แชร์ประสบการณ์ผ่าริดสีดวง อายุครรภ์ 35 สัปดาห์ค่ะ 17/09/63

เราเป็นริดสีดวง มีติ่งยื่นออกมา และหดกลับเข้าไปไม่ได้เราไม่ได้ท้องผูกนะคะ เราท้องเสียนั่งถ่ายหลายรอบติ่งมันเลยยื่นออกมา เลยไปปรึกษาเภสัชได้ยามาทา ทายาและทนปวดไป 3-4 วัน อาการปวดดีขึ้นแต่ติ่งยังบวมเหมือนเดิม จนเข้าวันที่ 6 เราไปเข้าห้องน้ำขับถ่ายปกติ มีเลือดไหลเยอะและไม่หยุด เลยอาบน้ำใส่ผ้าอนามัยไปรพ.กะว่าไปให้หมอดู เพื่อหมอจะมียาให้เหน็บหรือกินได้สำหรับคนท้อง แต่ไม่เป็นอย่างที่คิด หมอสูติดูแผล ดูเสร็จ โทรตาม อ.หมอศัลกรรมมาดูอย่างไว และบอกว่าต้องผ่านะแม่ แต่ผ่าก็เสี่ยงที่ลูกจะคลอดก่อนกำหนด แต่ไม่ผ่าก็เสี่ยงติดเชื้อ เลือดออกเยอะและติ่งเนื้อมันเริ่มไม่ค่อยดีแล้ว เราเลยผ่าก็ผ่า กว่าจะได้ผ่า ปาเข้าไป 3 ทุ่ม เราผ่าแบบบล็อกนะ เราโชคดีที่กินข้าวเช้าไปตอน 10 โมงเลยได้ผ่าวันนั้นเลย แต่หลังจากผ่ามางดข้าวงดน้ำยาวๆเลยค่ะ ที่ต้องงดเพราะ เผื่อฉุกเฉินท้องแข็งมดลูกบีบตัวมาก จะได้ผ่าฉุกเฉินเลยค่ะ นอนหิวน้ำมากกกตอนนั้น ตอนที่ออกมาพักฟื้น ท่อนล่างยังชา เราก็อยากให้หายชา พอทุกอย่างหายชา แค่นั้นแหละ อือหือ กลับไปชาเหมือนเดิมเถอะ มันปวดก้นมากกกก ปวดแบบปวดแสบปวดร้อน นอนไม่หลับเลยคืนนั้น แถมตี 3 ปวดอึอีก ตอนอึไม่ค่อยเจ็บ แต่พออึเสร็จ แสบคูณ 2 เราลืมบอกเราผ่าเอาหัวออกแต่อ.หมอใช้การจี้ปิดปากแผลเอาค่ะ ไม่ได้เย็บ (ถ้าเย็บจะปวดขนาดไหน พออึเสร็จเดินกลับมาได้ไม่ถึง 5 นาทีปวดอึอีก เวรกรรมจริงๆ จนต้องขอยาพารามากินค่ะแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ปวดเหมือนเดิม 555 ก่อนหน้าจะปวดอึ พยาบาลจะคอยมาฟังเสียงหัวใจลูกนั่งคลำท้องเราว่ามีท้องแข็งมั้ย ปรากฎว่ามีค่ะ ท้องแข็งเจ็บท้อง จึงต้องฉีดยาแก้ท้องแข็งกระตุ้นปอดน้อง แต่หลังจากฉีดไปก็ไม่มีอาการท้องแข็งอีกค่ะ จนมาเช้านี้ เหมือนเสียงสวรรค์ พยาบาลเดินมาบอกกินข้าวได้แล้วแต่งดระหว่างมื้อ กินได้แค่ เช้า กลางวัน เย็น น้ำก็เหมือนกัน แต่เราโชคดีที่ต้องกินยาพาราทุก 4-5 ชม.เลยได้กินน้ำจากตรงนั้น พอถึงประมาณช่วงเที่ยง อาการปวดเบาลงเยอะเลยค่ะ แต่เวลาถ่ายยังแสบและมีเลิอดออกอยู่ เป็นเพราะแผลข้างในยังไม่หายค่ะ จนตอนนี้ 5 ทุ่มเกือบ เที่ยงคืนแล้ว อาการปวดก็ดีขึ้นมาเรื่อยๆแต่ยังไม่หายค่ะน่าจะอีกเป็นอาทิตย์ หรือ 2 อาทิตย์ เราว่าผ่าริดสีดวงก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดนะคะ แค่เราต้องอดทนและพร้อมจะยอมรับความเสี่ยงที่เกิดขึ้น แต่เคสเราโชคดี ที่ตอนนี้ไม่มีอาการท้องแข็งหรือเจ็บท้อง น้องก็ดิ้นดีเหมือนเดิม แต่ก็ยังวางใจไม่ได้ค่ะ ต้องรอดูอาการเรื่อยๆ จนมั่นใจ คุณหมอถึงอนุญาตให้กลับบ้านค่ะ เราอยากฝากบอกแม่ๆว่าอย่าอายที่จะไปพบหมอเลยค่ะ เพราะถ้าเป็นเยอะๆขึ้นมา มันเสี่ยงหลายๆอย่าง ทั้งเราและลูกค่ะ เราเองตอนนี้ก็ได้แต่ภาวะนาให้แผลหายไวๆ ไม่มีอะไรผิดปกติอีก #ผ่าริดสีดวงไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด