je nurse lain yg baik, yg support emosi saya. Saya cakap dgn husband cukup la nie 1 je anak. Saya tak ready mental. Tambah pulak saya ada depression & anxiety. Nurse LB alhamdulillah ok. Nurse wad macam gampang. Anak discharge NICU, kerap nangis lak. Direct feed taknak, dia dah biasa fast pace minum pakai cup. Arghhhh lagi saya tension. Dia nangis taknak saya direct 40 hari. Org lain dia nak, saya dia taknak. Kalu saya dekat je, meraung melalak taknak saya. Fuhhhh sampai la saya berubat. Baru elok. Walaupun pengalaman kita berbeza tapi saya sesungguhnya faham perasaan tak ready tu. Perasaan keliru. Kadang rasa kalau aku prepare dpd awal, mesti semua smooth. Sampai tahap saya cakap direct dgn doktor masa jahit ‘saya nie mak yg gagal, first day dah failed. Bodoh tak pandai teran, anak kena masuk NICU’

Salam sis.. Saya pernah terbaca mengenai isu macam ni.. Postpartum depression kalau tak silap.. Sebab badan kita alami perubahan hormon yang drastik.. kalau dibiarkan aje, nanti boleh melarat.. maaf kalau salah.. Sis jangan biarkan aja ya.. Seeloknya masa jumpa doc, or nurse, inform pasal isu ni dan harap mereka dapat tolong.. nanti dyorg akan rujuk kat pakar.. hopefully.. Lain doc/nurse, lain perangainye.. Ada yang baik.. ada yang mulut macam ape cakap tak fikir orang tengah struggle.. harap sis dapat bantuan yang sewajarnya dan nanti timbul rasa kasih sayang kat baby.. slow2 ya sis.. janji baby sihat, dapat susu yang cukup dan dijaga elok buat masa ni.. kasih sayang tu datang kemudian pun tak apa.. don't push yourself too hard.. abaikan orang kata "jangan cakap camtu, kesian kat baby"... baby tu tak ape kecik lagi asalkan dy sihat and cukup makan pakai.. janji tak diabaikan aje for now.. kesian lagi kat sis sebab trauma and terpaksa lalui semua ni.. sis jangan salahkan diri sendiri.. benda macam ni kadang2 memang tak dapat kawal.. cerita apa sis rasa kat suami.. terus terang dan bincang untuk dapatkan bantuan.. saya harap sis bertambah sihat dan baik nanti.. take care ❤️

Sy bersalin dekat hospital swasta pun rasa camtu. Sbb trauma lepas bersalin, kena induce drip. Then after bby kluar uri pulak lekat doctor keluarkan manually, azab dia Allah ja tau. Pastu badan penat lagi, pantang rumah mentua semua benda kena tegur. Ini x boleh itu x boleh. Paling sakit hati bila dia tegur “jgn bawa baby macam tu macam mengusung/bawak mayat. Saya time tu sedih sgt2 bayi lagi 5 hari sampai hati dia sebut perkataan mayat, kalau nak tegur, tegur dgn cara baik kan. kesian dgn suami sbb jaga baby, dgn perasaan rasa bersalah lagi. Sampai sy rasa takut nak pegang anak sendiri & xda mood dkt dia. Sy keep nangis sampai satu tahap tu sy masuk bilik nangis xnak keluar & husband pujuk sbb stress dgn keadaan sekeliling. Sy rasa paling challenging masa berpantang, dgn mulut org sekeliling dgn bdn penat lepas bersalin tu dorg x faham. Kalau dpt sy nak besarkan anak sy dgn suami sy je. Sggup sy ambik confinement lady drp saya stress dgn mulut org

Bsyukur la sis.. Sbb skurangnye slpas bsalin suami sis bantu dri segi fizikal n mental.. Bbeza ngn sy. Sy pn czer tp awal sbb emergency czer. Lpas smngu dua czer suami bole ckp kt sy sruh sy bantu mak wat kje dapur sdgkn sy msih blom pulih lg luka. Bjalan pn msih sakit apatah lg bdiri n duduk lelama. Dgn letih xckop tido susukn ank lg. Tp suami sy mmg jnis xmemahami sakit fizikal n mental yg sy alami dri hamil smpai la da bsalin ni. Sjnis xtau n xnk amek tau n xnk bljar/mbaca. Pde pdngnnye sy sihat n kuat je. N spnjng abis pntang ni pn sy je jge bby. Suami lgsung xtlong pape. Cume beli brg kperluan je. N bg die sy ni xspenat die yg bkeje cri rzki n kta sy skurangnye bole berehat n tido kt umh. Tp nk xnk sy kne kuatkn diri demi ank. Sbb bkn senang kte nk mgdungkn n mlahirkn.. Syg la bby tu sis. Jge die belai die InshaAllah timbul rse syg yg lain sgt..

hi sis.. sye rse mostly sume ibu2 baru rse bnde yg sme.. sbb sye pun rse mcm tu.. awal2 lps bsalin, memg hsband & mak sye yg byk jge bby, sye stakat bg susu je.. tu pun pam bkn drect feed.. klu org tnye mne yg susah mngandung 9 bln ke bsalin? sye akan jwb bpantang.. sbb memg dluar jgkaan & energy depleted.. penat emosi & fizikal.. dgn kte n ssuai kn dri, dgn bdn sakit2.. rse mcm besar nye tggjawab.. semua mgharapkn kte sbb kte nie ibu pdehal kte pn mnusia biasa.. tp 2 sume pmulaan.. lme2 kte da tbiasa n akan rse ok.. psl anak sis tu, klu sis rse x kuat nak handle dye, ble dye tdo, sis peg kt dye.. peluk & cium dye.. lme2 prasaan tu akan brubah jd syg.. cuba slow2 ye sis.. step by step.. ble da ok, blaja handle dye plak.. tukarkn pampers.. blaja tenangkn dye ble nanges..

sy pun rasa apa yg sis rasa czer dgn mulut nurse lagi...nk jaga ank kt hospital lagi nk turun naik katil nk ke toilet smua nya sakit kena paksa susukan ank..dlm hati allah je tahu kesakitan yg sy lalui..hanya waktu melawat la dpt la suami tlg2 tgk kan baby smua..hanya mampu ngis je tp nk xnk sy kena hadap gak sbb sy mgandu pun xdpt nk hilangkan kesakitan czer tu so sy bdoa supaya setiap kesakitan yg saya lalui allah hapuskan segala dosa2 sy. mental emosi kena kuat.!! sbb tu sy xberapa nk ikut smua pantang sgt sbb sy xnk sy stress!! sy kna buat diri sy happy org lain hanya mampu tgk je yg lalui sy. alhamdulilahhh anak sy lak jenis yg xbyk ragam tido je keje dia sbb dia tahu mama dia sakit czer.

jgn la ckp cmtu sis, kesian kt bby tu.. 🥺 sy lama tggu nk dpt ank. bila mgndung highrisk mcm2 jenis penyakit dtg.. pastu ank songsang n kena bersalin czer.. time nk bersalin tu ank dh terbelit tali pusat and dia kena masuk nicu oxygen drop.. lpastu ank kena kuning tinggi dari dkt hspital lg, almost sbulan dia kena kuning.. mmg letih ulang alik klinik smpai kena berjaga je sbb dia kena on lampu biru dkt rumah.. sy smpai menangis letih and sakit czer pun x hilang lg.. ank sy pula jenis yg xnk menyusu dgn sy.. kdg xsempat pump susu pun.. now susu dh kering.. pape pun sy bersyukur sgt Allah kurniakan sy zuriat.. moga kepenatan pengorbanan jd ibu ni dibalas ganjaran syurga

Saya pun rasa trauma untuk mengandung dan berharap ini satu satunya anak saya. Saya burnout, stress jugak. Baru hari 31 berpantang. Tapi saya normal. Cumanya yang makin buat saya rasa taknak anak lagi adalah sebab anak saya dilahirkan sumbing bibir.

samalah kite sis sy pun czer anak sulong, nurse pun mrah sy sbb x begerak. sy ckp sy pening mmg xleh nk gerak klau pengsan spe nk tggung trus snyp