แชร์ประสบการณ์คลอดเองค่ะ น้องเอิงเอย💞 38w6d // 3 ธ.ค.63
มาแชร์ประสบการณ์การคลอดเองค่ะ หลังจากที่แอบอ่านของคุณแม่หลายๆท่าน มานาน วันนี้รู้แล้วว่าความเจ็บปวดที่งดงาม มันเป็นยังไง เริ่มจาก เมื่อวันที่ 2 ธ.ค. 63 หมอนัดตรวจครรภ์ตามปกติ(คลินิก) ตอนเช้าก็เลยรีบอาบน้ำกินข้าวเพราะสายแล้ว ก่อนออกจากบ้านเข้าห้องน้ำก็พบว่ามีเลือดใสๆติดกระดาษทิชชู่ ทำให้ไม่มั่นใจว่าใช่เลือดจริงๆมั้ย เลยนั่งรอจนปวดฉี่อีกรอบแล้วลองใช้กระดาษทิชชู่เช็ดใหม่ปรากฎว่า รอบนี้เลือด ชัดขึ้น สีเข้มขึ้น ก็เลยรีบไปพบหมอ คุณหมอตรวจแล้วก็บอกว่ามีมูกเลือดออก ท้องแรกปากมดลูกจะเปิดช้าหน่อยอาจจะ1-2วัน รอเจ็บท้องแล้วค่อยไปโรงพยาบาลเพราะเด็กปกติดีทุกอย่าง ซึ่งตอนนั้นเราไม่ได้มีอาการปวดใดๆเลย มีแค่เลือดออกอย่างเดียว พอกลับมาถึงบ้าน มานั่งคุยกับแม่ แม่ก็บ่นว่าทำไมไม่ไป โรงพยาบาลเพราะตอนแม่คลอดเรากับน้อง แม่คลอดง่ายมาก เราก็ยังสองจิตสองใจ ลังเล จะไปหรือไม่ไปดี เวลาล่วงเลยผ่านไปจนบ่าย2โมง รู้สึกเจ็บบ้าง แต่ไม่มาก ระยะห่างแต่ละครั้งซักครึ่งชั่วโมงได้ ก่อนจะไปโรงพยาบาลเราเลยบอกแม่ว่า ขอแวะกินส้มตำก่อนได้มั้ย เดี๋ยวคลอดแล้วไม่ได้กิน555 เลยไปแวะกินส้มตำก่อน ถึงโรงพยาบาล4โมงเย็น คุณหมอก็ซักประวัติ ตรวจปากมดลูก หมอบอกว่า ปากมดลูกเปิด2เซ็นแล้วนะ นอนรอมั้ย เราเลยนอนรอถึง6โมงเย็น หมอมาตรวจอีกรอบ ปากมดลูกก็ยังไม่เปิดเพิ่ม อาการเจ็บท้องก็ขยับมาเป็น 15-20นาที/ครั้ง แต่ก็ไม่ได้เจ็บมาก เดินได้ ขึ้นเตียงโรงพยาบาลได้ปกติเลย แถมคุณหมอยังพูดว่า ท้องยังอยู่สูงอยู่เลยย ยังไม่น่าจะคลอดเร็วๆนี้ บางคน1-2วัน บางคนก็เป็นอาทิตย์ เราเลยขอคุณหมอกลับบ้านก่อน เพราะห่วงสามี ยังไม่ได้ทำกับข้าว ยังไม่ได้ซักผ้าเลย จะขอกลับไปซักผ้าก่อน 555 คุณหมออนุญาติ แต่บอกว่าถ้ามีอาการอย่างอื่นหรือเจ็บท้องเพิ่มก็ให้มาโรงพยาบาล เรากลับมาบ้านก็รีบทำทุกอย่าง หุงข้าว ล้างจาน ซักผ้าให้เรียบร้อย ตอนนั้นอาการปวดก็เริ่มมีมากขึ้นในแต่ละครั้ง พอเจ็บขึ้นมาครั้งนึงก็นั่งพักก่อน พอหายเจ็บก็รีบทำงานบ้านต่อ จนเข้านอน เราก็รู้สึกว่ามดลูกบีบตัวมากขึ้น บ่อยขึ้น 4ทุ่มครึ่งนอนคุยกับสามีว่า ท้องมันเริ่มเจ็บมากขึ้นแล้วนะ แต่ยังทนไหว เพราะตอนที่มันไม่เจ็บ เราก็ขยับได้ ลุกขึ้นนั่งได้ เราเลยเริ่มเอานาฬิกามาจับเวลา ว่าเราเริ่มปวดท้องถี่แค่ไหนแล้ว จาก10นาที/ครั้ง เป็น 5นาที/ครั้ง แต่เราก็ยังรู้สึกว่าเจ็บแบบทนได้ เราเลยจะนอนต่อ แต่ระหว่าที่นอนอยู่ เข้าสู่วันที่ 3 ธ.ค. 63 ตอนตี1รู้สึกเหมือนมีอะไรพยายามจะดันออกมาจากปากมดลูก ซักพักก็มีน้ำอุ่นๆไหลออกมา แต่ไม่มาก เรารู้สึกตื่นก็เลยไปเข้าห้องน้ำดูผ้าอนามัยที่ใส่ไว้ มันมีเหมือนน้ำสีน้ำตาลเลอะผ้าอนามัย เราก็เลยตัดสินใจ เรียกสามีตื่น แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าไปโรงพยาบาล เราออกจากบ้านประมาณตี2 ระหว่างนั่งรถไป เราก็เจ็บมากขึ้น แต่เราก็คิดว่าเราทนไหว นั่งนิ่งจนแม่หันมาถามว่าไม่เจ็บท้องแล้วเหรอ เราตอบว่าเจ็บแต่ทนไหว จริงๆเราก็ตอบไปงั้นแหละ เพราะเรารู้สึกปวดมาก แต่แค่ไม่รู้ว่าเค้าปวดท้องคลอดลูกน่ะเค้าปวดกันแบบไหน เราก็ไม่เคยคลอดลูกเนอะ ลูกคนแรก555 ระยะทางจากบ้านถึงโรงพยาบาลเกือบ60กิโล เราก็นั่งเจ็บมาตลอดทาง แต่ก็ยังนั่งคุยนู่นนี่นั่นไปเรื่อย กลัวคนขับหลับใน(ยังเป็นห่วงคนอื่นอยู่555) ถึงโรงพยาบาลเกือบตี3 พยาบาลตรวจปากมดลูกเปิด5เซ็นแล้ว พยาบาลให้ญาติเข้ามาเก็บสิ่งของมีค่าไปแล้วบอกว่า ปากมดลูกเปิด5เซ็นแล้ว เดี๋ยวคืนนี้ก็คลอดแล้วนะคะ อย่าหนีคนไข้ไปไหนนะ555(พยาบาลบอกว่าบางคนญาติมาส่งเข้าห้องคลอดแล้วก็หายไปเลย) ประมาณตี4หมอถามว่าเริ่มอยากเบ่งบ้างหรือยัง เราก็บอกว่าเริ่มอยากเบ่งแล้ว หมอมาตรวจปากมดลูก เปิด7เซ็น หมอบอกว่า อยากคลอดหรือยัง คลอดเลยเนอะ จะได้ไม่เจ็บท้องนาน เราก็พยักหน้าอย่างเดียวเลยตอนนั้น หมอก็เจาะน้ำคร่ำแล้วก็พาเข้าห้องคลอด เราเหลือบมองนาฬิกา เวลา04.03น. เรานอนลงบนเตียงใส่ขาหยั่งเตรียมคลอด หมอให้เริ่มเบ่ง ครั้งแรก เราเบ่งนานมาก พยาบามาช่วยกดท้อง เบ่งอยู่หลายรอบจนเราเหนื่อยหอบ หันไปมองนาฬิกา พึ่ง04.10น. ทำไมเวลามันผ่านไปช้าจัง ในใจคิดแบบนี้ เราเริ่มไม่มีแรง ไม่มีลมเบ่ง พยาบาลก็คุยกันว่า เมื่อกี้มีลมเบ่ง พอเจาะถุงน้ำคร่ำมาคลอด ลมเบ่งหายไปไหน เราเริ่มกังวลว่าลูกจะเป็นยังไง พยาบาลเริ่มเอาเครื่องมือมาฟังเสียงหัวใจน้อง แล้วก็บอกว่า แม่ลองเบ่งอีกทีนะคะ น้องอยู่แบบนี้นานๆไม่ดี ปากมดลูกมันจะบีบน้อง หายใจเข้าลึกๆ หมออยู่ตรงนี้แล้ว ไม่ต้องกลัว ระหว่างหลับตาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เรานี่นึกถึงหน้าแม่ลอยมาเลย แม่เคยบอกว่า คนอื่นคลอดได้ ทำไมเราจะคลอดไม่ได้ พอออกแรงเบ่งอีกครั้ง น้องพุ่งออกมาเลย555 รู้สึกโล่งไปหมด น้องคลอดเวลา 04.18น. ใช้เวลาในห้องคลอดไปแค่15นาที แต่ทำไมตอนนั้นมันรู้สึกเหมือนยาวนานมาก พอคลอดออกมา พยาบาลเอามาวางไว้บนอก ได้เห็นหน้าลูก หายเจ็บเลย รู้สึกโล่งไปหมด จากที่กลัวเรื่องการเย็บแผลคลอดก็ลืมไปเลย หมอเย็บแผลเบามาก เบาจนคิดไม่ถึงว่านี่คือการเย็บแผล ใครจะไปคิดว่าความเจ็บปวด ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้า มันจะงดงามขนาดนี้ 🤰💞😘
แม่ท้อง