คลอด 40 วีค พอดีค่ะ

18 ชั่วโมง ที่สุดในชีวิต ของเราคลอด 40 วีค พอดีเลยค่ะ ก่อนวันจะคลอดจะมีเลือดออกบริเวณช่องคลอด ไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ รู้แค่ว่ามีเลือดไหล พอเช้าอีกวัน รู้สึกปวดท้องขี้ ไปนั่งก็ไม่ออก เลยลองจับเวลา จะปวดทุกๆ 10 นาที ปวดถี่ขึ้นๆ เลยตัดสินใจมาหาหมอประมาณ 11 โมงกว่าๆ มาตรวจปากมดลูกเปิด 4.8 เซน ส่งตัวขึ้นรอคลอด ความปวดเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ ขณะนอนรอคลอด มูกปนเลือดไหลออกเลอะเตียง พยาบาลบอก ปวดก็ห้ามร้องนะคะ เดี๋ยวไม่มีแรงเบ่งคลอด นอนรอจนถึง 23:00 ในระหว่างที่รอ คือ ปวดมากๆๆๆ พอดีพยาบาลจะมาตรวจปากมดลูก อ้าขาเท่านั้นแหละ น้ำเดิน แล้วก็โดนพยาบาลบ่น ลูกสำลักน้ำคร่ำ บอกแล้วว่าห้ามร้อง หลังจากนั้นก็ ให้น้ำเกลือ 2 กระปุก วัดการเต้นหัวใจของทารก หมอก็มาอัลตราซาวดู ในระหว่างที่หมออัลตราซาวด์ ไอ่เราก็ปวดถี่ขึ้น ได้แต่สูดลมหายใจลึกๆแล้วใช้ปากเป่าลมออก ผ่านไปครึ่งชั่วโมง หมอก็มัวแต่สอนหมอด้วยกัน ไอ่เราปวดฉี่ พอหมออัลตราซาวด์เสร็จ รีบขอฉี่เลย พยาบาลตรวจปากมดลูก บอกเปิดเท่าเดิม นอนทรมานตั้งนานเปิดเท่าเดิม นอนไปจนถึงตี 2 ลูกก็ชวนเบ่ง ไอ่เราก็ไม่ไหว ลองลงไปนั่งขี้ ก็ไม่ออก จนต้องร้องเรียกพยาบาล นู๋ไม่ไหวแล้วค่ะ พยาบาลบอกคลอดไม่ได้ เด็กสำลักน้ำคร่ำ เราเลยบอกว่า งั้นตรวจปากมดลูกให้หน่อยได้ไหมคะ คือเราไม่ไหว พยาบาลเลยตรวจให้ บอกเปิด 8 เซน รีบพาเข้าห้องคลอดเลยจ้า แต่ไปถึงห้องคลอด ปากมดลูกเราเปิดสุดได้แค่ 9 เซน หมอคว้านให้เปิดเกือบ 20 นาที ก็ไม่เปิด ตพยาบาลอีกคนก็มากดท้อง คุณแม่เบ่งช่วยกันค่ะ สุดท้ายดังปุ๊ คุณแม่ไม่ต้องเบ่งแล้วค่ะ ไอ่เราก็โล่ง พยาบาลเอาลูกมาไว้ตรงท้องเราเพื่อที่จะตัดสายสะดือ พอตัดเสร็จ ก็บอกว่า คุณแม่คะ ลูกเพศอะไรคะ เพศชายค่ะ จากนั้นพยาบาลก็ทำคลอดรกต่อ แล้วบอกว่า คลอดรกเสร็จแล้วนะคะ ไม่มีผ่าก๊อต ค้างนะคะ พยาบาลอีกคนก็มาแจ้งเราว่า ลูกสำลักน้ำคร่ำ ต้องเอาลูกไปตึกอภิบาลทารกแรกเกิดค่ะ หลังจากนั้นพยาบาลก็เย็บแผล เนื้อตรงอวัยวะสืบพันธ์ มีปัญหา พอจะตัดไหม ไหมก็หลุด จนเตียงข้างๆที่คลอดทีหลังเย็บเสร็จแล้ว ไอ่เราจนหมดยาชาแล้วก็ยังไม่เสร็จ จนพี่พยาบาลอีกคน มาสอนเย็บ ในใจเราก็ จะทำอะไรก็ทำ ที่นับได้ มันเกือบ 40 เข็มแนะ เราคลอด 02:43 น้ำหนักลูก 3,348 กรัม คลอดเสร็จทุกอย่าง 04:03 พยาบาลให้นอนรอจน 6 โมงเช้า เพราะเราเป็นเคสสุดท้าย วันนั้นคนคลอดเยอะมาก พยาบาลออกเวรเที่ยงคืน วันนี้ปิดไป 28 เคส หลังจากนั้น ตอนเช้าก็มีคนมารับขึ้นมาพักบนตึก เจ็บปวดที่สุดคือ นอนอยู่คนเดียว หน้าลูกก็ยังไม่เห็น อุ้มก็ยังไม่ได้อุ้ม เราเลยสอบถามผู้ช่วย บอกว่าไปหาลูกได้ไหม เขาบอกไม่ได้ แฟนเราทำงานโรงพยาบาลนี้แท้ๆ เขายังไม่ให้เข้าเลย เขาบอกเดียวถ่ายรูปส่งให้ดูนะคะคุณแม่ โทรสอบถามได้ตลอดนะคะ ผ่านไป 2 วัน คิดถึงลูก สงสารลูก เข้าใจเลยว่ามันทรมานมากๆๆๆ ตอนนี้ได้แค่รออย่างเดียวค่ะ นี้คือประสบการณ์ท้องแรกค่ะ อยากแนะนำนะคะ ถ้าผ่าคลอดจะดีกว่าค่ะ เราเจ็บแต่ก็ยังได้เห็นหน้าลูก ได้อุ้มลูก#ลูกคนแรก #ใครมีประสบการณ์