ใกล้จะแตกแล้วจ้า

ผ่าคลอดไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดคะ ชิวๆมากคะ บ้านนี้ผ่าคลอดโดยที่ไม่ได้นัดผ่ามาก่อนเลยคะ ไม่ได้ผ่าฉุกเฉิน วันนั้นไปตามหมอนัดปกติหมอถามจะผ่ามั้ย ถ้าผ่ามีให้เลือก3วัน แม่อยากเจอหน้าลูกไวๆก็เลยเลือกเอาวันนั้นเลยคะ เข้าพบหมอตอน10โมงกว่า ได้ผ่าตอน12.14 น. ผ่าแบบบล๊อคหลังไม่รู้สึกเจ็บ แต่เหมือนมีความรู้สึกว่ามีใครมาขย่มหน้าท้อง ตอนนั้นรู้สึกง่วงอยากจะหลับ แต่พอได้ยินเสียงลูกร้องหลับไม่ลงแล้ว หูยังได้ยินตอนเขาบอกน้ำหนักลูก พอสักพักเขาก็เอาลูกมาให้จุ๊ฟแล้วให้แม่ดูเพศลูกแล้วเขาก็พาลูกไปเช็คความสมบูรณ์ ส่วนตัวแม่หลังจากที่ผ่าเสร็จแล้วเขาก็เข็นเตียงมานอนหน้าห้องผ่าตัดชั้นในข้างๆเตียงก็มีหลายคนที่ผ่านอนเรียงกัน พอครบ1ชม.เขาก็มาเข็นไปส่งที่ห้องพักฟื้น ตอนนั้นเริ่มคันหน้ามากคะ เช็ด เกาเท่าไหร่ก็ไม่หาย และพะอืดพะอม อ๊วกแบบทรมานมากเป็นผลข้างเคียงจากมอร์ฟีน พอตอนเย็นพยาบาลก็เอาลูกมาส่งที่ห้อง ตัวแม่ได้แต่นอนราบเหมือนผักต้มเพราะติดสายฉี่ พอวันรุ่งขึ้นเขาถอดสายฉี่ออกให้ก็เริ่มลุกเดินเข้าห้องเอง แรกๆก็รู้สึกตึงๆแผลแต่ก็ฝืนใจเอาจะได้แข็งแรงเร็วๆ เพราะถ้าไม่ลุกเดินจะเป็นผังผืด ลูกเราน้ำหนักแรกคลอด 2,635 กรัม แต่แข็งแรงมาก ตัวไม่เหลือง ไม่ต้องอบ หายใจปกติถือว่าเป็นความโชคดีของแม่ พยาบาลยังชมเลยว่าตัวเล็กแต่แข็งแรงมาก เรานอนรพ.3คืน ลูกก็ได้กลับบ้านพร้อมแม่ เราขับรถกลับบ้านเองคะ