At first mahirap. Mahirap siyang tiisin pero hindi yung tiis na ikakasama nya. Tiis ng ikakabuti nya. Kapag nag wawala sya or nag tatantrums siya, hinahayaan ko lang sya sa isang gilid mag wala or kung anong gusto niyang gawin after that, after niyang umiyak, mag wala lalapit at lalapit din sya sa akin. Naturuan ko na syang mag sorry pagkatapos nyang mag tantrums at nagagawa naman nya. So far, after ng tantrums nya kinakarga ko sya at pinapakalma. Kapag kalmado na sya, doon ko sya kinakausap about sa mga dapat at hindi dapat nyang gawin para maintindihan nya.